Nýtt kirkjublað - 15.02.1909, Qupperneq 2

42
MTTKtRKjtrBLAÐ
stefna liafi ekki fest þar rætur, enda eimi þar mikið eftir af
umburðarlyndis anda og frjálslyndri biblíuskýringu Zinzendorfs
greifa.
Ágreiningur um trúarskoðanir —segir presturinn — að
ekki hafi þar átt sér stað fyr en á síðustu tímum. Nú séu
tvær stefnur þar ríkjandi. Önnur, sem ekkert vill vita af
vísindum að segja og biblíurannsóknum, og sterkust sé með-
al leikmanna, Hin, er hneigist að rannsóknum á orði biblí
unnar. Hafi þeirri stefnunni einkum verið gaumur gefinn
á prestaskóla safnaðarins í Gnadenfeld. Urðu þar svo mikil
brögð að ])\'í, að eitt af blöðum safnaðarins flutti þungorða
kæru um guðfræði þá, er þar væri kend prestaefnunum.-----
Mál þetta kom til umræðu á kirkjuþingi Bi-æðrasafnaðar.
— Menn kynnu að ætla, að þar hefði orðið hörð rimma, og
ókvæðisorðum ef til vill hreytt að mótmælendum. — En látum
oss heyra hvað presturinn segir:
Hvorugur málspartur var myrkur í máli, lýstu skoðun-
um sínum skorinort og skýlaust, og þó öllum fremur hinn
nýi forstöðumaður skólans, H. Roy. Hann sagði:
„Vér höíum uú aðra aðferð, eu áður hefir tíðkast, til að þýða
ritningarnar. 3fyr meir var öll áherzla lögð á að lialda vörnum
uppi íýrir kenningum kirkjunnar, en nú ætlum vér það vort ætlun-
arverk að rannsaka hleypidómalaust sjálfa biblíuna, og afla oss
sem beztrar þekkingar um hvað hvert rit hennar inniheldur. Við
þessa rann3Ókn vakna að sjálfsögðu margar spurningar, sem verða
að sögulegu úrlausnarefni t. d. urn höfund Jóhannesar guðspjalls.
En rannsókn erfikenningarinnar leiddi oss yfirleitt til rannsóknar
á einstökum greinum trúfræðinnar. Einnig hún verður að láta sór
lynda, að guðfræðingurinn meti og gagurýni gildi heunar, eftir
heil. ritn. og mælikvarða kristilegrar reynslu. J?á kemst maður og
að rauu um- t. d. að, auk þess sem postulleg trúarjátning kennir
um holdtekju Jesú, eru eftir ritningunni aðrar leiðir til að skýra
kraftaverkið um guðmannlega persónu Jesu, svo þar af leiðir að
persónuleg trú mannsins á Jesúm og kærieiks og þakklætis sam-
bandið við hann getur ekki verið bundið við neina sórstaka skoð-
un. — Af hinum mÍ3munandi frásögnum um upprisu Jesú, leiðir
ennfremur söguleg óvissa, og fyrir því getur trúin á hinn lifandi
drottin ekki verið undir þvi komin, hver sögusögnin valin er.
Spurningin um hiua tómu gröf verður því opið spursmál fyrir
guðfræðinginn.“