Vikan - 12.10.1978, Qupperneq 17

Framhaldssaga
eftir
HAMMOND
INNES
ÞAÐ, SEM ÁÐUB ER
KOMIÐ:
í skíðaskála einum hátt uppi i itölsku
ötpunum, er saman kominn kynlegur
hópur manna. Flestir þeirra eru á
höttunum eftir gullsjóði, sem þar á að
hafa verið fólginn á striðsárunum.
Engles kvikmyndaleikstjóri hefur sent
þangað Joe Wesson kvikmyndatöku-
mann og vin sinn, Neil Blair, sem segir
söguna. Neil er kominn undir því yfir-
skyni, að hann ætli að skrifa
kvikmyndahandrit, en hin raunverulega
atburðarás tekur öllum kvikmynda-
sögum fram. Engles er kominn á
vettvang, og uppgör virðist í nánd.
Ég heyrði Engles segja: „Mér
finnst þú haga þér ákaflega skynsam-
lega, Mayne.”
Mayne fór inn fyrir barinn og byrjaði
að blanda einhverju saman handa
okkur. Þegar hann beygði sig niður til
þess að ná í flösku, hallaði Engles sér að
mér. „Verður ekkert skotið. Skiptum
þessu þrír á milli okkar.” Það var auðséð
á honum, að honum var skemmt.
„Hvað með Cörlu?” hvíslaði ég.
„Við höfum ekkert hugsað um hana,”
svaraði hann.
Mayne rétti úr sér og byrjaði að
blanda einhverju saman og notaði tóma
flösku til þess að hrista veigarnar í.
Hann var orðinn rólegur á ný. Maður
hefði getað haldið, að hann væri fyrir-
myndar gestgjafi, þarna sem hann stóð
og talaði, brosti og sinnti vínföngunum,
eða þá hann hefði getað verið ríkur
kvennamaður, ef til vill leikari, kannski
jafnvel listamaður, en aldrei hefði
maður trúað því, að þarna væri morð-
ingi. sem sveifst einskis.
Og hversvegna drukkum við svona
mikið þetta kvöld? Við höfðum hver
sína ástæðu. Engles byrjaði, og við
fórum að dæmi hans. Og hann varð
fljótt vel kenndur, því að hann vildi láta
hina drekka líka. Ég drakk, vegna þess
að mér hitnaði af víninu og þar að auki
Engles til samlætis. Joe drakk, vegna
þess að allir voru sáttir, og það gladdi
hann. Hann hataði að sjá menn ósátta.
Það var eflaust þess vegna, sem hann var
ekki giftur. Mayne drakk, vegna þess að
hann langað til þess að skemmta sér með
okkur og gleyma því sem komið hafði
fyrir við píanóið. Og Keramikos? Ég
vissi ekki þá, vegna hvers Keramikos
drakk.
Engles virtist verða drukkinn á undan
öllum hinum. Um klukkan ellefu fór
hann að rifast við Joe og skjögraði út úr
herberginu í versta skapi. Keramikos fór
eitthvað klaufalega að með glasið sitt og
velti því á gólfið. Hann leit sljóum
13.
HLUTI
augum á það, tók ofan gleraugun, þurrk-
aði sér um augun, gekk til dyra og fór
síðan upp að hátta. Veislugestirnir voru
óðum að hverfa. Ég fór upp stuttu síðar
og skildi Mayne og Joe eftir mjög
drukkna. Þegar ég kom upp, sá ég, að
Engles sat á rúminu mínu. „Mér skilst,
að þú sért ekki eins fullur og þú þykist
vera,” sagði hann.
„Mér liður ágætlega,” sagði ég. „En
það rynni áreiðanlega af mér, ef þú
gætir gefið mér einhverja ástæðu til
þess.”
„Við skulum reyna að flýja,” sagði
hann.
„Hvenær?” spurði ég.
„í nótt,” svaraði hann. „Þegar allir
eru sofnaðir.” Ég tók eftir því, að hann
var kominn í snjóstígvélin og vindvettl-
ingar hans lágu á stólnum við rúmið.
„Læstu hurðinni,” sagði hann, „og
komdu og fáðu þér sæti.”
Þegar ég hafði gert þetta, byrjaði
hann að skipa mér fyrir. Hann var stutt-
orður og greinargóður, eins og hans var
vandi. Hann var rólegur og hafði fyrir-
fram hugsað um það, sem hann var að
segja. Hvernig hann fór að því að hugsa
svona skýrt eftir allt það, sem hann
hafði drukkið, er mér hulin ráðgáta. En,
eins og ég hefáður sagt, þá drakk hann,
rétt eins og aðrir menn borða. Hann
virtist aldrei hugsa eins skýrt og þegar
hann hafði fengið sér neðan í því. Hvað
sjálfum mér viðvíkur, þá var siður en
svo runnið af mér, og ég varð að hafa
mig allan við til þess að fylgjast með
honum.
„Hefurðu litið út?” spurði hann mig.
„Nei,”svaraðiég
„Dragðu þá gluggatjöldin frá og littu
út.”
Ég gerði það. Ég var hissa að sjá, að
það var hætt að snjóa og var heiðskírt.
Stórir skaflarnir uppi við kofann Ijóm-
uðu í tunglskininu. En það hvein ennþá í
vindinum, og alls staðar liðu yfir jörðina
snjóský; eins og sandský á undan eyði-
merkurstormi.
„Það er djúpur skafl beint undir
glugganum,” hélt hann áfram. „Þegar
allir eru gengnir til náða, ætla ég að
stökkva héðan niður á veröndina. Þú
hefur ef til vill ekki tekið eftir því, að þeg-
ar við komum með verkfærin i kvöld, þá
lét ég einn hakann detta i skafl. Mayne
tók ekki eftir því heldur. Ég ætla að ná i
hakann og brjóta upp hurðina á
41. TBL. VIKAN 17