Nýtt kirkjublað - 15.10.1915, Blaðsíða 3
NÝTT KIRKJUBLAÐ
235
málsgreinar líta til einnar og sömu staðreyndarinnar: opin-
berunarstarfs Krists. Það sem öllu öðru fremur gerir Krist
að þungamiðju trúarinnar og lífsins hjá oss kristnum mönn-
um og meginþýðing hans fyrir oss er fólgin í, það er þetta,
að hann hefir í lífi sínu og starfi opinberað oss veru guðs
og veru mannsins, kent oss betur en nokkur annar að skilja
hinn eilífa guð og að skilja vort eigið insta eðli. Til hafa
verið trúarbragðahöfundar á undan Jesú, sem héldu því fram,
að guð hlyti að vera réttlátur guð ; þeir hafa og verið til, sem
beinlínis boðuðu hann sem miskunnsainan guð. En hverhefir
á undan Jesú megnað að veita mönnunum skilning á því og
gróðursetja hjó þeim innilega sannfæringu um, að hið algera
réttlæti og hin algera og alt fyrirgefandi elska séu eitt? Með
orði sínu einu saman og kenningu hefði honum ekki tekist
að veita oss fullan skilning á þessu. En Kristur heíir sem
ímynd föðursins, Ijós af ljósi hans, gefið oss að líta þetta
undur í lifandi mynd. Fyrir því getur jafnvel hinn dýpst
sokkni syndari öðlast djörfung til að trúa því, að hann eigi
sér viðreisnarvon, og megi, þrátt fyrir alt, nálgast hinn algera
og alfullkomna guð. Engar fullyrðingar hefðu getað vakið
þá trú i brjósti slíks manns. Það eitt, að sjá kærleika Jesú
og heilagleik ljóma fram af fagnaðarerindi hans í dásamlegri
einingu, megnaði að veita hjarta hans þessa huggunarríku
fullvissu.
Og eins og Jesús hefir fyrstur allra veitt oss skilning á
föðurnum, svo hefir hann og fyrstur allra veitt oss skilning
á mönnunum.
Fyrir það skal ekki synjað, að ýmsir aðrir hugsanamenn
hafa sett manninum háleitt takmark. En hver hefir á undan
Jesú dirfzt að halda því fram hvorutveggja í senn, að full-
komleikinn einn geti sefað dýpstu þrána í sálu vorri, og að
þessum fullkomleika verði nóð, svo að vér geturn orðið full-
komnir eins og faðir vor á himnum er fullkominn! Og þó
— hefði þetta aðeins verið boðað oss, er eg hræddur um,
að fáir ef nokkurir hefðu árætl að festa trúna á það. Því
hvað er eðlilegra, en að oss verði erfitt að trúa því um menn,
sem vér sjáum djúpt sokkna í synd og jafnvel dýrslegan óhrjá-
leik, að þeir hinir sömu geti nokkuru sinni orðið fullkomnir?
Eða, þegar vér gefum gaum að sjálfum oss, vorum innra