Nýtt kirkjublað - 01.02.1909, Blaðsíða 15

NÝI^ NlRKjUBLAÐ ^______39
Ei'indi cftir séra Eirík Ilallsson.
Séra Eirikur Hallsson í Höfða við Evjufjörð var talinn gott skólil
á sinni tið. Hunn andaðist 1088. Eftir liann er í sálinahókinni: „Til
himins upp eg uugum Iit“ (Nr. 282).
Páll Melsteð er lieiinildarniíiður fyrir sögunni sein á eflir fer:
Þeir voru í sýnódálrétti lagamannirnir Magnús gamli Stephensen, ls-
leifur á Brekku og Bjarni skáld Tliorarensen, voru þeir staddir inni
lijá Geir biskupi og bar þar margt á góma. Mugnúsi varð þá að orði,
að liann vani til með það að lifa upp alla sína æfi, en þei- mæltu þar
í móti Isleifur og Bjarni. Geir sat við skriftir og ldustaði á, leitlmnn
upp úr og sngði við Magnús: Ekki hefði séra Eiríkur Hallsson verið
á yðnr máli, og þótti hann maður með mönnum á sinni tið. Hann
var að fara á bak, og varð fótaskortar og kastaði þá fram þessari slöku:
Finn eg að tekur förlast kraftur,
fjör og orku lina;
þó vil eg ekki yngjust aftur
fyrir alla veröldina.
Itáð við Iijónaskilnaðl.
Um ulhin siðaðun lieim er kvurtað undan því að lijónaskilnaður
verði æ tíðari og fyrir minni sukir en áður. Eigi er það sizt í Amer-
íku I kirkjublaði þar er bent á gumalt rúð sem vel hafi gefist forðum
daga í liinum siðavöndu borgum í Sviss. Þar var lijónum, sem skiln-
aður kröfðust vegnu ósamlyndis búin einsetuvist um hálfan mánuð Ef
þuu voru á því uð skilja eftir þunn reynslutima, stóð ekki á skilnað-
inum hjá sfjórnarvöldúm.
Þessu er nú svo lýst, og eftir ólygnum liefir þelta blað fréttina, að
lil þessarar hjónaeinsetu liafi verið valinn lílill og þröngur klefi i ein-
hverjum fornum fangaturni. Eitt mjótt rúm stóð undir vegg, eittboi'ð
var á gólfi og einn stóll við. Matur beggja var á málum borinn inn
á einum diski, og ekki nema einn hnífur og einn gaífall.
Það brást vurla að eftir vikuna, ef eigi fyr, þá var allur skilnað-
arliugur farinn úr bjónunum, og þeim var Iileypt út.
Iljálpripðislicrinn í Keykjayík
liiður þess getið að liunn Iiefir hjúkrunarkonu, sem vakir yfirsjúk-
um og stundar þá, að því er lienni vinst tími til, og er eigi tekin
borgun fyrir, hvort sem þess njóta efnaðir inenn eða snauðir.
„Miniii Núpur í eyði“.
Skáldið minnist ætlarslöðva sinna í kvreðinu hér um daginn, sem
ölluin mun yndi uð lesn Minni Núpur vnr hjáleiga frá prestssetrinu
þjóðkunna. Með vaxnndi búsktip á Stórn Núpi hefir Minni Núpur far-
ið i eyði og andvirði húsannu þur er nú komið i vatnsveitu inn i
limburhúsið á stuðnum.