Nýtt kirkjublað - 01.09.1910, Side 14

206
NÝTT EIREJCÍBLAÐ
J|aður cr það sem maður vilL
Brot úr bréli til félag-ssystranna í Beybjavík.
— — Eg vildi nú geta verið komin á fund til ykkar, og
geta sagt ykkur frá því, sem eg hefi séð og heyrt síðan við
sáumst síðaát.
Margt sér maður stórt og fagurt í fyrsta sinnið er mað-
ur fer út fyrir pollinn — getur ekki gert sér hugmynd um
það fyr en við sjón:
Söfnin og skógarnir! — Það tvent hefir mér þótt mest
um vert að sjá. Við að sjá skóginn svo fagran og tignarleg-
an, vaknaði hjá mér svo sterk löngun að geta fengið skóg
heima. — Hvað allir verða að gera sitt til að fá skóg heima!
— Bara, ef hver einstakur fengi vilja á því að gera sitt, þá
mundi það ganga með tímanum.
Við að sjá önnur lönd frjósöm og vel ræktuð, sé eg að
landið okkar er illa ræktað og bert. Líka sé eg að lifskjörin
okkar eru erfiðari en þeirra sem eiga heima í frjórri og heit-
ari löndunum. En er það verra að hafa við örðugleika að
stríða? Ekki, et við erum menn til að komast yfir þá, — og
það verðum við að verða! Ekki láta þá verða ossummegn!
Einmitt þetta, að sjá að landið okkar er kaldaj'a og ófrjórra
en svo mörg öunur lönd, verður til þess að mér þykir vænna
um það en áður — svo finst mér að það hljóti að verða hjá
öðrum — og löngunin vakni heitari að geta gert eitthvað
fyrir það.
Eallega staði sér maður hér í Svíþjóð, en öngva eins og
heima. Náttúran brosir hér á móti manni mild og broshýr,
en vantar tignarsvipinn, sem náttúran heima hefir. Fjöllin
okkar hvað þau geta vej'ið falleg! Þau bæta upp skógana.
En við þui'fum að fá skóg líka. Lifandi ósköp verður þá Is-
land fallegt!
Hvað það er gott að svo margir nú eru farnir að vilja
gera sitt til að klæða ísland skógi! Og þar verðum við U.
M. F. í. [Ungmennafélag íslands] að vera í fararbroddi. — Við
— unga fólkið.
Og þetta að vilja. Það er þó það mesta.
Maður er það sem maður vill. — —