Vikan - 25.09.1975, Síða 35

rslitum þegar ég
i Mad
— Gisli Sveinn, Áslákur,
plötusnúðum með
útdeilir
glassúr.
aöallega, hvað maður á ekki að
gera og auðvitað talsvert um það,
hvemig maður getur lifgað uppá.
NU, svo fór ég að vinna sem
blaðamaður hjá Alþýðublaðinu og
var jafnframt með diskótekið á
fullu, svo það var nóg að gera hjá
manni”.
,,Um áramótin '74—75 byrjaði
ég svo aftur i skóla og var jafn-
framt með diskótekið i fUnksjón,
eftir þvi sem timi gafst til. Einnig
skrifaði ég Brambolt fyrir Al-
þýöublaðið einu sinni i viku. NU,
svo byrjaði ég með þátt hjá út-
varpinu, sem ég kallaði popp á
fimmtudögum. Þetta var klukku-
tima þáttur. Ég fór ótroðnar slóö-
ir í gerð þáttarins, lét gamminn
geysa og notáöi mikið af effekt-
um, sem ég útvegaði mér erlendis
frá. Ég gerði lika mikið af þvi aö
kynna nýjar plötur og gaf þá
hlustendum jafnframt kost á að
heyra lög af eldri plötum viðkom-
andi hljómsveita, svo að fólk ætti
hægara með að átta sig á þróun-
inni. Þetta var klukkutima þátt-
ur, eins og ég sagöi áðan, og til
upptöku á honum fékk ég 1 1/2
klukkutima. Ég er sannfærður
um, að ég hefði getað gert helm-
ingi betri þátt, ef ég hefði fengið 2
1/2 klukkutima til upptöku eins og
10 á toppnum hafði til ráöstöfun-
ar. Undir lokin var þátturinn
sendur beint út, og gekk það
miklu betur, að mér fannst. Maö-
ur haföi tilfinningu frá tækjunum
og gerði færri mistök”.
,,Ég var svo rekinn frá útvarp-
inu fyrir að vera of fjörugur, op-
inberlega var látið heita, að það
væri fyrir lélegt málfar. Þó var
ég, að margra áliti, óeðlilega
lengi með þennan þátt. Það höfðu
nefnilega margir spáð mér stuttri
viðdvöl hjá útvarpinu. En ég
hugsaði bara með mér, að betra
væri að vera stuttan tima með
góðan þátt en langan tima með lé-
legan þátt, vegna þess að ég væri
svo þægilegur, að enginn tæki eft-
ir mér. Það er lika álit mitt, að
þessi þáttur minn hafi haft mót-
andi áhrif á þáttagerð útvarpsins.
Stillinn hjá manni ræður þvi,
hvort maður verður vinsæll eða
ekki — þú verður að vera orginal,
þá nærðu langt”.
,,Ég tel mig vera á toppnum
núna. Og held, að ég sé þekktasta
nafnið sem plötusnúður, af þeim,
sem starfa sem slikir. En allt tak-
markast þetta af okkar þrönga
markaði, maður getur ekki bein-
linis sagt, að maður vaði i pening-
um”.
„Það leiðinlegasta við þetta
djobb er að þurfa aö vera
skemmtilegur, þegar manni leið-
istlifiö, er ekki i formi, er I vondu
skapi, eða stendur illa af sér hjá
manni. En þetta skapar mikla
reynslu hjá manni. Til dæmis er
ég alveg hættur að drekka i
djobbum. Góður plötusnúður á
ekki að þurfa áfengi eða annað til
að koma sér I stuð. Ég neita þvi
svo ekki, að það væri gott að geta
fengið sér bjór, ef þess væri kost-
ur, maður þornar svo mikið innan
frá í þessu djobbi”.
,,Það er alltaf eitthvað um piur
I kringum þetta, en ekki nærri
eins mikið og i kringum hljóm-
sveitirnar. En það á að sjálfsögðu
eftir að taka breytingum eins og
annað, sem varðar vinsældir
þessar stéttar”.
„Asláksnafnið á sér uppruna i
æsku minni. Við vorum fjórir fé-
lagarnir, sem mest héldum hóp-
inn. Viö hittumst oft niður i kjall-
ara heima hjá einum okkar, þar
sem við gerðum okkur margt til
dundurs, lásum ljóð, ortum og
sögöum sögur. Einhvernveginn
varð til persóna, sem við kölluð-
um Aslák okkar á milli, og varð
hann eiginlega fimmti félaginn.
Þess vegna fannst öllum sjálfsagt
að nöta þetta nafn á diskótekið, og
ég geng lika undir þessu nafni
sem plötusnúður. Það er mjög al-
gengt erlendis, að plötusnúðar
noti önnur nöfn en sln eigin. Til
dæmis kallar þekktasti plötu-
snúður I Danmörku sig einfald-
lega Tóbias og er þekktur undir
þvi nafni”.
„Llklega kem ég ekki til með að
starfa sem plötusnúður hérlendis
lengur en 1—2 ár i viðbót. Þá verö
ég sjálfsagt búinn að prófa það,
sem hægt er að prófa hér i þess-
um bransa. Hvort ég fer þá er-
lendis til að starfa sem plötusnúö-
ur, veit ég ekki og þori ekki að spá
um”.
„Min heitasta ósk er sú, aö hér
verði hægt að koma á fót frjálsri
og óháðri Utvarpsstöð, og reyndar
er það min bjargföst sannfæring,
að Ur þessu fáist skorið á næstu
fimm árum, og hver veit þá nema
ég verði til þess að setja upp eina
sllka”.
„Ef ég hefði nægan tima og
næga peninga, þá gæti ég sýnt
fram á það á næstu þremur til
fimm árum, aö engum er stætt á
þvl að fótum troða 'frjálsa
fjölmiðlun, hvorki lagalega né
siðferðislega séð. Það er svo ann-
aö mál, hvort það verður mitt
hlutskipti, eða einhvers annars,
að sýna fram á þetta”.
„Ef I hart færi, yrði þrauta-
lendingin sennilega sú að fara
með græjurnar á báti út fyrir 4
mllur og senda þaöan. Pétur
Sigurösson hjá Landhelgisgæsl-
unni tjáði mér nefnilega, að öllum
væri heimilt aö gera það, sem
þeir vildu, allt að 4 milum, nema
auövitað að um fiskveiðar væri að
ræða”.
„Ég held, að þessi vetur muni
skera Ur um það, hvort plötusnúð-
ar vinni sér sess,sem fastir aðilar
i skemmtanaiðnaðinum, eftir
þann hnekki, sem stéttin hefur
beðið vegna grammófóna þeirra,
sem veitingahúsaeigendur hafa
viljað kalla diskótek”.
39. TBL. VIKAN 35