Vikan - 18.07.1974, Síða 16

met> föður sinum i kosningabar-
áttunni, þegar hann var kjörinn
öldungadeildarþingmaður.
Arið 1947 lézt eiginkona Percys
og hann kvæntist aftur árið 1951,
ekkju, sem var vingjarnleg og
töfrandi kona og börn Percys tóku
undireins sem móður.
Börnin ólust upp i allsnægtum.
Fjölskyldan var ekki sérlega trú-
hneigð, en fór reglulega i kirkju.
1 iburðarmiklu ibúðarhúsinu
„Windward” voru 17 svefnher-
bergi. Það var i úthverfi, sem
hafði eigið lögreglulið. Glæpir
voru næstum óþekkt fyrirbæri i
þessum borgarhluta, en þó voru
öll húsin með flóknum innbrots-
varakerfum, sem voru i beinu
sambandi við lögreglustöðina.
Lögreglan stöðvaði aðkomu-
menn, sem þar voru á ferli, og
spuröi þá i þaula um erindi þeirra
i þessum borgarhluta. Það var
sagt, að enginn kæmist inn i
Kenilworth, ef hann gæti ekki
sýnt skriflegt heimboð einhverra
ibúanna.
Siðasta kvöldið, sem Valerie
lifði, snæddi hún kvöldverð heima
meö tveimur aðstoðarmönnum
föður sins. Þeir fóru um tiuleytið
og tviburasystir Valerie kom
heim klukkan hálf tólf. Hún leit
inn til Valerie, sem sat uppi i
rúminu og horfði á sjónvarpið,
Þær skiptust á nokkrum orðum,
áður en Sharon fór til herbergis
sins. Percy öldungadeildarþing-
maður kom heim um hálf eitt
leytið og fór i rúmið eftir að hafa
horft nokkra stund á sjónvarp.
Kona hans var sofnuð, þegar
hann háttaði og brátt sofnaði
hann sjálfur. Það var eitt her-
bergi milli herbergis hjónanna og
Valerie. Það herbergi hafði einn
sonur Percys til afnota, en hann
var i heimavistarskóla, þegar
þetta gerðist.
Klukkan fimm um morgunirin
vaknaði frú Percy án þess að vita,
hvað vakti hana. Henni fannst
hún heyra gler brotið, sagði hún
seinna. Hún lá vakandi nokkra
stund, áður en hún fór fram úr til
þess að vita, hvað það gæti verið,
án þess að vekja mann sinn.
Það, sem gerzt hafði, var að
einhver hafði brotið upp skerm-
inn utan við frönsku dyrnar og
skorið rúðuna úr glugganum i
dyrunum með glerskera og
komizt þannig inn I tónlistarher-
bergið. Þaðan hafði hann farið
upp hringstigann upp á aðra hæð
og af einhverri ástæðu, sem enn
ér ekki kunn, farið beint inn i her-
bérgi Valerie, þar sem hann kom
að stúikunni sofandi.
Valerie, sem yfirleitt svaf
laust, vaknaði og hrópaði upp yfir
sig, en þagnaði þegar maðurinn
sló hana i gagnaugað með bit-
lausu verkfæri.
Ég sá morðingjann
Dauðs'ærð stúlkan stundi og
reyndi að skýla andlitinu með
höndunum, þegar stjúpmóöir
hennar kom inn i herbergið.
Arásarmaðurinn blindaði hana
strax með vasaljósinu. Samt sá
hún andliti hans bregða fyrir,
þegar hann flýði. Og þvi andliti
sagöist frú Percy aldrei gleyma.
Frú Percy hringdi þegar
neyðarbjölluniii. Við það vaknaði
Percy öldungadeildarþingmaður
og stökk á fætur. Hann hringdi á
lögregluna, sjúkrabil og heimilis-
lækninn. Heimilislæknirinn kom
fyrstur á vettvang, en gat ekki
gert annað en staðfesta, að
Valerie væri látin. Það var morð,
ruddalegt, brjálæðislegt og
ástæðulaust morð. En það gat
lika verið, að maðurinn hefði
brotizt inn i húsið i þvi augnamiði
að nauðga stúlkunni. Ef svo hafði
veriö, hlaut hann að vera kunnug-
ur I húsjnu, þvi að annars hefði
hann ekki vitaö, hvar svefnher-
bergi Valerie var. önnur tilgáta
var á þá lund, að hann hefði af til-
viljun farið beint inn I herbergi
Valerie og drepið hana til að
þagga niður i henni. Hvorug
þessara tilgáta var sérlega senni-
leg.
Lögreglan leitaði aðstoöar
morðdeildarinnar I Chicago og
FBI, en lýsingin, sem frú Percy
gat gefið á árásarman'ninum var
of ónákvæm til þess aö hún kæmi
að nokkru haldi. Þó sá hún andlit
hans nákvæmlega fyrir sér..
Lögreglunni verður
ekkert ágengt
Ekkert morðvopn fannst og
ekkert annað, sem komið gæti að
haldi sem sönnunargagn, nema
nokkur fingraför, þar sem
maðurinn hafði brotizt inn. Frú
Percy var klukkustundum saman
á lögreglustöðinni og skoðaði
myndir af glæpamönnum, ef hún
kynni að finna þar mynd af
manninum, sem hún hafði séð i
herbergi Valerie.
Fingraforin, sem fundust, voru
hvergi skráð, svo að þau hlutu að
vera af manni, sem ekki hafði
komizt undir hendur lögreglunn-
ar.
Eftir sex • mánaða rannsókn
varö lögreglan að tilkynna, að
hún hefði enga visbendingu um
hver árásarmaðurinn hefði verið
og ekkert til að styðjast við.
v Lik Valerie var brennt og askan
lögð undir stórt tré I kirkju-
garðinum við kirkjuna, þar sem
Percyfjölskyldan hafði kirkju-
sókn. Hjónin og börnin krupu við
legstaðinn og öldungdeildarþing-
maðurinn bað til guðs, að morð-
inginn yrði að standa reiknings-
skap gerða sinna frammi fyrir
honum. Þessa sömu bæn bað
hann eftir það á hverjum morgni
og hverju kvöldi.
Það varð að drepa hana!
Svo kom kvöldið, þegar foreldr-
ar Valerie krupu i bæn og Loraine
Percy sá andlitið, sem hún hafði
séð I herbergi Valerie. Hún sá
manninn vera I þann veginn að
drukkna og fálma árangurslaust
eftir einhverju til að halda sér i.
Samt sem áður hélt Percy
öldungadeildarþingmaður áfram
að biðja þess, að réttlætinu yrði
fullnægt.
Ein ástæðnanna fyrir þvi var
sú, að hann taldi að fleiri en einn
maður hefðu verið viðriðnir glæp-
inn. Hann sagði: — Ég get ekki
útskýrt þessa tilfinningu. Hún var
eitthvað, sem ég fann, en gat ekki
útskýrt. Ég vissi bara, að fleiri
höfðu verið viðriðnir morðið.
Timinn leið, en sárin greru
ekki.Hinbörnin uxu úr grasi og
giftust. Herbergi Valerie var látið
halda sér óbreytt.
Svo var það I byrjun nóvember
1973, meira en sjö árum eftir að
ValeriePercy var myrt, að maður
hringdi til lögreglunnar i Des
Moines i Iowa og sagðist vita, að
refsifangi að nafni Francis Leroy
Hohimer hefði verið einn þeirra,
sem brutust ipn i hús Percys
öldungadeildarþingmanns árið
1966 og myrtu Valerie Percy.
Maðurinn sagði, að Hohimer væri
að afplána þrjátiu ára fangelsis-
dóm fyrir rán i rikisfangelsinu I
Iowa. James Keating liðsforingi
fann skýrslurnar um morðið á
Valerie og las þær og fór siðan til
Iowa til þess að tala viö Hohimer.
Hohimer játaði, að hann hefði
verið i glæpaflokki, sem einkum
brauzt inn á rik heimili, og hann
viðurkenndi einnig, að hann hefði
verið I hópnum, sem valdur var
að dauða Valerie. Hann neitaði þó
að hafa myrt stúlkuna.
— Við vorum fjórir saman,
sagði Hohimer. — Ég stóð á verði
meðan hinir fóru inn. Þeir komu
hlauþandi út aftur og mér var
sagt, að stúikan hefði vaknaö og
fariö að öskra, svo að þeir hefðu
orðið að drepa hana.
Maðurinn, sem myrti hana, var
Frederick Malchow. Ég las um
fingraförin I blöðunum og
reiknaði ekki með þvi, að þiö
mynduð finna hann, þvi að hann
hafði aldrei lent i lögreglunni. En
nú er hann dauður.
Hohimer sagði, að Malchow
hefði týnt lifi á flótta i Penn-
sylvaniu. Keating bað þegar um
upplýsingar um Malchow frá FBI
i Pennsylvaniu.
Drukknaður morðingi
í skýrslunni, sem lögreglan i
Chicago fékk, stóð að Frederick
Malchow hefði verið handtekinn
og ákærður fyrir nauðgun
og rán. Þegar hann var flutt-
ur til fangelsisins úr rétt-
arsalnum, hafði hann séð sér
færi að komast undan. Hann
stökk yfir nokkra skuröi og
út i straumharða á i von um
að komast undan lögreglu-
mönnunum, sem eltu hann.
Þremur timum seinna flaut hann
drukknaður upp og var dreginn i
land.
Það, sem kannski er undarleg-
ast við allt saman, er að Malchow
drukknaði sama dag og frú Percy
hafði séð sýnina — að visu
skeikaði nokkru i tima, þvi að
þegar hún sá hann drukknandi i
sýn, var hann enn á lifi og beið
eftir þvi að vera fluttur frá fang-
elsinu til réttarsalarins. En
nokkrum timum seinna var hann
ekki i lifenda tölu.
Keating liðsforingi, sem vissi
um sýn frú Percy, tók fram tiu
myndir af glæpamönnum og setti
mynd af Malchow meðal þeirra.
Hún fletti myndunum og tók
myndina af Frederick Machow
frá: — Þetta, sagði hún, .— er
maðurinn, sem ég sá i herbergi
Valerie. Það kom einnig i ljós, að
fingraförin, sem tekin höfðu verið
við innbrotið, voru þau sömu og
hans.
Allir jafn sekir
Það er enn ekki ljóst, hvort
Hohimer verður ákærður vegna
innbrotsins. Keating segir, að
lögreglan hafi ekki á öðru að
byggja en frásögn hans sjálfs.
Hann hefur neitað aö gefa upþ
nöfn hinna þátttakendanna.
Við höfum nógan tima til
stefnu, segir liðsforinginn. —
Hohimer var dæmdur árið 1970
eftir að FBI hafði hendur i hári
hans. Þá var hann efstur á lista.
eftirlýstra glæpamanna i Banda-
rikjunum. Hann á að afplána
þrjátiu ára dóm og ef honum
verður sleppt áður, tökum við
hann höndum aftur og ákærum
hann fyrir þátttöku hans i
morðinu á Valerie Percy. Hér eru
lögin nefnilega mjög einföld. Ef
glæpaflokkur fremur glæp og ein-
hver I hópnum drepur
manneskju, þá eru allir'
meðlimirnir jafnsekir.
Sunnudaginn 18. nóvember
gengu öl du nga deilda r þing -
aðurinn og kona hans að trénu,
þar sem aska Valerie var grafin,
og báðust fyrir i næstum heila
klukkustund. — Við, sagði
öldungadéildarþingmaöurinn á
eftir, — höfum verið bænheyrð.
*
16 VIKAN 29. TBL.