Vikan - 02.08.1979, Page 1

SUMARAUKI
LÍTIÐ ÆVINTÝRI UM ÁSTINA
OÐDALUR, uppgjafa efnafræðingur,
kvasntist Fillis Jóvell, dansmeynni.
Fillis var tuttugu og fjögurra ára, en
Goðdalur stóð alveg á fimmtugu. Hann var
ekkjumaður. Hún var ljós yfirlitum og falleg;
hann firekinn vexti, traustlegur, gamansamur.
Enni hans var farið að teygja sig aftur eftir
l'virflinum.
Tilhugalíf þeirra hafði verið furðulegt. Þau
^jnggu sitt hvorum megin við litið torg. Dag
einn seddi Fillis, sem aldrei hafði talað auka-
tekið orð við Goðdal, niður stigana, sem lágu
frá ibúð hennar, yfir torgið og tók að hringja
bjöllunni að íbúð Goðdals. Og þegar hann
°Pnaði dyrnar féll hún í faðm hans.
Hann var ekki hissa, þó að hann hefði aldrei
svo mikið sem „Sæl!” við hana áður;
hann hafði vonað, að eitthvað þessu likt
niundi gerast. Hann hafði, meira að segja,
heðiðeftir þvi.
Hann sagði við hana: „Hvað, hvað,” (þetta
voru fyrstu orðinl og klappaði á hönd hennar;
reyndi siðan að hjálpa henni til aðstöðva grát-
inn.
Stuttu síðar giftust þau.
Goðdalur spennti greipar á maganum og
horfði út um gluggann. Af þessu hafði hann
saklausa ánægju, með leynd, og að minnsta
kosti ein manneskja í viðbót tók þátt í leynd-
inni, ef ekki líka ánægjunni. Utvarpið var
opið, stillt á lága tónlist, og hann hallaði sér

'Jf í'
síðan út að glugganum án þess að horfa á neitt
sérstakt. En tónlistin í útvarpinu fór inn um
annað eyra hans og út um hitt — einkum þó
ef Fillis Jóvell kom út í gluggann andspænis.
Og svona hafði það byrjað; dag einn ók stór
flutningsbíll upp að húsinu á móti, og menn i
hvítum samfestingum fóru að bera niður hús-
gögnin í íbúðinni á annarri hæð. Fáeinum
vikum siðar kom álika stór flutningsbíll með
ámóta klæddum mönnum og staðnæmdist
líka við húsiðá móti. En þó voru þessir ólikra
erinda; bíllinn var hlaðinn húsgögnum, sem
þeir báru upp á aðra hæð.
Goðdalur — sem verið hafði hæfilega for-
vitinn um þennan nýja nágranna og óttaðist
undir niðri, að héðan í frá mundi hann
hrökkva upp eldsnemma á hverjum morgni
við glymjanda í útvarpi handan við götuna —
/ :f'
'M
eftir JOHIM SYMONDS