Vikan


Vikan - 25.10.1956, Blaðsíða 4

Vikan - 25.10.1956, Blaðsíða 4
Ástarsaga sögð af 5. YOULI segir frá F O R S A G A : Ung, japönsk stúlka, að nafni YOULI, segir frá þvi hvernig hún hittir ungan Frakka, að kvöldi 31. des- ember. >essi Frakki hefur mikil áhrif á hana og hún fellst á að fara með honum inn í næturklúbb, til að fagna nýja árinu. En þar leggur hún allt í einu á flótta, þegar hún minnist unnusta síns, Makotos, sem hefur farizt í stríðinu sem sjálfsmorðs- flugmaður. Þau hittast þó af tilviljun dag- inn eftir í Buddahofi nokkru. Eg var fegin að Quentin skyldi ekki minnast á áframhaldandi vináttu eða að við hittumst aftur. Það hefði verið auðveldara að sleppa und- an áhrifavaldi hans, ef hann hefði ekki valið oið sín af slíkri samúð og varkárni. Ég vissi að ég mundi vera kyrr, af því að hann sagði mér það ekki. Veitingakonan h'afði sett fyrir framan okkur lakkskál og innpakkaða tréprjóna, svo hafði hún komið með smáskálar með krydduðum rétt- um og súpum. Ég lyfti lokinu af einni skálinni. Súpan var tær og í henni synti einn skelfiskur á grænmetisskrauti. Ég hellti svolitlu af heitu saké í staup sessunautar míns og tók til hliðar ermina hans, af ótta við að hún mundi strjúkast yfir borðið. Hann tók prjónana í vinstri hendi og ég beið árangurslaust eftir þvi að sjá klaufaleg handtök hans. Hann notaði prjónana liðlega og fallega, en faldi hanskaklædda hægri hendina. Ég var hrædd um að særa hann, ef ég færi að tala um þessa bæklun. En ef ég þegði, mundi hann kannski saka mig um kæruleysi? Það sem mig langaði mest til að gera, var að taka af honum hansk- ann, halda um hendina á honum og þekja hana kossum. Það var eins og það væri hendin, sem tengdi okkur. Hann var mér kær, af því hann hafði þjáðst. Ég laut höfði. Ég hafði ekki hjálpað föður mínum eða Makoto til að bera kvöl sína og sársauka. Og nú var ég altekin löngun til að veita Evrópubúa, sigurvegara, óvini okkar frá í gær, sem stóð mér svo fjarri, umhyggju. Mig langaði til að gráta af skömm og blygðun. Þá sneri Quentin Maufroy sér að mér og fór að tala við mig. Mig langaði til að líta upp, en ég þorði það ekki. Ég lét sem ég væri að velja mér eggjabita i skálinni minni og klippa hann í sundur með prjónunum, en ég hafði enga lyst á matnum. Orð Quentins særðu mig: Ég hefði ekki átt að halda í yður, ekki átt að óska eftir nærveru yðar, dáðst að fegurð yðar og þessum sérstæðu kvenlegu eiginleikum yðar, og finna um leið koma upp í mér ruddaleg- ar tilhneigingar til að ná illkvittnislegri hefnd . . . Ég reyni að berjast á móti þessu. Ég vil gleyma öllu, sem fyrir mig hefur komið. Þér eruð andstæða við ailt það sem ég fyrirlít og hata. Samt sem áðui' get ég ekki um annað hugsað en liðnu árin, þegar ég er með yður, og allt það illa sem mér hefur verið gert. Ég hélt að ég væri laus við biturleika og hatur. Þér eruð falleg, hrífandi og sérstæð, og þó vekið þér hjá mér hina verstu eiginleika . . . Ég skammast mín fyrir sjálfa.n mig. En hvað get ég gert? Ég horfði á hann, án þess að sjá hann. Milli okkar var allt of mikii barátta og allt of mikið tárafljóð. .. Ég ætti að hafa hugrekki til að segja við yður: Farið, Mizaki Youli. Ég virði yður og hef samúð með yður. Farið áður en við gerum hvoru ööru illt. Þannig gætum við geymt i hugum okk- ar minningarnar um 'fund, sem var þrunginn fögrurn loforðum. En ég hef ekki hugrekki til þess. Úti á götunni hló kona. Ég cfundaði hana af þessum bjarta, snögga hlátri. Þér fyrirlítið þá iand mitt? Þér hatið Japani, er það ekki ? Hann fölnaði. Aldrei hafði ég séð svona hvítt andlit. Brátt tókst honum þó að brosa, en brosið var yfirlætislegt og líflaust, svo mig langaði til að þurrka það út af andliti hans. — Land yðar er eitthvert hið fegursta og mest hrífandi land, sem til er. Ég hef þó ferðast mikið. VEIZTU — ? 1. Áin Jordan rennur i vatn nokkurt, sem oft er getið um í Biblíunni. Hvað heitir þetta vatn ? 2. Hvemig eru vaJdir oddvitar á Islandi ? 3. Hver þessara kvikmyndaleikara er inn- fæddur Bandaríkjamaður: Errol Flynn, IMargaret Webster, Ronakl Colman og Joan Fontaine ? 4. Hvað vom plágumar í Egyptalandi margar ? 5. Hvaða aldur manna er talinn jafngilda 20 ára aldri hesta? 6. Geturðu lokið þessu heilræði: Leitaðu vizkunnar hjá alþýðvmni, en þekking- arinnar ........? 7. 1 hvaða Suður-Amerikuríki em flestir „pananmhattar“ á markaðinum bún- ir til? 8. Hvenær var fyrsta Heklugosið, sem sögur fara af? 9. Hvar er talið að wisky hafi verið fyrst búið til? 10. Gáta: Oft er troðið ofan í mig, anda ég frá mér síðan. 'S'tar láta hann upp í sig og út um geiminn víðan. Sjá svör á bls. 18. Japan hefur heillað mig. Þegar kirsuberjatrén standa í blóma og mösurinn fer að roðna á haust- in, þá finnst mér ég vera tengdur þessu landi traustum böndum. Þér spyrjið hvort ég hati landa yðar. Nei, það geri ég vissulega ekki. Ég fann aJ liann var ekki lengur með hugann hjá mér, heldur í minningunum, sem hann vildi ekki segja mér frá. — Þetta eru leiðinlegar samræð- ur! Maturinn okkar verður kaldur. Hann lyfti lokinu af súpuskálinni með vinstri hendinni og andaði að sér ilminum af fiskisúp- unni. — Við skulum eklÍ! bíða lengur. Þér hljótið að'vera aö sálast úr hungri, Youli. Og það gleð- ur mig. Látið ekki glasið mitt vera tómt, Youli. Cg ég svaraði lágt: — Mér þykir vænt um hvernig þér berið fram nafnið mitt. Þér gerið það ekki eins og Japanir. — Þúsund hvítar liljur, Youli . . . eða bara ein cinasta lilja? Ég hafCi lagt prjónana yfir skálina. Mér fannst hann svo fallegur með þetta þykka brúna hár, þetta harca, tæra augnaráð og kæruleysissvip- inn um munninn,' að ég stóð á öndinni. Furoshik- inn minn lá við hliðina á mér. Foreldrar Makotos biðu mín. Hvað mundu þau segja, ef þau vissu að ég væri að borða með Evrópumanni ? En það var óþarfi að rifja það upp. Það var ekki þeirra, að minna mig á skyldur mínar. Ég tók af mér hálsklútinn, sem ég hafði borið á herðun- um, og br.eiddi hann yfir furoshikann. — - Þegar móðir mín ávarpaði mig, bar hún nafnið mitt fram með þessum sömu áherzlum. Ég var lítil telpa, en ég man eftir því . . . Það hafði sýnilega farið illa um Quentin lengi og nú skipti hann um stellingar. Hann virtist ekki hafa mikla matarlyst. Hann drakk súpuna sína og lét lokið aftur á skálina. — Segið mér frá móður yðar, Youli. Hvað vor- uð þér gömul, þegar hún dó? — Átta ára . . . — Var hún búin að venjast lifnaðarháttunum hér í Japan? — Hún hafði aðeins búið skamman tíma í Japan. Faðir minn, sem var eldri en hún, var flotafulltrúi í London. Ég er þó fædd í Tokyo. Foreldra mína langaði til að eignast son. En móðir mín var svo veik, þegar ég fæddist, að hún gat ekki vænzt þess að eiga fleiri börn. Þegar ég hugsa um hana, man ég eftir henni liggjandi út af og alltaf lasinni . . . Enginn var þessu hjónabandi hlynntur, hvorki í Japan né Frakklandi. Japanir eru tilfinninganæmir. Þó pabbi virtist svona kaldur á yfirborðinu, þá elsk- aði hann konu sína af öllu hjarta. Hún endurgalt ást hans með glóandi ákefð. Saman gátu þau yfirstigið allar hindranir og vantrú. Þegar faðir minn var or "inn ekkjumaður, lögðu foreldrar hans hart að honum að kvænastraftur og völdu handa honum japanska konu. En þó hann hefði fengið dálagleg au^æfi með henni, þá harðneitaði hann því. Ef til vill hefur hann treyst á barnabörnin sín, syni m': a og Makotos. Hann eyddi lífi sínu 4

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.