Vikan - 01.03.1962, Blaðsíða 26

Jœsi í snyrtivöruverzlunwn og víðar.
Hcldsölubirgðir A. Zulinius.
Coksins cr það fundid!
Sxplicenía, kremið, sem vernd-
ar húð yðar gegn veirarveðr-
inu. Varðveitid œsku yðar og
fegurð, látið Explicenla nœra
og endurnýfa hörund yðar.
Er flasa í hárinu?
Framh. af bls. 21.
L'ftir þvott og flösuhreinsandi Tyf
og þvottaefni eru víðí. til sölu.
Sum þeirra hafa áhrif allt niður
í hársvörðinn og koma jafnvægi
á starfsemi frumanna og oftast fjar-
læga þau ganila harða liúð sem
fiasan situr í og koma þannig í
veg fyrir smitun strax aftur.
]>eir, SLin hafa flösu ættu að gæta
þess að vanda val sitt á hárgreiðslu-
stofum og hlaupa heldur ekki eftir
liverju ráði, sem fólk er yfirleitt
óspart á, þótt það hafi enga þekk-
ingu á sjúkdómnum.
Hús og húsbúnaður
Framhald af bls. 13.
Húsgögn eru líka með þeim liætti
nú á dögum, að það er auðvelt
að snúa þeim til, ef með þarf.
Sjónvarpstæki er lireint ekki svo
lítil skrautfjöður i íbúðinni, enda
býsna dýrt og tæplega við því að
búast að allur almenningur leyfi
sér kaup á slíkum tækjum, nema
verðið eigi eftir að lækka.
Myndirnar, sem hsr fylgja rneð,
sýna meðalstór sjónvarpstæki og
hvernig þeim hefur verið búinn
staður í tveim fallegum stofum. Á
annarri myndinni sjáum við breiða
Irillu, (>(!•—70 sm, sem sett hefur
verið upp utan með ]>rem veggjum
stofunnar. Meðfram langveggnum
verður þessi hilla undirbygging
undir sófa og aðrar hillur koma ofan
á iiana á veggnum á móti. En við
gaflvegginn hefur þessi hilla fyrst
og fremst verið hugsuð fyrir sjón-
26 VIKAN
varpstækið og það er hægt að færa
það hornanna á milli eftir því sem
þægilegast er. Takið eftir lýsing-
unni — enda þótt það komi ekki
sjónvarpstækinu við •— sem er á
vc'ggnum beint á móti. Þarna iiefur
ijósrörum verið komið f.vrir bak við
breiðan „kappa“. I.ýsingin er óbein
og einstaklega þægileg.
Á hinni myndinni er þetta svip-
að, nema hvað þar er um opinn
skáp að ræða. í báðum endum þcssa
skáps eru bókaliillur, en sjálft sjón-
varpstækið er brennipunktur stof-
unnar fyrir miðjum gafii. Bakvegg-
urinn er fjöl af palisandervið og
eitt borðið nokkru utar. Á bak við
það er komið fyrir óbeinni lýsingu
á sama liátt og á hinni myndinni.
í sambandi við teikningarnar, sem
fylgja, vísast til myndatextanna. G.
í stríði við fjögur ....
Framhald af bls. 9.
inga liafði ég enga, utan tvö ínörk
á mánuði frá pabba. Ég gat farið
nokkrum sinnum i bió fyrir þau.
Sem sagt, ég lauk þessu námi og
var við afgreiðslu hingað og þangað
í Hamborg þar til ég var kallaður
í herinn 1915.
hað var á fyrsta ári stríðsins og
þá var liarizt allt í kringum okkur.
Ég var þá orðinn 22 ára og sæmi-
lega þroskaður. Fyrst fór ég til
Schlesvig og var þar við lieræf-
ingar í þrjá mánuði. Þó harkan væri
mikil í skólum og vinnustöðvum,
var hún þó ekkert á móti ]>ví, sem
ég kynntist þar. Þennan þriggja
mánaða æfingatíma fengum við
næstum aldrei frjálsa stund. Föð-
urlandið þurftí á okkur að halda
sem fyrst, iil þess að keisarinn gæli
ráðið yfir heiminum. Það voru
fciknarlegar göngur á þessum æf-
ingum. Við fengum gömul karliætt
föt. Þegar ckki voru heinlínis her-
æfingar, vorum við látnir pússa
byssur og bæta föt. I>að er það
merkilega, að inér Ieiddist þetta
ekki. Félagsskapurinn var góður.
Yfirmennirnir voru hins vegar nns-
jafnir og sumir harðjaxlar.
Einn okkar var afskaplega kjark-
laus. Algjör mömmudrengur og þeir
áttu það lil að níðast á honum. Það
var einu sinni á æfingu, að við
vorum látnir leggjast á jörðina með
byssurnar eins og gert er i orrust-
um. Þá fundu ]>eir lykt og spurðu,
hvort einhvcr væri búinn að gera
í buxurnar. Það kom i ljós, að það
var mömmudrengurinn. Hann var
svona hræddur, greyið. En þeir
voru ekkert að vorkenna honum;
þeir stigu bara ofan á hann.
Svo rann upp sá dagur, að við
skyldúm sendir til vígstöðvanna. Við
fengum ný, grá hermannaföt, byssu
um öxl, skotfæri og þvi um iíkt. bað
var lúðrasveit á járnbrautarstöðinni
um morguninn og ungar stúlkur
uppi i gluggum hcntu blómum nið-
ur til okkar. Það er gamall siður.
Við fengum að skreppa heim rétt
áður til ]>ess að kveðja foreldra og
fjölskyldu. Þá hitti ég prestinn í
Jiorpinu og hann sagði: „Þarna ert
þú kominn, fæddur fjórar merkur
og svo aumur, að ég varð wð fram-
kvæma á þér skemmri skírn. Og
nú ætlar þú að fara að berjast."
Ég hafði ekki hugmynd um það,
hvert ég yrði sendur og það hafði
enginn. Á slíkt var ekki minnzt.
Eg var látinn fara upp í lest, sem
gekk til Rússlands og þá vissi ég
hvað beið mín. Þá voru Þjóðverjar
komnir alllangt inn í iandið. líg
var látinn I herdeild 341; það var
fótgönguliðssveit. Fyrstu nóttina í
Rússlandi lágum við á hálmi í fjósi.
Við fundum grís í fjósinu og ég
skar þann og svo héldum við veizlu.
Annars var þetta harðindalíf. Við
þvældumst fram og aftur um þetta
landflæmi. Ég á landakort og þar
lief ég undirslrikað alla bæi og
borgir, sem við komum i. Við höf-
um farið yfir óskaplegt flæmi lands.
Alltaf var óvissa; aldrei vissi mað-
ur, hvað Rússar mundu gera. Stund-
um vorum við matarlausir eins og
einu sinni, þegar við lágum í skot-
gröfum við ána Bug. Þá skutu Rúss-
ar á okkur, það þýddi ekkert annað,
en grafa sig niður. Svo hörfuðu þeir
og við héldum á eftir þeim langar
leiðir. Einhvern óratíma lágum við
í skotgröfum við ána Beresina. Það
var mjög flatt land þarna, eins og
viðast í suð-vestur Rússlandi; að-
cins lágar liæðir hér og þar og tré
á víð og dreif. Það var vetur, þegar
við lágum þarna við Bcresfná; bit-
ur kuldi og mikill snjór. í febrúar
fékk ég fri og var sendur af staðn-
um til livíldar um tíma. í marz
byrjar að leysa og þá koniu fióð í
Beresína. Áin var þá á ís, en hún
braut hann af sér og flæddi yfir
alla bakka og undir okkur í Iier-
mannaskálunum. Þeir voru búnir
til úr bjálkúm og óvandaðir og
kaldir. Við sváfum alltaf I öllum
fötunum. Sárnt líkaði mér lífið elcki
svo bölýanlega, en það voru tvær
afleitar plágur þarna: Rottan og
lúsin. í skálunum var krökkt af