Vikan - 25.09.1975, Síða 34

Hann gengur undir nafninu
Aslákur í bransanum. Raunar
heitir hann Gisli Sveinn Loftsson.
Hann er ■ meðalmaður á hæð,
það sprettur skegg fram úr and-
litinu á honum. Hann er svolitið
glannalegur og galopalegur að
sjá. Fólk veit aldrei, hvenær það
getur tekið hann alvarlega og
hvenær ekki, „þetta er nauðsyn-
legt til aö skapa sér stil”, er hans
skyring á þessu. Maöurinn er
enginn annar en Gisli Sveinn
Loftsson, gengur undir plötu-
snúösnafninu Áslákur. Hann er
besti plötusnúður hérlendis að
margra áliti.
Ég meldaði kappann heima hjá
mér fyrir skömmu (og auðvitað
uppá kaffi, eins og Petersen
segir), og i sameiningu settum
viðá blað það, sem hér fer á eftir.
Gisli Sveinn, Aslákur, hefur
orðið, gerið þið svo vel:
,,Ég var tiu ára, þegar ég
keypti fyrstu Bitlaplötuna, sem
ég eignaöist, og ef það er ekki
mannskemmandi að byrja tiu ára
að hlusta á svoleiðis músik, þá
veit ég ekki, hvað er mann-
skemmandi. Þaö má segja, að á
mér sannist máltækið: Snemma
beygist krókurinn. Stuttu seinna
byrjaði ég svo aö lesa blaðiö Mad
aö staðaldri og tel ég það hafa
haftúrslitaáhrif. Fólk hefur alltaf
verið I vandræöum með það,
hvernig best sé að taka mig, sem
alvarlega þenkjandi mann, eða
sem jóker. Annars er það
lykillinn að þvi að veröa góður
plötusnúður að vera góður jóker,
vera aldrei alvarlegur og geta
gert grln að sjálfum sér.”
„Barndómsárin stungu af, eitt
eftír annaö. Ég fór að geta
stautað enskuna mér til ánægju
og fróðleiks. J^fnframt lá leiöin
um hina þyrnúm stráðu braut
poppsins Ég var á kafi i allskonar
poppblöðum, safnaði plötum af
mikilli natni. Fékk reyndar orð á
mig I skóla fyrir að eiga mjög gott
plötusafn og alltaf fyrstur aö
eignast nýjar plötur.”
„I öðrum bekk I gaggó réöumst
við I það stórvirki, ég og tveir
félagar minir, að smiða okkur
diskótek. Við tróðum svo upp með
þetta heimamixaða diskótek á
einu balli, sem reyndar hlaut
heldur slappan endi. Ballinu var
nefnilega slaufað, er hæst stóð,
vegna óheppilegs lagavals okkar.
Þetta var nefnilega á þeim árum,
er bannað var að vanga á skóla-
böllum og auðvitað völdum við
þriðja hvert lag vangalag, eftir
óskum krakkanna. Núna I dag
hlæjum við skólast jórinn að þessu
atviki, sem átti sér stað, þegar
það var i tisku að vanga. Það er
ekki til siðs að vanga stelpurnar
nú til dags, þeir nota orðið aðra
klæki til að ná þangað, sem þeir
vilja piltarnir.”
„Viö getum sagt, að ég hafi ein-
hvernveginn siglt inni þetta,
svona meövitað og ómeövitað,
pældi þetta aldrei út. Og ennþá er
ég ekki vaxinn uppúr þvi að gera
grin að sjálfum mér og vex sjálf-
sagt aldrei uppúr þvi.”
„Eitt haust, er ég lá heima við
og var að lesa undir próf I reikn-
ingi i menntó, fékk ég krassandi
hugmynd. Ég fæ yfirleitt mfnar
bestu hugmyndir við próflestur,
og þvi fer stundum sem fer með
prófin hjá mér. Nú, ég fékk hug-
mynd og ákvað að festa kaup á
diskóteki. Eölilega átti ég engar
stórfúlgur i sjóðum minum, en
með hjálp vandamanna tókst
þetta, og ég varð diskótekeigandi.
Þegar þetta var, hafði Siggi
Garöars verið með sitt ferða-
diskótek i gangi 111/2 ár, svo ég
verðvfst aö játa, að ekki var hug-
myndin orginal hjá mér”.
„Fyrstu djobbin, sem ég fékk
fyrir diskótekiö, voru á skólaböll-
um hjá 1. H I M.T. Þetta var einn
af þessum strákabekkjum, við-
frægur fyrir hressileg bekkjar-
partý. Mesta sportið var að bjóða
stelpubekk og slá svo upp mikilli
veislu með tilheyrandi ólifnaði.
Og það var einmitt I einni slikri,
sem ég kom fyrst fram sem plötu-
snúöur með diskótekið mitt.
Þennan vetur spilaði ég svo aðal-
lega á skólaböllum”.
„Vorið ’73, tekur Siggi Garðars
sig út úr bransanum, og ég varö
þvl sá eini með ferðadiskótek og
Þaö réöi í
fór aö lesi
fór innl umboð hjá Amunda
Ámundasyni, stórumboðsmanni,
en Siggi hafði verið hjá honum.
Þetta sumar spilaði ég fast I
Tjamarbúð, á föstudags- og laug-
ardagskvöldum. Gekk svo fram
að áramótum '73—74. Uppúr ára-
mótunum var ég svo fast á laug-
ardagskvöldum. Veturinn 73—74
spilaði ég mikið á miðhæðinni I
Klúbbnum, þar sem nú er búið að
setja upp diskótek. Einnig var ég
talsvert mikiö á skólaböllum,
sem haldin voru I samkomuhús-
um borgarinnar. Tjarnarbúð var
skemmtilegur staður að spila á á
þessum tima. Þarna kom mikiö
sama fólkið, og allir þekktu alla.
Ég spilaði mikið þunga og vand-
aða rokktónlist t.d. Stones Pink
Floyd o.fl.”
„Sumariö ’74 byrjaði ég fyrst
að fara með hljómsveitum um
landið og taka i hjá þeim á böll-
um. Til að byrja með var ég á
móti þvl aö auglýsa sjálfan mig I
sambandi við þetta, en sá hugs-
unarháttur var fljótur að breyt-
ast. Ég er nefnilega búinn að sjá,
aö það þýðir ekkert annað en að
auglýsa og auglýsa grimmt.
Plötusnúður verður að vinna sig
upp á þvi, hvaö hanner, og skapa
sér nafn, sem þvi nemur. Plötu-
snúður verður aö vera ferskur,
staðna ekki, vera alltaf með eitt-
hvað nýtt I takinu. Þetta held ég,
að mér hafi tekistendanlega núna
I sumar”.
„Siðastahaustfór ég til London
á námskeið fyrir plötusnúða og
þáttageröarmenn. Þar lærði ég
34 VIKAN 39. TBL.