Vikan - 15.08.1940, Blaðsíða 9

— Hvað hefirðu skemmt mér annað en gefa mér mynd af þér?
— Hvað segið þér! Ætlar maðurinn yðar að láta brenna sig, þegar
hann deyr?
— Já, hann er kolakaupmaður og getur ekki verið þekktur fyrir annað.
Hún:
— Getur ekki presturinn sagt mér, hvernig ég
á að haga mér gagnvart manninum minum, þess-
um garmi?
— Jú, María. Passa bara upp á boðorðin tíu
og munninn á yður, María mín.
Liðsforinginn: — Heyrið þér, 84, var það ekki
eldhússtúlkan hjá foreldrum unnustu minnar,
sem þér voruð með í gærkvöldi?
84: — Jú, það var ég. Og ef liðsforingjann
langar í eitthvað sérstakt í matinn á sunnudag-
inn, þá skuluð þér bara láta mig vita.
-— Er þér höfðuð nefnt ákæranda ýmsum
ónefnum og hellt yfir hann skammaryrðum, þá
rákuð þér honum hnefahögg í andlitið. Hvers
vegna gerðuð þér það?
— Ég mundi allt í einu, að hann heyrir illa.
—. Hjálp! Hjálp! Slepptu mér, fiflið þitt, ég er
margbúinn að segja, að ég var að fara á grímu-
dansleik!
— Ég gæti lagt brennandi hjarta mitt að fót-
um yðar, ungfrú!
— Mikið væri það gott, því að mér er, sann-
ast að segja, kalt á fótunum.