Nýtt kirkjublað - 15.05.1915, Side 5

___________ NÝTT KTRKJUÐLAÐ JL17
hefði hann eytt á Melstað, var þó munur á brauðum i þá
daga.
I Gaulverjábæ gekk aftur af síra Páli heitnum, hann lenti
þar í hörðu árunum eftir 1880. Búið alment í Bæjarhreppi bæði
til sjós og sveitar, og illa gefist. Og andlega ástandið þar
niður um átti illa við síra Pál, og andar að kalt í Óðins-hréf-
unum. En einmitt við |>að varð hann sjálfur aflstola upp að
lyfta hinni lágu bygð í kring um sig, sem hann þó þráði
svo heitt,
Sigurður sýslumaður minnist mágs síns svo í bréfi til mín:
„Að ytra útliti meðalmaður á bæð, grannvaxinn, nokkuð
axlasiginn, útskeifur, með fast og fjörlegt göngulag. Fjörmað-
ur mikill; hló mikið og hló hátt.
Mér er minnistætt að sjá og heyra þá saman, hann og
síra Pál Ingimundarson í Gaulverjabæ. Síra Páll sá var allra
manna hæglátastur og prúöastur í framgöngu, en átti til
skemtilegt bros og hnittileg orð, þegar því var að skifta; en
aldrei heyrði eg hann hlæja. Það var aðeins fliss. Ef hann
opnaði munninn til gamans, þá var nafna hans öllum lokið,
og var kostulegt að heyra flissið í síra P. J. og sköllin í
hinum. En alt fyrir það var síra P. S. þunglyndur fram eftir
æfinni, og þá oft stúrinn í geði og önugur, en þetta hafði
breyzt alveg með aldrinum.
Hann var mjög hugsandi maður; gerði mikið að því að
ganga um gólf í .þönkum, og sneri þá gjarna jafnframt upp
á hárlokk, staldraði hann þá stundum við með snöggum hlátri
yfir einhverju innfalli, en lagði svo af stað aftur, og var ekki
að sjá, að hann hefði hugmynd um að neinn væri viðstadd-
ur. Fljótlyndur mjög og tilfinningasamur.
Hann var beint eldmóðugur fyrir öllu sem miðaði til
framfara eða til að gera lífið bjartara, og hann hefði getað
sagt með sanni „humani nil a me alienum puto. [Ekkert
mannlegt er mér óviðkomandi].“ —
Þrjú lifa börn síra Páls af 6, Þórður læknir í Borgarnesi,
Árni bókavörður í Reykjavik og 4nna kona Sigurðar lyfsala
Sigurðssonar í Vestmannaeyjum. Elztur þeirra barna var
Sigurður heitinn læknir á Sauðárkrók.
Síra Páll andaðist löngu fyrir aldur fram, af hörmulegu
slysi, var að búa sig á hestbak i embættisferð um prestakall-