Vikan - 23.06.1955, Síða 15

Buttersotch, Banana
og Vanilla?
Mælið y2 líter af mjólk. Hrærið innihald pakkans út í 3 matsk. af mjólkinni og blandið saman við það, sem eftir er. Hitað að suðu og látið sjóða i 1 mín. Hrærið stöðugt i, svo ekki myndist kekkir. Hellið búðingnum í skál og berið fram kaldan. Skreytið með rjóma, hnetum, rúsínum eða appelsínusneiðum.
Heildsölubirgðir:
AGNAR LUDVIGSSDN,
Tryggvagötu 28. — Sími: 213Jf.
CEREBOS, LANG
DRÝGSTA SALTIÐ.
EKKERT KORN FER
TIL SPILLIS.
Mcssrs. Kristján Ó. Skagfjord Limitcd, Posl Box 411, REYKJAVIK, lceland
Jón var dáinn og Pétur heimsótti ekkjuna, til að votta
henni samúð sína.
— Við Jón vorum svo góðir vinir, sagði hann. — Gæti
ég ekki fengið eitthvað til minningar um hann?
Ekkjan leit á hann með grátbólgnum augum og hvísl-
aði blíðlega: — Mundirðu gera þig ánægðan með mig?
— Þú vilt að ég haldi ræðu. Um hvað á ég að tala?
— Um tvær mínútur.
GÁLGABRÚÐURIN Framháld af bls. 1S.
En hvers vegna var troðið upp i eyrun á þér, svo að þú rétt aðeins
gatzt greint það, þegar æpt var við hliðina á þér?
— Já, hvers vegna?
— Vegna þess, að ökumaðurinn keyrði þig aftur til London, útskýrði
Mulberry. - — Eftir að hann hafði farið i smá ökuferð upp í sveit. Þar
sem þú varst í hengirúmi inni.. í vagninum, gazt þú ekki greint mis-
muninn á steinlagðri götu og ójöfnum vegi utan við borgina, og þú
gazt ekki heyrt hávaðann af umferðinni, sem hefði gefið þér til kynna
að þið væruð komnir aftur til borgarinnar. Þú heyrðir heldur ekkert,
eða hvað ?
Nú undraðist Darwent aftur hve þetta virtist einfalt, en hann hvorki
gat né vildi trúa þvi, vegna þess að . . .
— Ég þori að vinna eið að því, að ég var úti í Kinsmere House í
Bucks! sagði hann.
— Samkvæmt því sem þú hefur sjálfur sagt, hafðir þú aldrei áður
komið þar inn fyrir dyr.
— Nei, en ég þekkti landslagið. Eg sá vegvísi . . .
Fmmskógabömin
Framhald af bls. 7.
þegar þau fengu höfuðverk af
hinni miskunnarlausu sól og
köstuðu upp.
Oft sáu þau og faðir þeirra
hillingar.
Rodriguez orðaði það þannig
í viðtalinu við mig:
„Það kom oft fyrir undir
kvöld að við þóttumst sjá vin
með fögru, tæru vatni. Við
stefndum á þessa dýrðlegu sýn,
gengum kannski tvo þrjá kíló-
metra áður en hún leystist upp
og mér varð ljóst, að þetta var
eintóm ímyndun."
Rodriguez notaði tímann
meðal annars til að kenna börn-
unum ensku. Þau voru öll fædd
í Burma og höfðu næsta lítil
kynni haft af móðurmáli föð-
ur síns.
Rodriguez tjáði mér: „Ég
hygg að ég hafi verið eini mað-
urinn í liði uppreisnarmanna í
Burma, sem hafði fyrir fimm
börnum að sjá. Þannig stóð á
því, að ég varð að miðla upp-
reisnarmönnum af lækniskunn-
áttu minni; það var vegna barn-
anna, til þess að bjarga þeim
frá bráðum bana.
Ég tók aldrei þátt í orustum.
Uppreisnarmenn vildu ekki
leyfa mér að fara til stjórnar-
hersins, vegna þess að ég gat
orðið þeim að talsverðu liði.
Einu sinni tókst mér að
bjarga lífi frægs uppreisnar-
foringja, sem fíll hafði stór-
skaddað.
Ég varð oft að taka limi af
hermönnum og alltaf deyfi-
lyfjalaust. Oft var ég ekki
kvaddur til fyrr en blóðeitrun
var komin í sárið. Menn verða
að vera þess minnugir, að þótt
ég hefði lært hjúkrun og „hjálp
í viðlögum," var ég enginn
iæknir.“
Rodriguez hefur verið tjáð,
að börnin hans verði naumast
orðin heil heilsu aftur fyrr en
eftir marga mánuði. Þau eru
öli óeðlilega smávaxin og staf-
ar það af næringarskortinum,
sem þau hafa mátt þola á und-
anfömum árum. Hinn 17 ára
gamli Michael er til dæmis
engu stærri en miðlungshár 12
ára enskur piltur. Vaxtarlag
Ians, sem er 15 ára, minnir á
tíu ára dreng.
Rodriguez sjálfur sér og
heyrir mjög illa, er örþreyttur
og beinaber.
Og hvað um Eileen, hina
innfæddu konu hans?
Hann hefur ekkert frétt frá
henni í sjö ár, ekki síðan upp-
reisnarmennirnir tóku námu-
bæinn, sem þau bjuggu í.
Rodriguez sagði í viðtali okk-
ar:
„Ég hef ekki hugmynd um,
hvort hún er lífs eða liðin. Ef
hún er á lífi, þá hlýtur hún að
hafa haldið allan þennan tíma
að ég og börnin værum dáin.“
Brezka utanríkisráðuneytið
reynir nú að finna konuna hans,
móður tötralinganna fimm sem
fóru með föður sínum gegnum
frumskógana í Burma.
SALK-bóluefnið.
Framhald af bls. 10.
nœtur, eftir að hann sprautaði
börnin með bóluefninu.
Jonas Bdward Salk er fœddur í
Ncw York 1011,. Hann hefur liaft
áhuga fyrir vísindalegum rann-
sóknum siðan á skólaárunum. Eft-
ir að hafa lokið prófi í lœknis-
frœði við háskólann í New York,
vann liann á rannsóknarstofu liá-
skólans í Michigan, þangað til há-
skólinn í Pittsburg Jmrfti á ung-
um og efnilegum lœlcni að halda,
til að stofna „The Virus Research
Laboratory,“ og valdi Salk.
Hann keypti þá liús um 30 km.
fyrir utan Pittsburgh og settist
þar að með fjölskyldu sinni, en
brátt flutti liann inn-í borgina. —
Það var of timafrekt að búa svona
langt í burtu, segir hann. — Nú
get ég eytt þeim tíma, sem áður
fór í að aka heim og að heiman,
í rannsóknarstofunni.
Sem stendur fœr dr. Salk eng-
an frið fyrir Ijósmyndurum, blaða-
mönnum og útvarps- og sjón-
varpsmönnum, sem vilja fá við-
tal við liann. Þrjú kvikmyndafé-
lög hafa boðið honum of fjár fyrir
að fá að kvikmynda æfisögu hans,
og önnur fyrirtœki hafa beðið um
að fá að nota nafnið lians á leik-
föng, sœlgœti o.s.frv. Allir kcpp-
ast um að lilaða á hann heiðri og
stœrstu fyrirtœki Bandaríkjanna
hafa boðið lionum girnilegar stöð-
ur.
En Salk svarar aðeins: — Eg
hef ekki í hyggju að skipta um
starf. Þegar óveðrið er um garð
gengið, þá mun sólin skína að
nýju, Min sól er rannsóknarstof-
an mín og börnin mín, bœtir lxann
við til skýringar. — Eg vona, að
ég þurfi áldrei frarnar að úti-
loka mig jafn niikið frá þeim og
ég hef þurft að gera síðastliðin
þrjií ár.
15