Vikan - 23.05.1957, Side 9

GARMURINN
HANN GISSUR
Gissur: Hún er svei mér erfi-6 þessi Gissur: Rasmina, hvaöa nafn á vikublaði er meö fimm
krossgáta. stöfum, byrjar á „v“ og endar á „n“f
Rasmina: Drottinn minn, hvílíkur auli! VIKAN auövitaö!
Rasmína: Ef þú heföir tek-
iö þér fjölskylduna mína til
fyrirmyndar og nennt aö læra
eitthvaö, þá gengi þér betur
iö leysa krossgátur.
Þjónninn: Frú Masína spyr eftir yöur.
Rasmina: Sú ólukkans kjaftakind. Bara aö snapa
eftir sögum til þess að bera, út. En ég verö vist aö
taka á móti henni.
Masina: Ó, livaö það er gaman aö sjá þig elskan!
Rasmína: En þú draumur aö lita inn!
Gissur: Bíöum nú viö! B-e-t-r —
Meiri lengdin á þessu oröi. Verö vlst
aö biöja Rasmínu aö hjálpa mér.
Gissur: Rasmina, hvemig stafarðu betrun- Rasmína: Hvernig í ósköpunum ætti ég aö vita, hvcrnig
arhúsf jafn andstyggilegt og ódannaö orö er stafaöf Og í guöanna
bænum hœttu aö trufla mig meö þessum eilifu krossgátum!
Gissur: En ég er ekki aö leysa
krossgátu, Rasmína. Ég er einfald-
lega að reyna aö skrifa utan á bréf
til hans Skugga-Svems bróöur þíns.
Hann hlýtur aö vera einmana
þama í tukthúsinu —
Masína: Þetta er ansi merkilegt!
Skugga-Sveinn: En, Gissur, þeir leyfa
þér elcki aö gista hérna.
Gissur: Jújú, Skuggi! Ég þekki tukthús-
stjórann, og hann sagöi, aö mér vœri vel-
lcomið aö fela mig hérna i tvær þrjár
vilcur.
8
VIKAN
lliíri spilaöi
ot djarft
Sönn irásögn um unga eiginkonu, manninn hennar
— og elskhugann
ETTA er sönn saga. Þetta er saga ungr-
ar eiginkonu og móður, sem það átti
fyrir að liggja, að elskhugi hennar drap
manninn hennar. Það rann upp sú stund
í lífi hennar, að hún varð að velja á milli
elskhugans og sonar síns litla — og hún
valdi barnið. En það var um seinan; val
hennar var þýðingarlaust. Því að áður en
yfir lauk, átti barnið engan föður, og kon-
an átti hvorki eiginmann né elskhuga.
Konan í máli þessu er ennþá á lífi og
hlýtur að hafa þolað hræðilegar þján-
ingar, svo að ég ætla að kalla hana Grace
Smith, sem er að sjálfsögðu dulnefni. Við
skulum svo kalla manninn hennar Jack
Smith og elskhugann Richard.
Þegar Grace var fimmtán ára, réði hún
sig í vist. Að lokum hafnaði hún hjá mann-
inum, sem hún giftist. Hann var þá skil-
inn við konuna sína.
Þegar Grace var átján ára, uppgötvaði
hún að hún var með barni, sem húsbóndi
hennar átti. Þá var henni orðið ljóst, að
honum þótti vænt um hana og vildi ganga
að eiga hana. Hún elskaði hann líka.
Skömmu eftir að barnið fæddist — svein-
barn — voru þau gefin saman.
I þrjú ár bjuggu þau í hamingjuríki
hjónabandi. þar til kvöld eitt, að Jack
kom heim með kunningja sinn — Ric-
hard.
Þetta varð svosem ekki ást við fyrstu
sýn. En um það leyti sem Grace og Ric-
hard sáust í fyrsta skipti, fór að brydda
á ósamlyndi með hjónunum. Grace sagði
síðar, að rifrildin hefðu stafað af því, að
Jack hefði verið farinn að vera úti öllum
stundum með vinum sínum. Henni fannst
hann forsóma hana og gerði Richard að
trúnaðarmanni sínum.
Hann byrjaði að heimsækja hana þegar
Jack var ekki heima. Þau komu sér sam-
an um merki. Þegar gluggatjöldin í stof-
unni héngu á tiltekinn hátt, þýddi það að
Jack var úti.
Richard varð ástfanginn af Grace og
hún trúði honum fyrir öllum leyndarmál-
um sínum. Samband þeirra varð ákaflega
náið. Þó kom þar að hún virtist verða hon-
um fráhverf. Um svipað leyti veiktist hún
og Varð að fara í sjúkrahús. Hún bann-
aði Richard síður en svo að heimsækja
sig, en hann sýndi sig á hinn bóginn
aldrei. Graee komst að þeirri. niðurstöðu,
að hann væri hættur að kæra sig um ást
hennar. Hinsvegar heimsótti maðurinn
hennar hana eins oft og hann gat og gerði •
allt til þess að gera henni lífið léttara þá
sextán mánuði, sem hún varð að dveljast
í sjúkrahúsinu.
Þegar heim kom, beið hennar óvænt
vandamál. Það kom á daginn, að maðurinn
hennar var orðinn tortrygginn og lét í það
skína, að hún og Richard hefðu átt vin-
gott saman. Rifrildið hófst á nýjan leik,
þótt Grace væri hætt að hitta Richard.
Satt að segja hafði hún ekki hugmynd um,
hvar hann var niður kominn, en kvöld
nokkurt, þegar hún skrapp út í bjórkrá í
nágrenninu, skaut honum allt í einu upp.
Þegar enginn sá til, laumaði hann bréf-
miða í hendi hennar og hvíslaði: „Parðu
út og lestu þetta.“ Hún hlýddi.
Á miðanum bað hann hana um stefnu-
mót bak við kirkjuna daginn eftir. Hún
mætti. Þau óku út úr bænum og Grace
tjáði honum, að maðurinn hennar virtist
vita um samband þeirra. Hún sagði að
hjónaband hennar væri farið út um þúfur
og bað Richard að skjóta yfir sig skjóls-
húsi. Hann kvaðst fús að taka við henni,
en ekki litla drengnum. Samtalinu iauk þó
með því, að Richard hét henni fulltingi
sínu, en hún ákvað fyrir sitt leyti að gera
eina tilraun enn til þess að koma hjóna-
bandi sínu á réttan kjöl. En áfram hélt
hún að hitta Richard á laun.
HVAÐ ER IMYTT?
DAGBLAÐIÐ Welt Am Sonntag skýrir svo
frá, að á vegum hermálaráðuneytis Vestur-
Þýzkalands sé nú verið að prófa, hvort hægt
sé að nota sérstaklega herta plasttegund 1
skriðdreka í stað stáls.
Á BREZICRI vörusýningu var fyrir skemmstu
sýnd klukka, sem breytir Ijósi í raforku og
gengur á f jögra klukkustunda venjulegri dags-
birtu. Það er aðeins einn galli á gjöf Njarðar.
Klukkan kostar á þriðja þúsund.
Frá Bandaríkjunum koma fréttir af fyrsta
rafknúða armbandsúrinu. 1 því er 1% volta
rafgéymir, með árstryggingu.
FORSTÖÐUMENN hjá þýzku fyrirtæki full-
yrða, að þeim hafi tekist að finna leið til
þess að taka litmyndir á venjulegar „litlaus-
ar‘‘ filmur. Er þetta gert með nýrri tegund
sjónglerja.
BANDARlSK efnarannsóknastofa tilkynnir,
að sérfræðingar hennar séu búnir að finna
upp svo sterkan pappir, að hægt sé að sauma
úr honum fatnað. Pappírinn (segja talsmenn
fyrirtækisins) verður nógu fallegur í einfaldan
barnafatnað, og ætlunin er að hafa fataplögg-
in svo ódýr, að það taki því ekki að þvo þau.
Ennfremur er í ráði að framleiða pappirs-
læknisloppa, hjúkrunarkvennabúninga og þar
fram eftir götunum.
LITLAUST duft var notað fyrir skemmstu til
þess að handsama þjóf í skóla einum í Eng-
landi. Duftinu var sáldrað á tösku og inni-
hald hennar og hún síðan skilin eftir i fata-
geymslu. Tveim vikum síðar hvarf hún. Dag-
inn eftir voru skólabörnin beðin um að stinga
höndunum undir lampa með sérstöku ljósi.
Þá kom fram grænleitur gljái á höndum söku-
dólgsins.
Vináttu Jacks og Richards var að sjálf-
sögðu lokið. Svo tók Richard sig til, heim-
sótti Jack og tjáði honum, að hann mundi
ekki framar skipta sér af Grace, ef hann
Jack — heti því að meðhöndla hana
betur. Richard efndi þetta í nokkra mán-
uði. En vornótt eina vöknuðu þau Grace
og Jack við brothljóð. Jack flýtti sér nið-
ur og kom að Richard í eldhúsinu, Grace
fór á náttfötunum til nágranna sinna og
dvaldist hjá þeim uns Richard var farinn.
Þessi atburður virtist gjörbreyta Jack.
Hann hætti nöldri sínu og sýndi Grace
ekkert nema ástúð og blíðu. Þau urðu svo
hamingjusöm á nýjan leik, að Grace ját-
aði allt. Jack fyrirgaf henni, eftir að hún
hafði heitið honum að svíkja hann aldrei
framar. Hún skrifaði Richard og lýsti yfir,
að vinátta þeirra væri úr sögunni fyrir
fullt og allt. En þetta reyndist aðeins inn-
gangur harmleiksins, þess harmleiks, sem
ekki var langt undan.
Grace fékk bréf frá Richard, þar sem
Framháld á bls. 1/,.
VIKAN
!)