Nýtt kirkjublað - 15.04.1915, Side 2

90
NÝTT KÍRKJTJBLA©
f Jíra Uenedikt prófastur Jristjdnsson.
Skáldin þeirra Aðaldælanna mintust sóknarprestsins síns
vel og rækilega. Ljóð Guðmundar á Sandi eru komin i Lög-
réttu, og hér fara á eftir minningarorð Indriða Þorkelssonar
á Fjalli. Hefir blaðið engu við þá mannlýsing að bæta.
Myndin hefir tekist ágætlega, svona bjartur var síra Bene-
dikt heitinn yfirlitum.
Og meiri skilning má fá á honum af bréfinu hans hinzta,
í N. Kbl. um daginn, en löngu máli. 011 mín andlega kynn-
ing við hann um mörg ár binzt í þvi að hann var alveg sér-
staklega leitandi mannssál, og tek eg til hans fyrirheitin sem
því fylgja.
Það var þessi „óánægja með sjálfan sig“, sem hann tal-
ar um í bréfinu. Hún varð honum „helzt bærileg við það,
hvað söfnuðir hans voru honum góðir, framúrskarandi góðir“.
Leitin óþreytandi og kærleikslund sjálfs hans, það varð,
hvorttveggja saman blessun lífs hans.
Prédikun flutti síra Benedikt á prestatundi á Akureyri
1903, og kann blaðið síðar að ílytja bragð af.
Hið jarðarför síra Hcncdikts frd (íprenjaðarstað
5. febrúar 1915.
Hér er mannval mætt
til moldar gengið,
drottinsmaður dýr
frá dyggu verki.
Hávetrar höndur
hniga létu
hjartaheitastan
haustdægra son.
Nú er alt úti!
Og ekki þó:
Lifir mær minning
í mörgu brjósti
þess hins þjóðrækna,
þess hins frjálshuga,
þess hins þelldýja,
þess hins drenglynda,
örva, unglega
ágætismanns.
Meira en mannsaldur
á meðal vor
hafði hann hlýtt
sinni hjartans köllun:
Fagnað með fagnendum
tjörgastur allra,
grátið með grátendum
af geði hreinu.