Nýtt kirkjublað - 01.02.1912, Qupperneq 2

26
NÝTT KTRKJtJBLAÐ
>reginn og tdrin.
Flutt á Laugarnesspítala 10. s. e. tr. 1911.
af
Síra Friðrik J. Bergmann.
Og er hann kom nœr og sd borgina, grét hann
yjlr henni og mcelti: Ef einnig þú hefðir á þessum
degi vitað það sem til þíns friðar heyrir! En nú
er það hulið fyrir augum þínum, því að þeir dagar
munu koma yfir þig, að óvinir þínir munu gera her-
virki um þig og þröngva þér á alla vegu; og þeir
munu leggja þig að velli og börn þín, sem í þér eru>
og ekki skilja eftir stem yfir steini í þér, vegna þess
þú þektir ekki tíma vitjunar þinnar. (Lúk. 19,41-44).
Þetta jarðneska líf vort er fult alls konar andstæðum. ÞaS
er eins og vefur, ofinn saman úr ólíkum efnum. Vér höfum
dag og nótt. Dagurinn er hávær, fullur ærsla og allskonar
starfsemi. Nóttin er þögul og hljóS svo naumast er unt aS
heyra lífiS draga andann. Vér höfum ljós og myrkur, sumar
og vetur, bjartviSri og dimmviSri. StöSug tilbreyting.
Og í andans heimi er svipuS tilhagan. Þar er gleSi og
sorg, farsæld og ófarsæld, ánægja og tregi, hlátur og andvörp.
Þá er líka heilbrigSi og vanheilsa. Fjöldi manna, sem
aldrei kennir neins meins, svo aS segja. Aðrir sem eiga viS
vanheilsu að búa að svo og svo miklu leyti. Fyrir marga er
lífið eins og einn óslitinn starfsdagur. Aðrir eru teknir frá
störfum af einhverjum sjúkdómsástæðum og verða að lifa við
þraut og kvöl, dag frá degi.
Avalt skulum vér muna, að miklu meira er af heilbrigði
og ánægju í lífinu, en sjúknaði og sorg. Miklu meira til að
fagna yfir, en til að vera stúrinn af, miklu meira af blessun
en böli. Vér eigum að fagna með fagnendum og gráta með
grátendum. Hugsa minna um sjálfa oss, meira um aðra,
hvort lieldur gleði eða grátsefni eru á ferðum.
I þetta skifti látum vér tár frelsarans vera oss tilefni til
að hugsa um tregann og tárin í lífi mannanna. En höfum
þó hugfast um leið, að fögnuðurinn yíirgnæfir í lífi langflestra.