Vikan - 30.07.1987, Page 15

unum var verið að endursýna Pete Winston á sama tíma. í
lok október sýndu kannanir að áhorfendur að Pete Winston
voni orðnir mun fleiri en að þáttum Lukes. Luke kenndi
henni tun að formið væri ekki rétt. „Ég þarf enga sérfræð-
inga. Látum fólkið í salnum spyija mig beint og ég svara á
staðnum."
Nikkí fannst hún ekki eiga margra kosta völ. Ef til vill var
þetta rétt hjá Luke.
Þegar kom að því að taka upp þáttinn með nýja sniðinu fór
allt úrskeiðis sem hugsast gat. Fólkið í salnum spurði leiðin-
legra spuminga og svörin frá Luke vom svo heimskuleg að
það var hlægilegt. Nikkí varð illt í maganum. Það var komið
að endalokunum. Á eftir rifust þau Luke heiftarlega. Luke
fannst hann hafa staðið sig með ágætum. Hún hætti að rífast
í honum, það þýddi ekkert. Hún hafði ofmetið hann. Það var
til einskis að æðrast yfir orðnum hlut. Nikkí sá aðeins eina
leið út úr ógöngunum og hugðist fara hana.
Luke æddi fram og aftur um stofuna hjá sér í manndráps-
skapi. Það var allt að fara í vaskinn. Það var ekkert gagn að
Nikkí. Hún hafði lofað honum gulli og grænum skógum en
hafði ekki getað staðið við neitt. Fjandinn sjálfur, hann ætlaði
að skoða myndbandið aftur. Hvar var það? Nikkí hafði tekið
það, hún hafði ekkert leyfi til þess. Hann greip frakkann sinn
og fór heim til hennar. Hann hikaði andartak við dymar en
tók síðan upp lykilinn sinn.
Þegar hann kom inn á ganginn sá hann tvö höfuð á jap-
anska sófanum í stofunni. Hann kveikti ljósið.
„Guð minn góður," hrópaði Nikkí. „Þú hefur ekkert leyfi
til að bijótast hér inn."
Luke starði fram hjá henni og á Gwen Van Ryck sem leit
á hann hálfglottandi.
Hann varð þreifandi vondur. „Bölvuð lesban þín!" æpti
hann og skellti á eftir sér hurðinni.
Klukkan níu um morguninn var hann kominn í upptöku-
verið. Hann var með myndband með þættinum í hendinni
og fór með það á skrifstofu Olivers Feranti, yfirmanns stöðvar-
innar. Hann var kallaður inn til Ferantis síðar um daginn og
Luke vissi að hann átti ekki von á góðu.
Feranti hafði ekki mörg orð um málið. „Þetta er svo ótrú-
lega lélegt að hvaða fífl sem er gæti svarað betur. Sjónvarpið
skapar stjömumar en ekki öfugt! Komdu þér nú út og taktu
þetta drasl með þér!"
Snemma í nóvember frétti Díana að Nikkí og Luke væm
hætt að vera saman og Nikkí væri flutt inn til Gwen Van
Ryck. Henni varð um fréttimar en var þó ekki undrandi.
Hvað ætlaði hún að gera ef Luke vildi koma aftur til hennar?
„Góða, vertu ekki að vorkenna þessum manni," sagði Matt-
hew reiðilega.
„Ég get ekki gert að því hvemig mér liður. Ég vorkenni
honum. Það er ef til vill að hluta vegna þess að ég get ekki
viðurkennt að mér hafi skjátlast svona hrapallega."
Aumingja Luke. Einn daginn var hann á allra vömm og í
öllum blöðum. Þann næsta gat hann allt eins verið dauður.
Þessi aumingi - að vera að sýna Feranti myndbandið án
þess að tala við hana. Til þess að hefna sín, auðvitað, hugsaði
Nikkí, vegna þess að það hafði stært karlmannlegt stolt hans
að koma að henni með Gwen. Nú var hún atvinnulaus vegna
þessa. Hún ætlaði að ná sér niðri á honum með því að breiða
út ljótar sögur um hann. Hún mundi allt í einu eftir konunni
sem hún hafði séð heima hjá honum. Nikkí hafði fundið heim-
ihsfangið hennar á miða heima hjá Luke og skrifað það hjá
sér ef hún kynni að þurfa að notfæra sér það.
Díana og Matthew dvöldu á Barbados yfir jólin og Díana
naut þess að eiga fri frá vinnu og áhyggjum í tvær heilar vik-
ur. Það var enginn á ströndinni og sjórinn var unaðslegur,
litbrigðin ljósgræn og sæblá og hann var svo hlýr að þau
gátu skellt sér beint út í. „Ég elska þig, hafmeyjan mín," sagði
Matthew og togaði hana til sín í vatninu.
„Ég elska þig líka," sagði Díana. Óboðin mynd af Luke
sveimaði fyrir hugskotssjónum hennar. Þannig var það oft.
Ef til vill var það af sektarkennd. Luke hafði verið fyrsta ást-
in hennar og hún hafði lofað að elska hann að eilífu. Nú
elskaði hún Matthew. Mannshjartað var brigðult. Vandinn
var sá að henni fannst enn að þau Luke tilheyrðu hvoit öðm.
Matthew leit í augu hennar og sagði: „Ég elska þig tíu sinn-
um meira en þegar við komum hingað. Þetta er brúðkaups-
ferðin okkar. Við skulum gifta okkur þegar við komum til
New York."
Díana leit undan.
„Er það Luke ennþá? Ég get ekki haldið svona áfram, það
er ekki sanngjamt gagnvart okkur sjálfum eða Andý. Hvað
þarftu að vita meira um þennan mann til að gleyma honum í
eitt skipti fyrir öll?"
Díana sá að Matthew var sá rétti fyrir hana að öllu leyti en
Luke var henni eins og áfengi er drykkjusjúkum. Ef hún
gæti aðeins losnað undan fíkninni.
„Gleðilegt ár og velkomin heim," sagði Mollý og fagnaði
Díönu innilega. „Ég býst við að það hafi verið gaman."
„Frábært," svaraði Díana. „Hvað er að frétta?"
„Ég veit ekki hvað þér fmnst um það. Ég er í það minnsta
fegin að þeir em hættir að endursýna Pete Winston. En mér
finnst fyrir mestu að það skuli enn vera eitthvert réttlæti í
þessum heimi. Það er allt á borðinu þínu, vinan."
Mollý hafði merkt möppuna Luke Merriman og úrklippan
efst bar fyrirsögnina Sjónvarpspabbinn brást illa. Með dúndr-
andi hjartslátt las Díana um að Luke Merriman ætti eiginkonu
og tvö böm. Blaðagreinar alls staðar af landinu sögðu frá
farandverkafólkinu Luke og Söm, hvemig hann hafði stungið
fjölskyldu sína af fyrir íjórum ámm og að Sara hefði komið
til New York að finna hann. Síðan þá hafði hún fengið mánað-
arlegar greiðslur frá lögfræðingi Lukes. Luke hringdi aldrei
eða skrifaði bömum sínum og mundi aldrei eftir afmæhs-
dögum þeina.
Luke hafði ekkert viljað um málið segja og hafði horfið
með öllu. Talið var að hann hefði flúið til Evrópu. Sjón-
varpsstöðin hafði engar áætlanir uppi um að gera nýjan þátt
með Merriman. Hann átti ekki að sjást á skjánum fyrr en
málið hefði verið þaggað niður.
Díana fann til viðbjóðs að hafa látið blekkjast svo illa. Hún
þráði að vera hjá Matthew. Hún ætlaði að segja honum að
hún væri algerlega búin að þunka Luke út úr huga sér. En
Matthew var á leiðinni til Los Angeles. Hún sendi honum
skeyti: Já við öllu. Ástarkveðja, D.
Matthew hringdi í hana, spenntur eins og krakki. Hann gat
ekki beðið eftir að koma til hennar næsta fimmtudag.
Vikan-blaðauki 1 5