Vikan - 14.07.1966, Blaðsíða 16

Rollingarnír og blaðamenn
Bítlarnir eru þekktir fyrir'hin skjótu og oft og tíðum launfyndnu tilsvör sín. Oft hafa þeir kom-
ið blaðamönnum úr jafnvægi með hinum furðulegustu svörum. Sömu sögu er að segja um The
Rolling Stones. Þegar þeir voru nýlega á ferðalagi um Skandinavíu, spurði norskur blaðamaður
þá meðal annars, hvort þeim þætti ánægjulegt að vera í Osló.
— Já, það finnst okkur, því að við erum ekki svo langt frá Stokkhólmi!
Annar norskur blaðamaður spurði þá, hvað þeim hafi fundizt um Skandinavíu.
— Hún er stór, sögðu þeir. — Stærri en Liverpool. Og sænskur blaðamaður, sem spurði, hvort
þeim fyndist munur á enskum og sænskum áheyrendum, fékk það svar að svo væri nú aldeilis.
Svíar hefðu ljósara hár.
Á ferðalagi sínu um Bandaríkin voru Rollingarnir eitt sinn spurðir, hvort þeir hlökkuðu til að
fara aftur heim.
— Já, því að við eigum að fara þaðan strax aftur .. .
Að hverfu stefnum vlð?
Spegla þessi svör lífsskoSun unga fólksins í dag?
Það eru gömul sannindi og ný, að tímarnir breytast og mennirnir með. Viðhorf manna til ýmissa
hluta eru breytileg frá kynslóð til kynslóðar. En hvernig er þá lífsskoðun þeirrar kynslóðar, sem
nú er að vaxa úr grasi. Hvað telur ungt fólk í dag mikilvægast í lífi sínu? Ást? Auðæfi? Vel-
gengni? Frægð. Er unga fólkið trúað? Hver er munur á nútímanum og þeim tíma, er foreldrar
okkar voru á sama aldri og við erum í dag? Þessum spurningum öllum svara nú nokkrir full-
trúar ungu kynslóðarinnar.
Guð býr innra með
hverjum manni.
DONOVAN:
Ég hef mínar eigin
lífsreglur. Þær breyt-
ast i sífellu eftir þvi
sem ég verð eldri og
reynslunni ríkari.
Hið sama er að segja
um viðhorf mín til
þess, sem ég tel rétt
og rangt. Ég dæmi
aldrei fólk eftir þvi,
hvernig það kemur
fram. Ég reyni að
skyggnast I sál þess.
Þegar ég sé stúlku,
sem mér finnst fall-
eg, segi ég gjarna:
„Þú ert falleg". Ég
vil hugsa eins og
bam, þvi að börn sjá
allt svo greinilega.
Að mínum dómi
getur enginn höndlað
hamingjuna fyrir
auðæfi. Hvað mig
snertir verð ég alltaf
gripinn sælukennd,
þegar ég kem nærri
sjónum og skynja
saltlöðrið. Það snert-
ir einhverja strengi
innra með mér.
Ég er trúaður. Ég
held að Kristur hafi
verið góður maður,
sem kenndi vel og
blátt áfram og
kenndi fólki hið eina
rétta. Ég trúi því
Frh. á bls. 48.
Ástin er mikilvæg-
ust.
TWINKLE:
Astin er mikilvægust
í lífi mínu. Ég held,
að ekkert geti komið
í staðinn fyrir ástina
— hvorki auðæfi,
velgengni né frægð.
Góð framkoma finnst
mér þýðingarmikil.
Okkur ber skylda til
að koma vel fram við
þá, sem við umgöng-
umst. Ég hef mínar
eigin hugmyndir um,
hvað er gott og hvað
er slæmt. Ekki er
víst, að allir séu mér
sammála um það,
sem ég álít slæmt.
Það eru ekki allir
steyptir í sama mót-
ið.
Ég trúi á guð, þvi
að ég þarf að trúa á
eitthvað. Ég fer með
bænir. Ég fer aldrei
í kirkju vegna þess
að það er leiðinlegt.
Ég býst við að guð
skilji það. Ég vona
það.
Ég þoli ekki upp-
Frh. ó bls. 48.
Heimilið er hluti af
sjálfum mér.
Erfitt að vera ekki
eigingjarn.
ERIC
BURDON:
Ástúð er ríkur þátt-
ur í fari mínu. Ég
þarfnast hennar og
ég hef þörf fyrir að
endurgjalda hana.
Suma þeirra, sem
mér þykir vænt um,
hef ég ekki einu
sinni hitt. Ástin
skiptir mjög miklu
máli, því að hún er
sterkara afl en hat-
ur. Það er slæmt að
hata.
Aldrei skyldu
menn dæma neinn
eftir fyrstu kynnum.
Það tekur sinn tíma
að kynnast fólki.
Mig langar til að
láta eitthvað gott af
mér leiða. Ég veit, að
það er erfitt að vera
ekki eigingjam. Mig
dreymir um auðæfi
og allt, sem þeim
fylgir — en mig
langar líka til að
gefa öðrum eitthvað.
Ef til vill fæ ég tæki-
færi til þess með
skrifum mínum.
Okkar kynslóð á
ekkert leiðarljós.
PETE
TOWNSEND:
Mig langar til að
kynnast eins mörg-
um og kostur er í
lífinu. Ef ég væri
þess umkominn,
viidi ég bæta þjóð-
félagið í stað hins
gagnstæða. Mér
finnst það tæpast ó-
maksins vert að vera
í dægurlagahljóm-
sveit.
Ég trúi á kraft
hugsana fremur en
trúarbrögð. Ef millj-
ónir manna ímynda
sér, að til sé guð,
hafa þeir skapað
hann.
Ást skiptir miklu
máli. Ást innan fjöl-
skyldunnar er mikil-
væg. Þar fyrir utan
er ást í öðrum skiln-
ingi. Ég held mér
þyki vænt um
nokkra vini mína.
Mér þykir gott að
vera frjáls.
Það unga fólk, sem
nú er að vaxa úr
grasi, er illa sett sem
kynslóð, því að það
hefur engar markað-
Frh. ó bls. 48.
The Rolling Stones: Bill Wyman, Mick
Jagger, Brian Jones, Keith Richards
og Charlie Watts.
Söngvarinn og lagasmiðurinn Mick
Jagger er vinsælastur Rollinganna.
16 VIKAN
Aladdin næsta kvlkmynd
The Shadows
Fyrirhugað er, að næsta kvikmynd Cliff Richards og The Shadows verði „Aladdin" — eftir sam-
nefndum söngleik þeirra félaga, sem sýndur var í London fyrir rúmu ári við frábærar undirtekt-
ir. Sjálfur hefur Cliff upplýst, að The Shadows hafi bætt við nokkrum lögum fyrir myndina, en
öll tónlist í söngleiknum var eftir þá.
Síðasta kvikmynd The Shadows var gerð fyrir þremur árum. Það var Wonderful Life, sem
sýnd var í Tónabíói á sínum tíma.
Eins og kunnugt er, komu The Shadows fram á sjónarsviðið löngu áður en Bítlarnir tóku að
láta á sér kræla, og voru þeir fyrsta gítarhljómsveitin, sem eitthvað kvað að. Þrátt fyrir ótal fyr-
irbrigði, sem skotið hafa upp kollinum í músikheiminum á síðustu árum, hafa þeir aldrei breytt
um stíl. Samt hefur þeim tekizt að halda vinsæidum sínum óskertum allt til þessa. Það er óhætt
að segja, að þeir séu einum klassa fyrir ofan alla hina.
Mick Jagger - vinsælastur
Rollinganna.
Á öndverðu þessu ári efndi brezkt blað til
skoðanakönnunar meðal lesenda sinna um
það, hver væri vinsælastur af The Roliing
Stones — eða Rollingunum, eins og þeir eru
oftast kallaðir hér. Könnunin leiddi í ljós.
að söngvari hljómsveitarinnar, Mick Jagger,
á langmestum vinsældum að fagna. Við kynn-
um nú Rollingana fimm og birtum jafnframt
atkvæðatölurnar úr skoðanakönnuninni um
vinsældir þeirra.
MICK JAGGER — 1.962 atkvæði.
Michael Philip Jagger er 22 ára að aldri og
yngstur þeirra félaga. Hann var helzti hvata-
maður að stofnun hljómsveitarinnar, ásamt
Keith Richard, en þeir voru bekkjabræður
á yngri árum og áttu músikina sem sameig-
inlegt áhugamái. Mick er gáfumaðurinn í
hópi Rollinganna. Nam hagfræði við Lund-
únaháskóla um skeið. Hefur mikinn áhuga
á kvikmyndagerð og er óhress yfir því, hve
taka kvikmyndar með Rollingunum hefur
dregizt á langinn. Hefur ríka kímnigáfu, sem
hann notar óspart á kostnað kunningja sinna.
* Mikil hermikráka. Hringir stundum til góðra
vina, og þykist vera allt annar. Þykir gam-
an að skopast að fólki, sem honum þykir
ekki stíga í vitið. Bregzt illa við óréttlátri
■ gagnrýni. Einstaklega tryggur vinum sínum.
Mjög sár, þegar hann frétti, að P. J. Proby
hefði áhuga á kærustu hans, tízkusýningar-
stúlkunni Chrissie Shrimpton, en hún er syst-
ir hinnar frægu Jean Shrimpton, sem getið
var um hér í Vikunni ekki alls fyrir löngu.
BRIAN JONES — 1.327 atkvwði.
Segja má, að Brian sé einstæðingurinn í
hljómsveitinni. Mick og Keith leigja íbúð í
sameiningu, Bill og Charlie eru báðir kvænt-
ir — en Brian er einn sér á báti. Hann er
mikill samkvæmismaður. Alltaf velkominn
gestur í samkvæmi til annarra — meðfram
sökum þess að hann hefur einstakt lag á því
að halda uppi skemmtilegum samræðum.
Var mikill námshestur, þegar hann var í
skóla, og stefndi að því að verða tannlækn-
ir. Þykir mjög vænt um systur sína, Barböru,
Framhald 6 bls. 31.
Ævisaga mln-
fram til þessa
Eftir Reter Noone
Fyrri Kluti
ótt hver ævisaga
hljóti að byrja ó
byrjuninni, hef ég Fivað
eftir annað sagt við sjólf-
an mig, að slíkar sögur
eigi þegar í byrjun að
vera spennandi eða róm-
antískar. Þess vegna þyk-
ir mér leitt að þurfa að
skýra fró því, að hið
fyrsta, sem ég man, er
hóvaxið gras, kól og
margfætlur.
Allt þetta só ég heima
hjó mér í Urmston, sem
er eitt af úthverfum Man-
chester, en þangað kom
ég ósamt mömmu
minni eftir að hafa fyrst
litið þessa heims Ijós ó
Davyhulme spítalanum
hinn 5. nóvember 1947.
Öll fjölskyldan tók
hjartanlega ó móti okk-
ur — faðir minn, sem var
við nóm við Edinborgar-
hóskóla og systir mín,
Denise, sem er næstum
tveimur órum eldri en ég
— og ég var skírður Peter
Blair Denis Bernard
Noone.
Það leið ekki ó löngu,
þar til ég var farinn að
rannsaka hóvaxna grasið
í hinum víðóttumikla garði
að húsabaki. Ég uppgötv-
aði kólið og margfætl-
urnar ó kólinu uppgötv-
uðu mig. Það leið ekki
só dagur í garðinum, að
nokkrar margfætlur hefðu
ekki tekið sér bólfestu ó
mér.
Við bjuggum í Dart-
ford Road, Urmston í tvö
ór, en fluttum svo ( burtu
fró hóa grasinu, kólinu
og margfætlunum í nýtt
og fínt hús í Flixton. Það
voru hús allt í kring og
stór leikvöllur, sem við
lékum okkur ó. Auðvitað
knattspyrnu Ég hef alltaf
verið mjög óhugasamur
um knattspyrnu.
Þegar hér var komið
sögu, var pabbi byrjaður
að starfa sem kennari.
Hann hafði gefið sér tóm
til að útbúa rólu fyrir
mig, sem hann festi í
dyrakarm einhvers staðar
milli borðstofunnar og
forstofunnar. Þegar rign-
ing var og ég hafði ekk-
ert betra að gera, var ég
vanur að sitja í rólunni
minni og róla í ró og
næði.
Þegar ég var þriggja
óra, tók ég þótt í söng-
keppni. Ég var þó stadd-
ur í Norður Wales ósamt
foreldrum mínum, sem
voru í sumarfríi. Þetta var
í stórum lystigarði og ég
þrammaði upp ó sviðið
hvergi smeykur og söng
eins hótt og raddböndin
leyfðu:
„Tinkety, winkie, win-
kie, winkie,
Tinkety, winkie, wink,
I l-o-v-e y-o-u"!
Þetta voru fyrstu kynni
mín af leiksviðinu. Og ég
vann fimm pund! Þetta
var í rauninni eins auð-
velt og hugsazt gat.
Mamma var vön að
syngja þetta fyrir mig ó
kvöldin, óður en ég fór
að sofa.
Skólaganga mín hófst,
þegar ég var fimm óra.
Skólinn, sem hét Wellacre
Primary School, var um
einn kílómeter að heim-
an. Ég gleymi aldrei
fyrsta skóladeginum. Ég
þekkti ekki marga af
Framhald á bls. 48.
Pétur (fyrir £
miðju), 4 ára, ásamt
systur sinni og frænda.
-Ch Þegar Pétur rar
tveggja ára var sýnt, að
hann mundi aldrei
verða hár í loftinu. En
margt benti til þess,
að hann hefði áhuga á
að setja sig á háan hest.
_ ...... ■ ./.-ft-afr&iBHsaiæSt |5&«igigBSMK;ý
Noone fjölskyldan á frumbernskuárum Péturs.
VIKAN 17