Vikan - 23.06.1955, Page 3

Kóngurinn hefur 50 milljón krónur á viku!
• • • Umbótasinnaður auðkýfingur í eyðimerkuriandi
TEKJUHÆSTI maður verald-
ar — hann lieíur um 50
milljónir króna á viku —
eyðir talsverðum hluta .af
auði sínum í vatn. Maðurinn heit-
ir Abdullah al-Salim al Subah og
er þjóðhöfðingi í Kuwait, pínulitlu
konungsríki við Persaflóa. Svo gíf-
urlegar eru tekjur hans, að hann
gæti gefið hverri fjölskyldu í ríki
síiiu 500 krónur á viku — skatt-
frjálsar — og þó átt eftir góðar
20 milljónir á v i k u til eigin af-
nota!
Saga þessa ævintýrakóngs líkist ævin-
týrunum í Þúsund og ein nótt. Hann var
fyrir fáeinum árum fremur fátækur em-
bættismaður. Svo fannst olía í Kuwait.
Og það var á öldum olíuflóðsins sem Ab-
dullah hófst til valda og varð á skömm-
um tíma auðugasti maður veraldar.
Gæfan brosir vissulega við Abdullah og
þegnum hans. Því að það er ekki nóg með,
að í Kuwait flæði milljónimar daglega úr
iðrum jarðar, heldur er konungurinn um-
bótasinnaður gáfumaður, mildur og rétt-
látur stjórnandi og hófsamur og lítillát-
ur þrátt fyrir allan auðinn.
Hann sagði fyrir skemmstu í viðtali við
fréttamann: ,,Ég hef sett mér það mark-
mið að gera Kuwait að fyrirmyndarríki
— bezta ríkinu í öllum Arabalöndum —
og skapa þegnum mínum skilyrði til að
lifa hamingjusömu lífi við heilbrigða vinnu
og almenna velmegun.“
Og það er með þetta fyrir augum sem
þessi víðsýni konungur eyðir nú hverjum
milljónatugnum á fætur öðrum til þess að
sigrast á verstu plágu landsmanna — hin-
um gífurlega vatnsskorti.
Það er ekki ýkjalangt síðan — eða allt
þar til að olíuflóðið byrjaði — að helzti
atvinnuvegurinn í Kuwait var vatnsburð-
ur. Landið er að heita má ein eyðimörk
— og það var bókstaflega skraufþurrt.
Það varð að flytja vatnið inn frá Arabíu,
þar sem það var tekið úr Arabíufljóti.
Við landamærin keyptu vatnsberarnir það
síðan af innflytjendunum og seldu það í
smáskömmtum við hús landsmanna.
Þegar olíugróðinn byrjaði að velta inn,
kvaddi konungur brezka sérfræðinga á
sinn fund, sem tjáðu honum að lausn
vandamálsins væri við strendur lands hans
— að hann gæti fengið gnægð af vatni
með því að eima sjó.
,,Hvað mundu byrjunarframkvæmdir
kosta?“ spurði konungur.
„Kringum 100 milljónir.“
Konungur kinkaði kolli, og þar með
var það klappað og klárt. Árangurinn er
sá, að í dag er risin í ríki hans stærsta
vatnsverksmiðja veraldar. Dögum vatns-
beranna er lokið. 1 þeirra stað er að koma
mikið og vandað vatnsveitukerfi, sem skil-
ar milljónum lítra af ágætu vatni inn í
nýbyggingarnar, sem eru sem óðast að út-
rýma moldarkofum landsmanna.
Abdullah konungur sneri sér næst að
höfuðborg sinni. Hann komst að þeirri
niðurstöðu, að ef Kuwait ætti að verða það
gósenland, sem hann dreymdi um, yrði
borgin að taka miklum stakkaskiptum.
Hann lét sérfræðinga sína gera áætlun,
þar sem gert er ráð fyrir 4,500 milljóna út-
gjöldum! Fyrir þetta fé á að leggja ur-
mul af nýjum vegum, byggja ógrynni ný-
tízku íbúðarhúsá, reisa fjölda sjúkrahúsa
og skóla, byggja verzlunarhús og ráðhús,
koma upp fögrum skrúðgörðum og
skemmtigörðum — í einu orði sagt byggja
nýja fagra borg.
Þótt Abdullah konungur sé stórhuga
athafnamaður og í rauninni hinn mesti
byltingamaður, lifir hann enn að hætti
forfeðra sinna að sumu leyti. Hann hefur
stórt kvennabúr. Frá því hefur aldrei verið
skýrt opinberlega, hversu margar konur
þessi eyðimerkur-auðjöfur á, en ef dæma
Skrítlur
Ameríkumenn þykja fullhreyknir af mannvirkjum
sínum og tækni. Einu sinni var Ameríkumaður á gangi
með Dana um Kaupmannahöfn. Leið þeirra lá framhjá
konungshöllinni og segir Ameríkumaðurinn um leið og
þeir koma gegnt höllinni: „Þetta er snotur villa, svona
hús byggjum við í Ameriku á nokkrum dögum.“ Svo
héldu þeir félagar áfram ferð sinni og komu að ráð-
húsinu. Þá spyr Ameríkumaðurinn: „Hvaða bygging
er þetta, kunningi?“ Daninn brosti í kampinn og sagði
ósköp rólegur. „Eg veit það ekki, hún var ekki hér í
gærdag.“
Þá sagði ég honum, að ég gæti
aðeins verið honum sem systir,
og hvað heldurðu að hann hafi þá
sagt? Hann bað mig um að lána
sér 200 krónur.
Það var verið að kistuleggja húsfreyjuna í Saurakoti
og sonur hennar var í mestu vandræðum með að ákveða
hvað ætti að syngja við athöfnina. Eftir langar umræð-
ur, segir ein gömul kona, sem var þar viðstödd: „Syng-
ið eitthvað úr Passíusálmunum, allt er gott sem í þeim
stendur." Þá var náð í Passíusálmana og sonurinn blað-
aði góða stund í þeim, en byrjaði svo að kyrja: „Sjá
hér hve illan enda, ótryggð og svikin fá . . . .“
skal eftir nýju höllinni, sem hann er að
láta reisa kippkorn frá höfuðborginni, er
talan talsvert há.
Staða konunnar í þessu framfarasinnaða
Arabalandi er annars mjög merkileg og
þess virði, að henni sé gaumur gefinn.
Það er forn siður í landinu, að konur
gangi með andlitsblæjur. En margar hina
yngri kvenna í höfuðstaðnum eru þegar
búnar að taka ofan blæjuna. Þær þyrpast
þúsundum saman í nýju skólana, þar sem
þær njóta algerlega sömu réttinda og karl-
mennirnir.
Hinn ágæti konungur ætlar þeim sum-
sé engu ómerkilegra hlutverk í uppbygg-
ingu landsins en karlmönnunum. Margar
stunda læknisnám, en mikill skortur er enn
á læknum í Kuwait. Aðrar ætla að verða
kennarar, skrifstofustúlkur og þar fram
eftir götunum.
Það má þannig segja, að algjör þjóð-
félagsbylting ætli að fylgja olíuflóðinu
mikla í Kuwait. Perluveiðar töldust þar
til skamms tíma til hinna arðvænlegri at-
vinnugreina. Nú hafa perlukafararnir
betri tekjur af því — og mun minni á-
hættu — að vinna verkamannavinnu,
byggja hús eða aka vörubílum.
Svo má heita, að Kuwait sé — neðan-
jarðar — eitt olíuhaf. Þó var lengi álitið,
að þar væri alls engin olía! Kunnur brezk-
ur jarðfræðingur, sem athugaði 'staðhætti
skömmu eftir fyrri heimsstyrjöld, komst
að þeirri niðurstöðu, að þar gæti ekki
fundist einn einasti dropi af hinum dýr-
mæta vökva. Hann var svo viss í sinni
sök, að hann kvaðst reiðubúinn til að
drekka alla þá olíu, sem þar næðist upp
úr jörðunni. Nú er hinsvegar komið á dag-
inn, að þetta er sennilegast olíuríkasta
landið í víðri veröld. Það er 120 fermílur að
flatarmáli og á því eru — enn sem komið
er — 132 olíubrunnar. IJr þeim er dælt dag
og nótt.
Abdullah konungur ríkír ýfir 160,000
þegnum. Hann tók við konungdómi af
frænda sínum fyrir tæpum fimm árum.
Konungur er kosinn af sérstöku ríkisráði,
og Abdullah hlaut einróma kosningu. Það
var áreiðanlega mikil gæfa fyrir land og
þjóð.
Sem konungur og milljónamær-
ingur (á hverju kvöldi háttar hann
um sjö milljónum ríkari!) hefur
hann auðvitað sínar áhyggjur. Til
dæmis er það eitt af vandamálum
hans, hvað hann eigi að gera við
Framhald á hls. ltf.
3