Vikan - 30.07.1987, Síða 5

„Matthew Sayles."
„Ó, guð!"
„Ekki er ég það nú. Þú hefur verið að bíða eftir að heyra frá
mér, ungfrú Sinclair. Hér er ég kominn."
„Hvemig veistu hver ég er?"
„Ég heyrði nafnið þitt nefnt áðan og þá mundi ég eftir því að
ég hafði ekki haft samband við þig. Fyrirgefðu það, en aðstoðar-
maður minn sagði mér að þú værir með hugmynd handa
okkur," hélt Matthew áfram. „Hvað ertu með í huga?"
Díana sagði honum það. Þegar hún þagnaði til að blása mæð-
inni spurði Sayles hvort hún væri með einhvem sérstakan í huga
í hlutverk Pete Winston.
„Við finnum áreiðaniega einhvem, það er að segja ef þér líkar
þessi grunnhugmynd."
„Jú, mér líst vel á hana, en ég var að hugsa um kvenhlutverk.
Hvemig væri Gemma Lopez?"
„Gemma Lopez væri ágæt með Pete Winston. Hún er dökk
yfirlitum og ákveðin, við höfum hann þá ljósan og dálítið hlé-
drægan. Hann höfðar til margra. Ungir karlmenn finna til
samkenndar með honum, ungar konur falla fyrir honum, fyrir
krökkum er hann fyrirmyndarfaðirinn... Við getum kannski
rætt þetta frekar yfir kvöldverði," lagði Díana til.
Svipurinn á Matthew Sayles herptist og hann eins og höifaði
undan. „Einhvem tíma seinna. Ég - ég þarf að fara heim. Þú
sendir mér ef til vill skriflegt tilboð á mánudaginn."
„Það skal ekki bregðast."
Hann kinkaði kolli og fór í skyndi. Á mánudaginn fór Díana
með tilboðið. Hún átti von á að þurfa að bíða í viku eða meira
eftir svari og var þvi hissa þegar henni barst hádegisverðaiboð
tveimur dögum síðar.
Matthew drakk niður í hálít Martíníglasið áður en hann sagði:
„Pete Winston lítur vel út á pappímum. Mér líst mjög vel á
þetta." Hann sagði henni jafnframt að Gemma Lopez hefði áhuga
og gæti fengið sig lausa.
„Hvemig litist þér á að fá Chris Forman til að leika Pete?"
spurði Matthew.
„Hann gæti komið til greina, en heldurðu ekki að einhver
minna þekktur, ljóshærður, væri betri með Gemmu?"
Matthew varð hugsi á svipinn. Það var ljóst að hann var til í
að ræða málið. Díana fann til samviskubits yfir að vera að blekkja
hann.
Þetta var ekki langur hádegisverður. Hann hafði mikið að gera
og Díana móðgaðist ekkeit. Hún þakkaði honum fyrir og fór
því næst beint á skrifstofuna að ræða málið við Mollý.
„Fínt hjá þér, stelpa. En nú finnst mér að þú ættir að segja
honum ffá Luke. Ef hann kemst að því að þú hefur verið að
plata hann..."
„Ég tek þá áhættu," sagði Díana ákveðin.
„Þú um það, þetta er hugarfóstur þitt. Heldurðu að þessi Say-
les sé annars nokkuð að spá i þig á annan hátt?"
Díana skellti upp úr. „Nei, þetta em klára viðskipti af beggja
hálfu."
Matthew virtist mikið í mun að koma þessu verkefni af stað
því allt gerðist með ótrúlegum hraða. Díana gat ekki lengur
frestað aðgerðum. Hún bauð Matthew til sín á skrifstofuna til
þess að ræða karlhlutverkið.
Hún andaði djúpt. „Ertu til í að líta með mér á myndbandsbút?"
„Má ég geta mér þess til að þú sért með einhvem sérstakan í
huga til að leika Pete Winston?"
Hann virtist hálffúll en Díana var sallaróleg og stakk spólunni
í tækið. Hún horfði í hundraðasta skiptið á Luke í garðinum.
„Súkkulaði," sagði Matthew reiðilega. „Hvað hefur þessi leikið
áður í sjónvarpi?"
Reiðitónninn í rödd hans var eins og köld vatnsgusa framan
í Díönu. „Ekkert enn sem komið er," viðurkenndi hún. Hún
ákvað að segja honum upp alla söguna og einnig að Luke byggi
hjá henni. „Mig langar til að þú hittir hann. Það hrífast allir af
honum."
„Og þú líka?"
Díana horfði beint framan í hann. „Aðeins sem áhorfandi. Ég
segi alveg eins og er."
„Allt í lagi. Ég skal sýna Gemmu bandið. Ef henni líst vel á
það skal ég hitta þennan strák. En ég þarf að taka tillit til staifs-
nefndarinnar. Hvað ef enginn styður þennan Luke þinn?
„Þá em þættimir úr sögunni."
Matthew starði á hana. „Ef ég hefði vitað það..." sagði hann
reiðilega.
„Þá hefðir þú ekki tekið þetta í mál, ég vissi það. Mér þykir
leitt að ég var ekki fyllilega hreinskilin við þig. Þetta er harður
bransi og maður verður að vega og meta algjöran heiðarleika
og hættuna á að allt fari út um þúfur."
Hann urraði. „Ég sé að algjör heiðarleiki er ekki neitt sem þú
hefur áhyggjur af."
„Þetta er ef til vill alveg rétt hjá þér, hr. Sayles. En sérðu ekki
Luke fyrir þér í hlutverki Pete Winston?"
Matthew beit saman tönnunum. „Það kann að vera, en þá
aðeins vegna þess að ég hef aldrei vanmetið veikleika kvenna
fyrir myndarlegum mönnum."
Díönu fannst kenna biturleika í röddinni en hún spurði ekki
hvers vegna. „Ætlar þú að hitta Luke?" spurði hún varfæmislega.
„Ef Gemma fellst á það geri ég það."
Díana íylgdi honum til dyra. „Ég vona að við verðum vinir
hvað sem kann að ganga á."
Hann umlaði eitthvað og það kom á hann hik. Díana rétti
honum myndbandið. Loks brosti hann háðslega. „Ég skil hvem-
ig þú hefur náð þangað sem þú ert komin."
Díana hlassaði sér við skrifborðið og hringdi í upptökuverið.
„Mollý, ég held að ég sé búin að koma þessu í kring!"
í lok erfiðrar viku settist Matthew Sayles inn í aftursætið á glæsi-
vagninum sínum og reyndi að einbeita sér að pappírsstaflanum
fyrir framan sig. í hjaita sínu var hann ekki sannfærður um að
skynsamlegt væri að gera þessa þætti og það var að hluta til af
persónulegum ástæðum. Hann hallaði sér aftur og hugsaði um
Díönu Sinclair.
Hann hafði verið óviðbúinn því hve hún var aðlaðandi.
Honum fannst hugmyndin líka góð, ekki vegna þess að hún
væri nýstárleg heldur vegna þess að hann var sjálfur einstæður
faðir.
Málið var enn mjög sársaukafullt, bæði fyrir hann og dóttur
hans. Það var ein ástæða þess að einungis örfáir ættingjar og
nánir vinir vissu að Andrea, sem var átta ára, bjó hjá honum
í Sag Haibor. Hún þarfnaðist eins foreldris sem hún gat trúað
á og treyst og hann var allt sem hún átti. Hún var einnig allt
sem hann átti.
Lengi eftir að kona Matthews yfngaf hann hafði hann verið
eins og lifandi lík. Áhugi hans á konum vaknaði smám saman
Vikan-blaðauki 5