Vikan - 14.12.1956, Blaðsíða 26

GISSUR ER ALLS STAÐAR VELKOMINN, NEMA
Gissur: Æ, nú er ég búinn að gleyma númerinu Gissur: Ég býst við að ég verði að reyna fyrir Húsráðandinn: Þú átt elcki hér heima, góði mað-
á nýja húsinu okkar, og húsin hérna eru öll eins mér állsstaðar, áður en ég kemst heim. ur, en viltu ekki koma inn og horfa á boxkeppni
í rökkrinu. í sjónvarpinu? {
Gissur: Það verður annað box, ef ég kem ekki
heim.

Húsráðandinn: Nei, þetta hús á ég. En komdu
inn! Það er veizla hjá okkur.
Gissur: Það vildi ég gjarnan, en ég er orðinn of
seinn nú þegar.
Erúin: Er liann ekki sœtur ?
Húsráðandinn: Nei, ekki hérna! Við er-
um rétt að setjast að borðinu. Viltu ekki
borða með okkur ?
Frúin: Það er að segja, ef þú getur borð-
að baunir og saltkjöt.
Gissur: Eg verð að fara heim i matinn,
en ég vildi óska að ég þyrfti þess ekki.
1. bridgespilari: Hvað gerir það til þó þú eigir ekki
hér heima?
2. bridgespilari: Okkur vantar fjórða mann i bridge.
3. bridgespilari: Látið hann ekki sleppa, stúlkurl
Gissur: Æ, einhvern tíma seinna, kceru frúr.
Húsráðandinn: Kannski það sé nœsta hús. En Rasmína: Hvað á það að þýða að lcoma svona Gissur: Æ, mig auman! Ég er velkominn á hvert
komdu inn .— við erum að sýna kvikmyndir af seint? Hvar hefirðu verið? einasta lieimili við götuna nema mitt eigið.
börnunum okkar.
Gissur: Því miður.......
BLESSAÐ
BARNIÐ
Pabbinn: Sjáðu hvað ég keypti lianda þér, Lilli. Það er kominn tími til
að þú lærir á sjóskíði.
Lilli: Ji-i, má ég byrja strax í dag?
Lilli: Ég get varla beðið eftir að fá að byrja.
Mammanr Pabbi þinn verður að kenna þér,
áður en þú getur farið að reyna sjálfur.
J
26
Blöðin héma gera mikið af því að birta
upp úr erlendum blöðum umsagnir um
ísland og íslendinga. Þetta virðist vera
vinsælt fréttaefni, og er þess skemmst
að minnast, að eitt Reykjavíkurblað-
anna hafði það eftir öðru blaði (út-
lendu), að við hefðum verið sú þjóðin,
sem flest verðlaunin hreppti á Olympíu-
leikunum — að tiltölu við mannf jölda.
í þessu greinarkomi segir frá því,
hvemig vikið var að okkur á erlendum
vettvangi fyrir nærri einni öld. Myndir
og frásögn era úr hinni nýútkomnu bók:
C •
Desember, 1872.
Isumar var hér á ferð hinn
nafnkunni enski ferðamað-
ur Ricliard F. Burton. Ferðað-
ist hann landveg austur til
Heklu og fór síðan sjóveg
kringum land og kom á ýmsar
hafnir. Burton hefur nú í haust
ritað greinar nokkrar í ensk
blöð um ferð sína hingað, og eru
dómar hans um land og þjóð
miður góðgjarnir. Yfirleitt eru
greinar þessar óáreiðanlegar og
glannalega ritaðar, þótt ekki
skuli fortekið að höfundi rat-
ist stundum satt á munn.
Fáfróðir, drykkfelldir
og bláfátækir
Teikningar fylgdu frásögn Burtons hins brezka af landi og þjóð.
Þetta er íslenzkt eldhús af fornri gerð. Konan uppi í vinstra horni
er í spariklæðum. Sú i neðra horninu er hversdagsltlædd. En mynd-
in undir þessum línum sýnir reykvískan lögregluþjón, anno 1872.
Um menntunarstig íslendinga
fer Burton þessum orðum: ,,Að
jafnaði kunna Islendingar að
lesa, skrifa og reikna, en þegar
undanskildar eru þær bók-
menntagreinir, sem hníga helzt
að ímyndunarafli andans, svo
sem fornsögur, guðfræði og
skáldskapur, þá eru þeir fram
úr lagi fáfróðir, og svo sem
vænta má, eru þeir eftirbátar
annarra þjóða í öllu því, er lýt-
ur að þekkingu náttúrukraft-
anna og notkun þeirra, sem og
í flestu því er einkennir menn-
ingu Norðurálfuþjóða á 19. öld.“
Höfundur segir að alþingi sé
gagnslaust og jafnvel verra en
ekki, sakir tómlætis og van-
þekkingar þingihanna. Öhóf Is-
lendinga og óþarfa-eyðsla á að
keyra fram úr öllu hófi, og að
drykkjuskapnum eru svo mikil
brögð, að höfundur kveðst í
Reykjavík hafa séð meiri
hneyksli af blygðunarlausri of-
drykkju á einum degi heldur en
á heilum mánuði í Englandi.
íslenzkum fylgdarmönnum, er
höf. nafngreinir suma, ber hann
misjafnt orð. Kveður hann það
bábilju eina, að Islendingar séu
gestrisnir, þeir séu bláfátækir
og féfíknir.
Náttúra landsins
lítilfengleg
Stóri-Geysir er að dómi Bur-
tons útlifaður, örvasa aumingi,
Hekla hégómi og frægð hennar
lygaskrum, Hrafnagjá svolítil
hraunsprunga, árnar smálækir,
svo að varla getur maður
drukknað í þeim — enda kemur
íslenzkum manni aldrei til hug-
ar að leggja þar út í, sem nokk-
ur veruleg hætta er á ferðum.
Náttúra Islands er svo f jarri því
að mega heita stórbrotin og sér-
stæð, að hún má öllu fremur
kallast lítilfengleg. Allt, nema
ef til vill hraunin, er þar ris-
lítið og í smáum stíl. — Á hinn
bóginn lofar Burton loftslagið
á Islandi um hásumartímann,
íslenzka vatnið sé frábærilega
hreint og gott, „mjólkin og
rjóminn sem maður fær á Is-
landi er svo, að ekki fæst slíkt
á Englandi“.
Yfir höfuð má segja, að all-
mikils önuglyndis gæti í skrif-
um Burtons, og margt er hann
ber á bcrð fyrir brezka lesend-
ur, er beinlínis rangt. — Hefur
landi vor, Eiríkur Magnússon
í Cambridge, rekið helztu firr-
urnar ofan í Burton og leiðrétt
ýmsar missagnir hans. Hafa
greinar þessar birzt í brezka
blaðinu „The Standard".
íþrótt. Af stað nú! Mamman: Nokkuð sem við höfum mikia
þörf fyrir núna — sjúkralcassa.