Alþýðublaðið - 22.02.1923, Blaðsíða 3

AL3&ÝÐUBLAÐÍ3Ö
ingum vel varið, sem ganga til
fræðslunnar; en hann vill láta
foreldra iarnanna1) greiða hana
fyrst og fremst, og þegar þá
þrýtur,2) sveitar- og bæjaríélögin.3)
Síðast nefnir haun >hæfi!egan<
styrk úr ríkissjóði, sem hann
tiltekur nánar að eigi að eins að
vera styrkur til að byggja skóla-
hás og eitthvert tillag til ettir-
launasjóðs kennara.
Þar sem fyrirlesarinn er nú
orðinn ráðherra, tel ég rangt, að
þessum ummælum hans sé íátið
ómótmælt, því að ég er í engum
vafa um, að bæði miklu réttlát-
ara og hagkvæmara er að halda
enn lengra í þá átt en þegar
er orðið, að ríkið greiði barna-
fræðsluna, heldur en að láta
foreldrana að miklu eða öllu
!) „Iðunn", VII. árg. B. — 4.
hefli, bls. 182 —183.
2) Letuibreyting héi'.
8) þó vill hann, að „frískóli1*
fyrir börn þeirra, er þiýtur efni
til skólahaldsins, sé ekki talinn
sveitarstyrkur. — Sjálfsagt að
vísu; en engin framför er það
fiá því, sem nú er.
leyti eina um að borga skólanám
barnanna. Skal ég ná gera grein
fyrir því, af hverju ég dreg þá
ályktun og er sanufærður um
réttmæti hennar. (Frh.).
Guðm. B. Ólafsson
úr Grindavík.
Dagsverkagjafir
til Alþýðubússins.
16. — 18. febr. unnu: Héðinn
Valdimarsson Þinghstr. 28, Jón
Steingrímsson Lindarg. 34, Sig-
urður Sigvalda6on Veltusundi 3,
Þjóðbjörg Jónsdóttir Hverfisg.
96 A, Þórður Tómasson Skóla-
vörðustíg 25, Kristín Sveinbjarn-
ardóttir Laugav. 84, Pálmi Ól-
afsson SpítalaTig 7, Agústína
Davíðsdóttir Hverfisgötu 76 B,
Helgi Höskuldsson Frakkast. 24,
Hendrik J. S. Óttósson Vesturg. •
9, Gunnar Friðriksson Bræðra:
orgarst. 37, Sigrún Tómasdóttir
Bræðraborgarstíg 38, Sigríður
Oddsdóttir Brautarholti.
Noregur og Grænland.
Áskoranir til stórþingpins
norska.
Frá öllum hlutum Noregs hafa
stórþinginu verið sendar áskor-
aijir um, að stórþingið og stjórnin
verði að standa á rétti Noregs
til Grænlands og ekki viðurkenna
dönsk yfirráð yfir Grænlandi í
neinni mynd.
Kristjaníublöðin segja, að alls
séu komnar inn 154 áskoranir.
Valþór.
Hjálparstiið Hjúkrunarfélags-
ins >Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. 11 —12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5 — 6 e. -
Miðvikudaga . . — 3—4 e. -
Föstudaga ... — 5—6 e' --
Laugardaga . . — 3— 4 e. --
Sterkir DÍTanar, sem endast
> í fleiri ár, fást á Grundarstíg 8.
Sömuleiðis ódýrar viðgerðir.
Bdgar Rico Burrougha: Tarzan snýp aftur.
Það var enginn hægðarleikur að koinast ofan
þverhnýpið með Jane, en með þyí að binda hana
á bak sór með reipinu kornst hann til jarðar,
áður en Oparbúar komu að klett.inum. Þar eð
Tarzan fór ofan frá hlið, er fjær, var borginni, sáu
leitarmenn ekkert, enda dreymdi þá ekki um, að
bráðin væri svo nærri þeim.
Með því að hafa hæðina milli sín og leitar-
manna var Tarzan apabróðir kominn því nær
mílu vegar á undan þeim, áður en þeir komu fyrir
klettinn og sáu flóttámennina. Með ópi og óhljóð-
um og gleðilátum tóku þeir á sprett og hugðust
brátt mundu handsama þann fífldjai fa mann, er
vildi ræna þá fórnarlambi. En bæði virtu þeir
krafta ápamannsins of iágt og tieystu stuttum og
bognum fótum sínum of mjög.
Með því að greikka sporið hélt Tarzan sörnu
fjarlægð á milli þeii ra. Við og við leit hann á and-
iitið, er var svo nærri honum. Hefði hann ekki
fundíð hjartað bærast, er var þrýst svo fast að
bf'jósti hans, mundi hann ekki hafa vitað, að iíf
bærðist ineð konunni, svo fölt, og tekið var
andlitið. ’
Pannig komust þau að fjallinu og landarnæra-
klettunum. Síðustu rníluna hafði Tarzan hert svo
á sér, að hann hljóp sem hundelt.ur hjörtur, svo
hann hefði nægan tíma til þess að klöugrast yfir
klettana. áður en Opatbúar kæmust á bvúnina og
gætu velt grjóti á þau. Hann yar því kominn
hálfa mílu niður hlíðina, þegar hinir skelfilégu
menn komu másandi á fjaliseggina.
Með öskrum miklum hoppuðu þeir og dönsuðu
á brúninni, hristu kylfur sínar og hlupu fram og
aftur í reiðiæði sínu. En í þetta skifti eltu þeir
Tarzan ekki út fyrir landamærin. Fað er erfitt að
segja, hvort það var vegna þess, að þeir mintust
fyrri farar sinnar, er bæði var löng og erfið, , eða
bins, að þeir hafi séð af skjótleika flóttamannsins,
að eftirförin mundi þeim seint sækjast. En þegat'
Tarzan kom að skóginum við rætur fjallsins, snéru
þeir heim aftur.
í skógarjaörinum, þar sem sást til fjallsins, lagði
Tarzan frá sór byrði sína í grasið. Hann gekk
að læk þar rétt hjá og sótti vatn og baðaði and-
lit og hendur Jane. En þetta hafði engin áhrif, svo
hann tók hana attur upp, hryggur ,í huga, og
skundaði vestur á við.
Seint um kvöldið raknaði Jane Porter við. Hún
opnaði ekki strax augUn — hún var að reyna að
muna eftir því, er hún hafði síðast séð. Jú, nú mundi
hún það. Blótstallinn, hina ógurlegu hofmey, sígandi
hníflnn. Hrollur fór utn hana, því'hún hólt, að
annaðhvort væri hún dauð, eða þetta væri óráð
— forböði dauðans — eftii að huífurinn liafði
sokkið á kaf í hjarta hennar.
, Og þegar hún loksins fókk kjark til að opna
augun, sannfærði sýn sú, er hún sá, hana um það,
að grunur hennar væri réttur; því hinn látni
ástmögur hennar bar hana eftir trjám Paradísar.