Vikan - 09.05.1985, Blaðsíða 29

Genesis. Frá vinstri: Rutherford, Banks, Collins.
Þegar Peter Gabriel söngvari og
leiðtogi Genesis hætti í hljómsveitinni
og hóf sólóferil árið 1975 töldu margir
að ferill hljómsveitarinnar væri á enda
en sú varð nú aldeilis ekki raunin. Eig-
inlega má segja að það ótrúlega hafi
gerst, Phil Collins, trommari hljóm-
sveitarinnar, steig fram og tók við
söngnum. Ekki voru menn bjartsýnir
á það þar sem trommuleikarar eru
yfirleitt atkvæðalitlir tónlistarmenn,
þeir falla nánast alltaf í skugga félaga
sinna og gera lítið að því að syngja,
hvað þá að semja lög, en að sjálf-
sögðu eru undantekningar frá þessú.
Phil Collins fæddist í bænum Chiswick á
Englandi árið 1951. Hann var byrjaður að
lemja húðirnar á leikfangatrommum fimm
ára og fékk sitt fyrsta alvörusett þegar hann
var tólf ára. Á fjórtánda ári fór Collins með
hlutverk bragðarefsins í leikritinu um Oliver
Twist.
Árið 1969 stofnaði Collins sína fyrstu hljóm-
sveit sem hann nefndi Flaming Youth. Ein
hljómplata kom út undir nafni hljómsveitar-
innar, platan Ark 2. Breskt músíktímarit kaus
plötuna þá bestu þann mánuðinn. í sama blaði
sá Collins auglýsingu þar sem hljómsveit ósk-
aði eftir trommara og tónlistin átti að vera
eins konar tilfinninganæm kassagítartónlist.
Collins, sem var nýorðinn nítján ára, þótti
þetta forvitnilegt og fór í prufu. Hann var ráð-
inn á staðnum og var þar með orðinn trommu-
leikari Genesis. Hljómsveitin var á þessum
tíma að hefja upptökur á þriöju breiðskífu
sinni, Nursery Cryme.
Og það var ekki að sökum aö spyrja, þegar
Collins var orðinn aðalmaður Genesis var
eins og hann leystist úr læðingi. Vinna meö
Genesis reyndist honum ekki nóg, því hóf
hann að spila sem session tónlistarmaður við
góðan orðstír hjá mönnum eins og Brian Eno,
Peter Gabriel, Robert Fripp, Thin Lizzy, John
Cale og fleiri.
Árið 1975 fór Collins aö spila með djass-
fusion hljómsveit að nafni Brand X og spil-
aði inn á sjö breiðskífur með henni, þá síðustu
árið 1982, og má þetta heita alveg ótrúlegt þar
sem Genesis tók alltaf meiri og meiri tíma á
þessum tíma og má þar til nefna fimm Genes-
isplötur og nokkrar hljómleikareisur.
Collins notaði tímann einnig til að skrifa lög
og varð til slatti af lögum í kringum það er
hjónaband hans fór í rúst. lltkoman var hin
1 frábæra Face Value sem út kom árið 1981 og
þá komst Collins svo sannarlega í sviösljósið
því platan varð gríöarlega vinsæl og af henni
urðu lögin In the Air Tonight og I Missed
Again feikivinsæl. Ári seinna sendi Collins frá
sér aðra sólóplötu, Hello I Must Be Going,
sem innihélt hið bráðskemmtilega Supremes-
lag You Can’t Hurry Love. Það jók enn á vin-
sældir ColUns og varð til þess að uppselt var á
alla tónleikana í sólóferðalagi hans.
Collins skrifar ekki einungis fyrir sjálfan sig
og Genesis. A síðasta ári sendi hann frá sér
titillag kvikmyndarinnar Against All Odds
sem varð alveg gríöarlega vinsælt og varð
reyndar fyrsta lagiðt sem Collins kom í efsta
sæti listans í Ameríku og varð einnig til þess
að hann var útnefndur til nokkurra Grammy-
verölauna. Sömu sögu er að segja af laginu
Easy Lover sem Collins skrifaði með Philip
Bailey og er á sólóplötu hans, Chinese Wall.
Og hvað skyldi svo Collins þykja skemmti-
legast að gera af öllu þessu? Jú, sólóferillinn
veitir honum mesta ánægju. ,,Þar ræð ég einn
öllu saman og þarf ekki að spyrja neinn álits
og það er gaman að vera einræðisherra af og
til.”
Það sem af er árinu hefur Phil Collins ekki
setiö auöum höndum frekar en fyrri daginn.
Síðan ellefta febrúar hefur hann veriö á
hljómleikaferðalagi. Það hófst í Bretlandi,
síðan var það Þýskaland, Belgía, Holland,
Svíþjóð, Danmörk, Frakkland, Ástralía og
Japan. Túrinn á að enda í Bandaríkjunum
fyrsta júlí. Áður en ferðalagið hófst kom út
platan No Jacked Required. Um mánaðamót-
in mars apríl var platan í efstu sætum bæði í
Englandi og í Bandaríkjunum og eflaust ofar-
lega í fleiri löndum. Hið undurljúfa lag af plöt-
unni, One More Night, siglir hraðbyri á topp
listanna en hefur sjálfsagt eitthvað þurft að
hinkra í Bretlandi því þar er Easy Lover enn í
efsta sæti er þetta er skrifað.
Þrátt fyrir þessa gífurlegu fjölhæfni segist
Collins fyrst og fremst vera trommuleikari.
„Ég syng með Genesis af því að við höfum
ekki annan söngvara og syng hjá sjálfum mér
af því að ég skrifa lögin. Mér reynist miklu
auðveldara að skipta um rullu sem trommari
en sem söngvari. Ég get hermt eftir hverjum
sem er, John Bonham, Ringo, Keith Moon, en
ég get ekki hermt eftir hverjum sem er í söng.
Hvað svo sem ég tek mér fyrir hendur er ég
fyrst og fremst trommari. Eg hef spilað síðan
ég var fimm ára og takmark mitt var að
verða virtur af öörum tónlistarmönnum sem
myndu segja: „Mér líkar það sem þú ert aö
gera.” ” Ég er nokkuð öruggur um að Phil
Collins hefur tekist þetta og rúmlega það.
Við skulum aftur gefa Phil sjálfum orðið:
„Nafniö á nýju plötunni, No Jacked Required
(Hér þarf engan jakka), er komið til af því að
þegar ég feröaðist um Ameríku og Evrópu
gisti ég á rándýrum hótelum en fékk ekki að
fara á barinn eða í matsalinn af því að ég var
ekki í jakka eða nógu snyrtilega klæddur, til
dæmis var ég stundum í leðurjakka sem hefur
líklega kostað jafnmikið og allir jakkarnir á
barnum til samans en fékk samt ekki inn-
göngu. Kannski má segja aö titillinn sé kald-
hæðnislegur húmor um þessar asnalegu regl-
ur, það þarf sem sé engan jakka til að hlusta á
þessa plötu.
Mér finnst ákaflega leiðigjarnt að þurfa að
verja Genesis í hverju einasta viðtali sem ég
fer í. Menn eru alltaf að skammast yfir því að
ég skuli enn vera í hljómsveitinni þegar mér
gengur svona vel aleinn eða þá að menn eru
alveg hissa að hljómsveitin skuli enn vera
starfandi. Málið er það að við erum aö semja
og flytja tónlist fyrst og fremst fyrir okkur
sjálfa og engan annan. Við eltumst ekki við
nýjar tónlistarstefnur, við förum aðeins eftir
einni hefð og hún er okkar eigin.
Ég er líklega eini maðurinn í heiminum
sem hefur ekki heyrt lagið Two Tribes með
Frankie Goes to Hollywood.
Sólóferill minn er bein orsök óhemju mikill-
arvanlíöunar.”
19- tbl. Vikan 29