Vikan - 12.08.1954, Page 14

Sannkölluð ófreskja
Framhald af bls. 11.
líflátnar fyrir þá einu ,,sök“ að bera aðals-
titla. Og þráfaldlega kom það fyrir, að
fólk var líflátið „í misgripum", fólk, sem
var handtekið alsaklaust við vinnu sína,
dregið fyrir dómara og dæmt til dauða
„úr því þeir eru nú komnir með þig hingað.“
Mállausan mann höfðu þeir spottað
með orðunum: „Við kærum okkur kollótta
um tunguna í þér; við viljum fá af þér
höfuðið.“ Hann var líflátinn án þess hann
hefði hugmynd um, hvað hann hefði til
sakar unnið. Annar var sendur undir fall-
öxina vegna þess, að „ef þú gerðir það
ekki, þá var það faðir þinn eða bróðir
þinn.“
Undir lok réttarhaldanna voru lögð fram
skjöl sem naumast eiga sinn líka í réttar-
farssögunni. Þetta voru eyðublöð, þar sem
ákæruatriðið var prentað fyrirfram, en
skildar eftir eyður fyrir nafn þess karls
eða konu, sem næst kynni að flækjast í
netið!
Fouquier byggði vörn sína nærri ein-
göngu á því, að hann hefði einungis verið
að leysa af hendi skyldustörf sín.
Honum var svarað: „Sem ákærandi bar
þér ekki einasta skylda til að hegna þeim
seku; þér bar líka að vernda þá saklausu.“
Kviðdómurinn í máli hans samþykkti
samhljóða, að hann hefði fyrirgert lífi
sínu. Hann tók dauðadómnum með still-
ingu, og þegar hann var spurður, hvort
hann vildi eitthvað segja, svaraði hann:
„Ég fer fram á, að ég verði líflátinn
tafarlaust . . .“
Því verður ekki neitað, að hann var
gæddur tal$verðu hugrekki. Engin geðs-
hræring varð á honum séð, þegar hann
steig upp á aftökupallinn. Skömmu áður
hafði hann ritað: „Eg dey fyrir föðurland
mitt, saklaus, og læt mér það vel líka.
Komandi kynslóðir munu kannast við sak-
leysi mitt.“
En þar skjátlaðist honum. Sagan for-
dæmir verk hans, máske ekki aðallega
vegna þess, að hann var fjöldamorðingi,
heldur einkum sökum hins, að hann leit
á það sem heiðarlega atvinnu að drýgja
réttarmorð.
— MARJORIE CORYN.
María Chapdelaine
Framhald af bls. 6.
sem fara framhjá, búðirnar og fólkið, þá mundir
þú verða alveg frá þér numin í margar vikur. Og
svo allar skemmtanimar, sem í boði eru, leik-
húsin, sirkusarnir og myndablöðin og alls staðar
eru staðir, þar sem maður getur fyrir nokkra
aura farið inn og grátið og hlegið í tvo klukku-
tíma. Ó, María! Að hugsa sér að þú skulir ekki
einu sinni vita hvað kvikmynd er!
Hann þagnaði snöggvast og rifjaði upp fyrir
sér dásemdir kvikmyndanna, um leið og hann
spurði sjálfan sig hvort hann ætti að útskýra
og segja henni eitthvert þessara venjulegu kvik-
myndaæfintýra: fallegu söguna um litlu, glötuðu
stúlkuna, sem. lifir lífi sínu í eymd og vesöld
í tólf mínútur á léreftinu og fær svo uppreisn í
þrjár mxnútur og allt fer það fram í óhóflega
skreyttum kvikmyndasal, eða kannski um kú-
rekana, sem þeysa á harða spretti á eftir Indí-
ánaþorpurunum, skothríðinni og björgun fang-
anna á síðustu stundu, þegar stór hópur her-
manna kemur og veifar stjörnufánanum með
tignarlegum tilburðum ....
Eftir svolítið hik, hristir hann höfuðið og við-
727.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1 linka — 11 vendi — 12 búsáhald — 13 for-
feður — 14 starf — 16 hreinsa — 19 kvenmanns-
nafn — 20 máttur — 21 missir — 22 skarð —
23 eldsneyti — 27 gjörð -— 28 sjór — 29 svaðið
— 30 espa -— 31 skammstöfun — 34 tónn —
35 frumefni, þf. — 41 agnir — 42 spyrjir — 43
valið — 47 tveir samstæðir — 49 tveir eins —
50 dá — 51 gröfinni — 52 líffæri — 53 greinir
— 56 tveir eins — 57 kennd — 58 nóra — 59
vindur — 61 mannsnafn — 65 undirstaða —
67 sönnun — 68 í kirkju — 71 kvenmannsnafn, þf.
— 73 jurt. — 74 erfiði.
Lóðrétt skýring:
1 dvelja — 2 líffæri — 3 tónn — 4 óhróður —
5 tónn — 6 limur — 7 kurl — 8 titill, sk.st. —
9 skógur — 10 greinir — 11 ávísanir — 15 líf-
taugarinnar — 17 skyldmenni — 18 hegðun —
19 tré — 24 hræðist — 25 matur — 26 blítt —
27 reykja — 32 duttu — 33 mjúkir — 35 mann-
virki — 36 frískleg — 37 líkamshluti — 38 eyði
— 39 tak í eigu þína — 40 þrír eins — 44 sam-
tenging — 45 nærri — 46 eyktarmarki — 48 hljóð
— 49 tangi —- 54 hraði — 55 biblíunafn — 57 fugl
Lárétt: 1 undanlátsemi -— 11 sný ■— 12 sía —
13 áar — 14 önn — 16 kara —- 19 Erna — 20 afl
— 21 lát — 22 vik — 23 mó — 27 ól — 28 mar —
29 foræðið — 30 æsa — 31 tr. — 34 as — 35
brennistein — 41 nórur — 42 innir — 43 útnefn-
ingin — 47 rs — 49 nn — 50 mók — 51 kumlinu
— 52 leg — 53 in — 56 ss — 57 ást — 58 ögn —
59 rok — 61 Atli — 65 botn — 67 rök — 68 kór
— 71 Ásu — 73 rós — 74 karlmannsverk.
urkennir með sjálfum sér, að hann getur ekki
fundið orð 'til að lýsa þvi.
Þau ganga saman á þrúgunum í snjónum, sem
þekur brunasvæðin á bökkum Peribonkaárinnar,
ofan við fossinn. Loranzo Surprenant hafði ekki
farið neitt dult með það að hann vildi ræða eins-
lega við Maríu, heldur beðið hana blátt áfram
og fyrir framan alla um að koma út með sér.
Og nú talar hann á jafn blátt áfram og á
skynsamlegan hátt um ást sína.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 5:
1. Ungverski kvikmyndaleikarinn Soke Z.
Sakall.
2. Þórður skáld Kolbeinsson.
3. Nei, eftir Wagner.
4. Bláir og koma frá Burma, Ceylon, Indlandi,
Ástralíu og Thailandi.
5. I Queenslandi í Ástralíu.
6. Jonas Lie.
7. Um miðja 19. öld.
8. Morðið í Morgue-götu eftir Edgar Allan Poe.
9. Vegna þess að hún var næstum öll byggð
úr gleri.
10. Jónas Hallgrímsson.
í ÖRVILNUN
Framliald af bls. 6.
— Tveir.
Hún hristir en höfuðið.
— Ella, viltu segja lögreglunni, þegar
hún kemur, að ég hafi gert það í ör-
vilnun.
— Kemur lögreglan?
— Já og allir íbúar hússins með hús-
eigandann í broddi fylkingar.
— Já, en þá verður mér fleygt út úr
íbúðinni. Þú getur þó ekki gert mér
það.
— 60 kokhljóð — 62 möguleikar — 63 auð —
64 bókstafur — 66 nam — 68 tveir samstæðir —
70 frumefnistákn — 71 utan — 72 tver sam-
stæðir.
Lóðrétt: 1 una — 2 nýra — 3 as — 4 níð —
5 la — 6 tá — 7 sag — 8 sr — 9 mörk — 10 inn
— 11 skömmtunarmiðar — 15 naflastrengsins —
17 afi — 18 látæði — 19 eik — 24 óar — 25 korn
— 26 milt — 27 ósa — 32 hrutu — 33 linir —
35 brú — 36 ern — 37 nef — 38 sói — 39 eig —
40 nnn — 44 eður — 45 nálægt — 46 nóni —
48 són -— 49 nes — 54 asi —- 55 Job — 57 álka
— 60 korr — 62 tök — 63 tóm — 64 ess — 66
tók — 68 kl — 70 ra — 71 án —■ 72 uv.
Og um leið finn ég yndislega mjúku
handleggina um hálsinn á mér. Augu
hennar eru skær og fljótandi eins og
kvöldið sæla í síðustu viku.
Skammbyssan dettur á gólfið. Ég
kyssi hana og strýk mjúklega yfir hár-
ið á henni.
— Elsku, bezti vinur minn, segir hún
blíðlega. — Viltu gera eitt fyrir mig?
— Hvað sem er, Ella hvað sem er.
— Skjóttu þig þá ekki hérna í íbúð-
inni minni. Farðu heldur niður í garð-
inn.
F. R.
Þegar ég átti aö drepa Churchill
Framhald af bls. 7.
þess af réttum og sléttum dátum, að þeir hafi
sjáfstæðar skoðanir. Mér hafði verið sagt að
stöðva ALLA, sem ég sæi í grennd við húsið,
og heimta af þeim aðgangsorðið.
Og því kallaði ég nú: „Nemið staðar! Hverjir
fara þarna?“
Ég reyndi að vera ákveðinn og karlmann-
legur, en rödd mín var undarlega skræk.
Tvimenningarnir snarstönsuðu. Churchill
svaraði: „Forsætisráðherrann hérna megin.“
„Viljið þér vinsamlegast láta mig fá að-
gangsorðið, herra forsætisráðherra?"
Það varð ískyggileg þögn og það rann upp
fyrir mér, að á minum tuttugu og tveggja ára
gömlu herðum hvíldi nú geigvænleg ábyrgð.
Ég hafði spurt um aðgangsorðið og hvorugur
mannanna vissi það! Samkvæmt fyrirskipunum
mínum, bar mér því hiklaust að skjóta á þá!
Þetta var þokkalegt eða hitt þó heldur.
„Forsætisráðherrann hérna megin," endur-
tók Churchill, sem sýnilega ætlaði ekki að gefa
sig fyrr en í fulla hnefana. Hér stóð fyrir
framan mig eitt af mikilmennum sögunnar,
Lausn á 726. krossgátu Vikunnar.
14