Nýtt kirkjublað - 24.07.1907, Blaðsíða 2

NÝTT ÉTJIKJUBLAÐ.
Í62
dásemdiini, sem guð lætur blasa við oss í sköpunarverki sínu.
En það er meira en minkun, |)að er líka skaði. Trú vor get-
ur ekki, sér að skaðlausu, án verið þeirrar opinberunar veru
guðs, sem hann hefir Iátið oss í tó í náttúrunni. Því
fyrst og fremst þar sýnir hann oss hve mikill hann er. Eins
og nú er geta skynsemistrúarmenn oft og einatt með réttu
hrópað til kristinna manna: Ykkar guð er lítill guð!
En náttúran gefur oss ekki aðeius að líta hátign guðs,
heldur einnig mátt hans. Einmitt það, hversu guð í allri
sinni starfsemi tekur tillit til þess lögmáls, sem er drotnandi
i alheiminum, hversu hann í öllum greinum lætur sambandið
milli orsakar og afleiðingar haldast órofið, er talandi voltur
um mátt, sem alt verður að lúta.
En ef guð tekur i allri starfsemi sinni slíkt tillit
til hins drotnanda náttúrulögmáls, er þá ekki frjálsræði hans
að engu g]ört? Getur hann þá heyrt bænir vorar? Getur
hann þá yfir höfuð náð því takmarki, sem hann hefir sett
sér og samsvarar tilgangi hans ? Er ekki frjálsræði guðs að
engu gjört með orsakasambandinu og náttúrulögmálinu?
Eg vil fyrst af öllu biðja menu, að nota augu sín.
Stundum, að minnsta kosti, hefir guði tekist að ná tilgangi
sínum með þessari lögbundnu starfsemi sinni. Til eru vissu-
lega einstöku heimspekingar sem með staklegri ánægju leitast
við að draga fram í dagsbirtuna sérhvað það, sem þeim virð-
ist öfugt og óhagfelt í heiminum, eins og til eru aðrir, sem,
þrátt fyrir hið illa í heiminum, ekki vilja sjá þar neitt
annað en það sem fagurt er, samræmilegt og hagfelt. Mér
kenmr ekki til hugar að takast á heudur að hrekja hiua
svartsýnu heimspekinga í hverju einstöku atriði, sem þeir
hafa dregið fram svo sem vott um að hér sé ekki alt svo
hagfelt sem æskilegt væri. En þó hygg ég, að mér sé óhætt
að segja, að heimurinn, sem vér lifum í, beri í heild sinni
hvsna mikilfenglegt vitni um, að tillitið, sem guð tekur til nált-
úrulaganna, komi yfirleitt ekki í veg fyrir, að það nái fram
að ganga, sem hann vill.
En svo er annað, sem hér verður að taka fram. Opin-
berun guðs í náttúrunni er ekki einasla guðs-o])inberunin,
sem vé)- höfum af að segja. Til er h'ka önnur opinberun.
Og getum vér ekki án verið opinberunar guðs í náttúrunni,