Vikan - 10.03.1955, Blaðsíða 7

ERU DRAUMARNIR LYKILL
OKKAR AÐ FRAMTÍDINNI?
NÚ EIGA ÞAU
AÐ FÁ BÆKUR
TÉR er verið að
reisa nýtt hús í
Koreu. Það er byggt
með framlagi frá
Sameinuðu Þjóðun-
um. 1 því verður ný-
tízku prentsmiðja,
sem S.Þ. mrmu líka
styrkja fjárhagslega.
Prentsmiðjunni er
ætlað það verkefni að
prenta skólabækur
handa börnunum í
Koreu, en þau hafa
hingað til haft nánari
kynni af morðtækjum
fullorðna fólksins
heldur en skólum og
fræðslu.

MAÐUR getur ímyndað sér
hvílíkri byltingu það
mundi valda í lífi okk-
ar, ef það kæmi í ljós
einn góðan veðurdag, að manns-
heilinn gæti losnað úr viðjum tím-
ans og séð fyrir óorðna viðburði.
En standa nokkrar vonir til þess?
Er það afl til, sem gert gæti
slíka „spádóma“ að raunveruleika?
í því sambandi hlýtur manni fyrst
og fremst að verða hugsað til
þeirra drauma, sem menn hefur
dreymt um óorðna hluti allt frá
fyrstu tímum. Til eru skiflegar
heimildir um marga þeirra. Til
dæmis dreymdi Abraham Lineoln
fyrir dauða sínum fáeinum dögum
áður en hann var mytur.
Lincoln tjáði Ward Lamon, sem samdi
ævisögu hans, að hann hefði dreymt, að
hann hefði verið á gangi gegnum Hvíta
húsið. Öll herbergin, sem hann gekk um,
voru tóm, en hann þóttist heyra grát ein-
hverstaðar í fjarska. Þegar hann kom inn
í Austursalinn svokallaða, var þar fyrir
hópur syrgjandi karla og kvenna. 1 miðj-
um salnum stóð líkkista. „Hver er látinn?“
spurði Lincoln. ,,Forsetinn,“ svaraði ein-
hver. „Tilræðismaður réð hann af dögum.“
Fornar sagnir skýra frá því, að Krösus
konung hafi dreymt, að hann sá Áthys
son sinn myrtan. Skömmu síðar rættist
draumurinn — pilturinn var myrtur af
einmitt þeim manni, sem konungur hafði
falið umsjá hans, vegna fyrirboðans. Plut-
arch segir frá því, hvemig Calpumiu,
konu Cæsars, dreymdi að hún sá hann
myrtan.
En nútíminn krefst óneitanlega sterk-
ari sönnunargagna en þeirra, sem hér hef-
ur verið drepið á. Ég fór að fá áhuga
á draumarannsóknum, þegar dr. Walter
Franklin Prince, hinn athuguli og ágæti
vísindamaður, sagði mér frá reynslu sinni.
Nótt eina dreymdi hann hroðalegan draum,
þar sem hann sá tvær járnbrautarlestir
rekast á við jarðgöng. Konunni sinni, sem
vaknað hafði við stunur hans, tjáði hann,
að hann hefði séð vagnana tætast sundur
og heyrt angistaróp hinna limiestu. Iiann
sá björgunarmenn koma á vettvang, en
síðan gjósa upp þykka reykjar- og gufu-
mekki og heyrði þá enn hin sáru neyðaróp.
Nokkrum klukkustundum síðar varð
járnbrautarslys af þessu tagi um 70 mílur
frá heimili Prince. Slysið varð fremst í
jarðgöngum, vagnarnir tættust sundur og
fjöldi manns lét lífið. Dr. Prince þekkti
engan af farþegunum.
Skiljanlegri á sína vísu eru þeir draum-
ar, þar sem draumamaðurinn kemur sjálf-
ur við sögu — eins og til dæmis í eftir-
farandi draumi, sem kunnur kennari og
fræðimaður sagði mér. Hann var ungur
þá og þurfti að skreppa til nágrannabæj-
ar daginn eftir og hafði hugsað sér að
fara með járnbraut. En um nóttina
dreymdi hann, að lestin lenti í árekstri og
að kolaofninn í hinum gamaldags járn-
brauarvagni féll á hann og meiddi hann.
Draumurinn hafði svo sterk áhrif á hann,
að hann ákvað að fara hvergi. Lestin, sem
hann hafði ætlað með, lenti í árekstri, og
meðal hinna slösuðu var farþegi, sem
nefndur ofn hafði fallið á.
f mörgum draumum eru ,,villur,“ sem þó
geta haft sína þýðingu. Hæstaréttardóm-
ara dreymdi að hann var við jarðarför í
kaþólskri kirkju. f miðri prédikun bendir
presturinn á hann og segir: „Þrjátíu og
einn dagur.“ Um leið sá dómarinn, að líkið
í kistunni var af Roosevelt forseta, sem
þá var enn á lífi.
Hann var nærri búinn að gleyma atvik-
inu, þegar það gerðist nákvæmlega 31
degi síðar, að móðir hans fékk slag og var
flutt í skyndi í kaþólskt sjúkrahús. Þar
andaðist hún og þaðan fór útförin fram.
Hvað um andlit prestsins, sem hann hafði
séð í draumnum? Það var andlit nunn-
unnar, sem hjúkraði móður hans.
Margir draumar reynast á hinn bóginn
hárréttir í öllum atriðum. Hér er einn af
því tagi: Ungur maður fékk svo hræðilega
martröð, að konan hans átti fullt í fangi
með að vekja hann. Hann sagði henni, að
hann hefði verið staddur í stóru hvítu
herbergi — hvar vissi hann ekki — með
feiknskærum ljósum uppi í loftinu og
löngu, hvítu borði á miðju gólfi. Á borð-
inu lá maður, sem hulinn var hvítu laki,
nema andlitið, en það var afskræmt og
óþekkjanlegt.
Daginn eftir fékk maðurinn boð um að
koma strax í sjúkrahús bæjarins. Frændi
hans hafði lent í bílslysi. Þegar maðurinn
kom inn í skurðstofuna, þekkti hann strax
aftur hvítmálaða herbergið í draumnum.
Og á hvítu, háu borði á miðju gólfi lá
Framhald á bls. l!t.
Hún gekk og gekk — og það dugði
HEGAR ungur verzlunarmað-
I ur gekk í hjónaband í
Mexicoborg fyrir fjórum árum,
var konan hans tágrönn, fögur
og aðlaðandi. Hann var feiki-
lega hreykinn af henni og lét
ekkert tækifæri ónotað að sýna
sig með henni.
En fyrir tveimur árum byrj-
aði hún að fitna. Áður en ár-
íð var á enda, var hún orðin
áberandi feit.
Fyrir nokkrum mánuðum
fékk eiginmaðurinn ekki leng-
ur staðist mátið og sagði henni
skírt og skorinort, hve mikl-
um vonbrigðum hún hefði vald-
ið honum með því að fara að
safna utan á sig spiki á bezta
aldri.
Unga eiginkonan reyndi að
svelta sig, en árangurslaust.
Svo hún tók óvænta ákvörðun.
Dag einn þegar maðurinn henn-
ar var farinn til vinnu, ritaði
hún honum bréf, þar sem hún
kvaðst mundi verða f jarverandi
um hríð. Svo fór hún í sterka
skó, tók bakpokann sinn og
lagði af stað gangandi eitthvað
út í buskann og hét því á
sjálfa sig að linna ekki göng-
unni fyrr en hún væri búin að I
losna við spikið. _
Hún gekk nærri 450 mílur og
sleit fjórum skóm. 1 bréfum,
sem hún skrifaði manninum ■
sínum,' lét hún hann fylgjast ■
með árangrinum. Þegar hún I
svo sneri heim þremur vikum i
seinna, sá hann sér til ósegjan-
legrar furðu og gleði, að hún *
var sama granna og netta |
stúlkan, sem hann hafði gifst.
Nú kvað hann að nýju engu ■
tækifæri sleppa til að sýna I
hina fögru konu sína.
7