Nýtt kirkjublað - 01.01.1906, Blaðsíða 14

10
NÝTT KIRKJUBLAÐ.
Og þegar hann, er mig elskar svo lieitt,
inndælan stað mér á himni’ heíir veitt,
svo að lians ásjónu’ eg augun fæ leitt —
]>að verður dásandeg dýrð handa mér.
Dásöm það er o. s. frv.
Ástvini sé ég, sem unni ég hér,
árstraumar fagnaðar berast að mér;
blessaði frelsari, brosið frá þér,
það verður dásamleg dýrð handa mér.
Dásöm það er o. s. frv.
L. H. þýddi.
1. ,Guð vill það'.‘
Þegar krossfarendur miðaldanna lögðu á stað austur i
heim til þess að ná landinu helga úr höndum Múhameds-
manna, voru einkunnarorð þeii-ra þessi þrjú einsatkvæðis-
orð: „Guð vill það!“ Það var þessi trú, að það væri
guðs vilji, sem öllu öðru fremur tendraði hinn mikla
eldmóð í hjörtum krossfarenda, sem gagntók þá alla og veitti
þeim þrek og djörfung í hinum miklu eríiðleikum, sem á vegi
þeirra urðu, og sigursæld í baráttunni við óvini þeirra.
En þessi sömu orð: „Guð vill það!“ geta einnig talist
einkunnarorð hinnar kristilegu trúboðsstarfsemi meðal heið-
inna ]»jóða, og það á enn fullkomnari og sannari hátt. Þeg-
ar einstakir trúaðir guðsvinir taka sig upp og leggja af
stað til þess að berjast á móli villu og myrkri heiðindóms
og hjátrúar — hvort heldur er á Indlandi eða í Kína, í Suð-
urálfu eða á Suðurhafseyjum, — og gróðursetja þar krossinn
Kj-ists, þá geta þessir krossfarendur síðaii alda ekki síður,
heldur enn þá miklu freniur en krossfarendur miðaldanna,
gjört að herorði sínu þetta: „Guð vill það.“ Því ])egar kirkja
Krists sendir þessa menn að heiman með fagnaðarboðskap
guðsríkis, þá gjörir hún það einvörðungu fyrir þá sök, að