Vikan - 02.02.1939, Blaðsíða 22

22
VIKAN
Nr. 5, 1939
Er Barði Guðmundsson var settur pró-
fessor hér við Háskólann, flutti hann ein-
hverju sinni erindi á stúdentafundi og
mælti með festu og djörfung fyrir máli
sínu, enda var hann örlítið undir áhrifum.
En magister Pétur Sigurðsson, háskóla-
ritari, hafði þó eitthvað við ræðu Barða
að athuga og reis til andmæla. Er Pétur
hafði lokið máli sínu, stóð Barði á fætur
og mælti með þunga:
— Við þá erlenda háskóla, sem ég þekki,
þykir það ekki hlýða, að dyraverðir séu
að rífa kjaft, þegar prófessorar tala!
*
Guðmundur í Nesi, áður skipstj. á togar-
anum „Þórólfur“ hafði einhverju sinni á
skipi sínu ungan háseta, er leyfði sér þá
ósvinnu, að setja upp vettlinga, er hann
vann á þilfari.
Einhverntíma, er piltunginn var við
vinnu á þilfarinu, kemur Guðmundur að
máli við hann og segir:
— í tuttugu og f jögur ár hefi ég verið
til sjós og aldrei sett upp vettlinga.
Þá svarar hásetinn ofur rólega:
— Er þér ekki farið að kólna á hönd-
unum? #
Nokkrir gegnir menn sátu og ræddu um
það, af miklum fjálgleik, að ríkisstjóm
vor væri skipuð mönnum, er um andlegt
atgerfi stæðu lítið framar alþýðu manna.
Hafði þá einhver orð á því, að Hermann
Jónasson væri maður mjög vel gefinn og
andlega hinn heilsuhraustasti. Annar kvað
Skúla Guðmundsson vera með greindustu
mönnum, er hann hefði fyrir hitt. — En
þá gat Páll Eggert Ólason, fulltrúi í fjár-
málaráðuneytinu, ekki orða bundist og
mælti: — Ég held hann sé nú greindastur
af þeim drengurinn þarna inni hjá mér.
#
Árni Pálsson prófessor ræddi þýzk
stjómmál við kunningja sinn og lét jafn-
framt í ljósi sínar persónulegu skoðanir
á forvígismönnum þýzku þjóðarinnar. Um
Goebbels sagði hann þetta: — Það er
áreiðanlegt, að Goebbels er Gyðingur, og
mikið má það vera, ef hann er ekki af-
komandi annars hvors ræningjans, sem
krossfestir voru með Kristi — og mér er
nær að halda, að hann eigi ætt sína að
rekja til ræningjans, sem ekki iðraðist!
*
Prestur nokkur bað fyrir veiku sóknar-
bami sínu á þessa leið:
— Skundaðu nú upp að Stóra-Hofi,
drottinn minn, og miskunnaðu þig yfir
ekkjuna, Sigríði Magnúsdóttur, því að hún
er veik, hún er þjáð, hún er krossþjáð, og
það brakar í henni eins og uglunni á bæjar-
þilinu, þegar of mikið er hengt á hana. En
varaðu þig á henni Kotsmýrarkeldu, drott-
inn minn, því að hún hefir mörgum kösk-
um á kollinn steypt!
.. -gjawwr.'pw *iíE!*
Lárétt: 29. Húktir. 33. Versni. 59. Fljótir. 60. Sparnaður. 9. Bítur. 10. Skrásetja. 39. Gegn sókn. 41. llát.
1. Bæjarnafn. 34. Drykkur. 61. Eins. 13. Þunga. • 42. Skarð.
6. 35. Faðmur. 62. Að vísu. 15. Stétt. 43. Norskur bær.
11. Rennur. 12. Óska. 36. Endurgjald. 40. Not. 63. Ræðu. 17. Reykv. verzlun 18. Mjög. 45. Sjó. 46. Beygingar-
13. Ruglum. 44. Vík. Lóðrétt: 20. Auk. ending..
14. Gjóta. 45. Ætijurt. 23. Forsetning. 49. Ásynja.
16. Ávöxtur. 47. Upphrópun. 1. Kauptún. 24. Ögn. 50. Þýða.
19. Nautn. 48. Illgresi. 2. Skáld. 30. Músadrykkur. 51. Steypir.
21. Galdrakerling. 50. Dveldum. 3. Flík. 31. Skarð. 52. öfgafullur.
22. Verkfæri. 52. Aukið 4. Frelsi. 32. Eldsneyti. 54. Prins.
25. Skussi. 53. Stjómamefnd. 5. Handlegg. 33. Afkvæmi. 56. Reiki.
26. Vinnueining. 55. IJtdauður. 6. Farvegur. 36. Svoli. 58. Verkfæri
27. Farartæki. 57. Stytt karlm,- 7. Stöng. 37. Aðvara. (fomt).
28. — mæli. nafn, þf. 8. Yndi. 38. Skjótfengið fé. 59. Auður.
Skúli: Það sannast á þér máltækið: að
mikið vill alltaf meira.
Pétur: Ekki er það nú alltaf. Hefir þú
nokkurn tíma eignast tvíbura eins og ég.
*
Dánartilkynning frá ekkju: Hér með
læt ég ættingja og vini vita þá sorgarfregn,
að minn elskaði sonur, Helgi, 12 ára gam-
all, er dáinn og farinn til föður síns á
himnum, sem andaðist fyrir 13 árum.
*
Húsbóndinn (reiður): Farðu til f jand-
ans, strákur. Ég vil ekkert með þig hafa.
Drengurinn (hálfskælandi): Ég fer ekki
eitt fet nema hún mamma mín fari með
mér.
Liðnir leikarar. Framh. af bls. 19.
Indriði Einarsson hefir sagt um Kristján,
„að hann gat kosið sér hljóð úr hvers
manns barka,“ og hann fékk málróm og
látæði „til láns“ hjá fólki, sem hann þekkti
og hafði tekið eftir, ef svo bar við að
horfa.
Eitt hlutverk skóp Kristján og mótaði
svo með árunum, að meðferð hans á því
hefir orðið til fyrirmyndar, það var Kranz
birkidómari í Æfintýri á gönguför. í því
hlutverki naut hann sín fullkomlega. Hug-
myndir manna um hinn makráða og
heimska birkidómara komu svo prýðilega
heim við þá „hnöttóttu kómík“, sem var
Kristjáni lagin. Og þar sem mótleikari
hans var Árni Eiríksson, sem einmitt bjó
að andstæðum kómiskum hæfileikum, þá.
var ekki að furða þó leikur þeirra næði
engu minni alþýðuhylli á sínum tíma en.
„Litli og Stóri“ höfðu hér á árunum. Hin-
ir kómisku hæfileikar eru æfinlega ná-
tengdir persónu leikarans, og persóna
Kristjáns Ó. Þorgrímssonar á leiksviðinu
kom áhorfendum ávallt í þægilegt skap.
Samskonar áhrif á áhorfendur vitum vér
að síðari tíma leikarar hafa haft, enda.
hefir sá leikari, sem þar er fremstur í
flokki náð samskonar vinsældum hjá á-
horfendum og Kristján Ó. Þorgrímsson á
sínum tíma, en leikarinn er Haraldur Á.
Sigurðsson.
Kristjáni Ó. Þorgrimssyni auðnaðist
aldrei að skapa stórfelda íslenzka persónu-
skapgerð á leiksviðinu, en það er einkenn-
andi fyrir hann sem leikara, að honum
tókst oft að gera litlum hlutverkum þau
skil, að þau urðu mönnum minnisstæð, og
það jafnvel þó hlutverkin væru ekki nema
nokkrar setningar. L. S.
TRÚLOFUNARHRINGAR
og allt silfur í upp-
hluti, ávallt fyrir-
liggjandi.
JÓN SIGMUNDSSON
gullsmiður. Laugaveg 8. Sími 3383.