Vikan - 31.07.1941, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 31, 1941
var Gísli álfakongur uppi á íþróttavelli,
í slitringsbyl, fjögrastiga frosti og norðan
kulda. Þá söng Gísli öll álfakvæðin einn og
var það mikil þrekraun — og sagt var, að
söngurinn hefði heyrzt alla leið vestur á
Bakkastíg. Fyrir þetta átti Gísli að fá 100
krónur, en fékk aldrei nema 75.
Árið 1934 stofnaði Sigfús Einarsson
blandaða kórinn ,,Heimir“, sem flutti verk,
er ekki. höfðu þekkst hér áður. Kórinn
samanstóð af dómkirkjukómum og öðrum
beztu söngkröftum, sem völ var á. Þessi
Helgi Helgason.
merkilegi kór féll úr sögunni með dauða
Sigfúsar.
Enn er ótalinn einn þáttur í söngstarf-
semi Gísla. Hann er búinn að syngja í 50
ár við jarðarfarir yfir mörg þúsund manns.
,,Að ég gat sinnt því starfi átti ég að
þakka mínum gamla og góðviljaða hús-
bónda, Bimi sál. Jónssyni, — og síðan
stjórnendum Isafoldarprentsmiðju og nú
síðari árin Gunnari Einarssyni, og er það
ekki það eina, er hann hefir gert vel til
mín,“ segir Gísli.
,,En í hvaða söngfélagi ertu núna?“
spyrjum vér.
„Undanfarin ár hefi ég haft þá ánægju
að mega telja mig félaga ,,Fóstbræðra“,
undir hinni fáguðu söngstjóm Jóns Hall-
dórssonar. Og vona ég að mega tilheyra
þeim, það sem eftir er, þótt lítils verði
kannske vert það lið, sem ég legg þeim.“
,,En viltu nokkuð segja um Reykjavík
á þessum tímum?“
,,Það er alltof mikil víðátta að tala um
hana í þessu sambandi,“ sagði Gísli.
Gísli Guðmundsson hóf að vinna að bók-
bandi 18. maí 1888 í ísafold og hefir verið
þar alla tíð, nema þrjú ár, sem hann var
við steinsmíði og eitt ár í vegavinnu. Hann
segist vera reglulega ánægður með hlut-
skipti sitt og aldrei hafa haft áhyggjur
af því að safna auði — alltaf verið afar
heilsugóður. alltaf
nóg og alltaf verið
ánægður.
Auk þess, sem að
framan getur, var
Gísli lengi starfandi í
Lúðrasveit Reykja-
víkur og átti mikinn
þátt í því, að „Hljóm-
skáli“ félagsins við
Tjörnina komst upp.
Hann hefir alla tíð
verið mikill áhuga-
maður, ef hann hefir
viljað koma ein-
hverju fram.
Og ekki má gleyma
þátttöku Gísla í hin-
um vinsæla „Þjóð-
kór“ útvarpsins, en í
honum hefir hann
verið frá upphafi.
Gísli Guðmundsson
er hár maður og
höfðinglegur og
mundi hafa sómt sér
vel sem ,,hetjutenor“,
hvar sem verið hefði
— en hlutverk hans
hefir orðið það að
syngja meðal alþýðu
manna og fyrir fólk-
ið hér á hinu svo að
segja leiksviðslausa
landi voru, og fá að
launum hlýjan hug
og þakkir almúgans
á Islandi — og „það
^im„mh<mm„<m„„mim,m„,,,<<„,„„„„„ii„„,„iMi(MiMMMiMi<M„„„M,„M„„r,<,
I Vitið pér pað?
: 1. Hvað eru eyktarmerkin mörg og hvað =
| heita þau?
\ 2. Hver er formaður herforingjaráðs |
I ameriska hersins? i
C =
= 3. Hvar á Islandi eru ræktaðar aprikósur, I
\ perur og vinber? i
j 4. Hvaða Islendingur var nýlega gerður i
5 að ráðherra í Kanada ?
: 5. Hvað heitir stærsta borg á Jótlandi?
§ 6. Hvar féll Ólafur konungur Tryggva- |
I son og hvenær var það ?
: 7. Hvaða lönd liggja að Lettlandi?
= 8. Hvenær fór kaffi að flytjast til Is- |
| lands ? i
1 9. Hvað heitir Japanskeisari ?
1 10. Hver var fyrsti biskup á Islandi? |
Sjá svör á bls. 14.
eru mín beztu laun“, segir Gilli Gúmm
að lokum.
Þessa vísu sendi alþýðumaður Gísla,
þegar hann var 50 ára:
Söngsins fjör þú sífellt ber,
samhljóm lúðra í brjósti þér.
Kirkjuhvelfing hljómi fyllt
hefir nafn þitt logagyllt.
Tvöföld ánœgja
af myndatökum.
Eftir Fulton Williams.
Síðastliðið sumar hafði ég meiri ánægju
af myndavélinni minni en nokkru
sinni fyrr, beinlínis af því að ég fór
að mínum eigin ráðum og tók fyrir að
mynda vissa tegund hluta. Ég tók til að
mynda villt blóm, án þess að hafa nokkra
sérstaka þekkingu á þeim. Eftir sumarið
átti ég safn af blómamyndum, alls 150
myndir. Og í vondu veðrunum í vetur,
eyddi ég mörgum ánægjulegum stundum
við að greina í sundur, merkja og raða
myndunum inn í hefti. En á þessu hefi ég
lært ýmislegt, sem ég vissi ekki áður. I
stuttu máli, ég hefi slegið tvær flugur í
einu höggi: aflað mér fróðleiks og haft enn
meiri ánægju af myndavélinni minni.
Ég hefi mikla ánægju af að taka mynd-
ir. En það er aukin ánægja í því að taka
einn sérstakan hlut fyrir og safna sem
flestum tegundum mynda af honum, rétt
eins og maður væri sendur og ætti að safna
öllum slíkum myndum, sem hægt væri að
fá.
Ég lærði þetta af vinkonu minni, sem
allt lífið tók myndir af brúm. Það kemur
ekkert málinu við, af hverju hún valdi
brýr; það sem máli skiptir er, að nú á hún
stórt safn af brúm, stórum og litlum. Við
sérhverja mynd, bætir hún ofurlítið við
þekkingu sína. Safn hennar sýnir á stór-
merkilegan hátt þróun byggingarlistarinn-
ar, hvað brúm viðvíkur.
Því lengur, sem maður fylgir sama þræð-
inum, þeim mun meiri ánægju hefir mað-
ur af því. 1 Sacramento í Bandaríkjunum
er maður, sem heitir D. R. Joslyn, er hefir
í f jörutíu ár tekið myndir af járnbrautum.
Hann á nú jTir 3000 jámbrautamyndir,
sem nú eru orðnar ótrúlega mikils virði.
En þar að auki hefir hann með þessu afl-
að sér svo mikillar þekkingar um allt, sem
járnbrautum viðvíkur, að hann er einn
hinna fróðustu manna lands síns um sögu
járnbrautanna.
Að vísu getur maður ekki gert sér vonir
um að standa jafnfætis Joslyn. En með því
að byrja strax, þá gæti maður komizt
nokkuð langt með t. d. bíla, skip eða eitt-
hvað þti um líkt.
Þetta má líka framkvæma á mörgum
öðrum sviðum. Ég þekki mann, sem hefir
Framh. á bls. 15.