Vikan - 29.07.1948, Blaðsíða 14

14
VTKN, nr. 31, 1948
Eins og gengur —
Skammt er öfganna milli!
Hestur eða kanarífugl
Framhald af bls. 7.
Þið eruð mjög gefin fyrir hesta, og hérna
kemur reiðskjóti handa ykkur.“
Edgar vini mínum gekk stirðlega að
komast í gegnum fordyrið, en þó gat ég
tosað honum alla leið inn í stofu. Svo
bauð ég þeim hjónum góða nótt og gekk út.
Ég gekk inn grasgeirann, sem lá með-
fram húsinu og gægðist inn um glugg-
ann. Hesturinn kunni prýðilega við sig,
og var talsvert meiri ánægjusvipur á hon-
um en hjónunum, hvernig sem á því hefir
staðið. Ég hallaði mér nú upp að tré og
fylgdist makindalega með því, sem gerð-
ist. Bernice reifst og skammaðist, svo að
eiginmannstetrið komst ekki að. Hún
krafðist þess, að hann losaði þau við klár-
inn sem skjótast. Eftir nokkra stund bar
þarna að bíl, og stukku út úr honum tveir
menn, sem gengu umsvifalaust inn í hús-
ið og fóru að taka myndir af gæðaklárn-
um Edgar. Þetta voru sýnielga blaðaljós-
myndarar. Rétt á eftir kom svo eftirlits-
bifreið lögreglunnar, og út úr henni stigu
tveir lögregluþjónar, sem gengu einnig inn
í húsið. Ég heyrði ekki, hvað við þá var
sagt, en litlu sínar kom annar þeirra út
og kallaði á mig.
„Hafið þér komið með þennan hest
inn í húsið?“ spurði hann.
„Já, svaraði ég. Þetta er brúðargjöf
til þeirrá hjóna.“
„Þér ættuð að lenda í steininum fyrir
þetta,“ sagði lögregluþjónninn.
„Er þá saknæmt að gefa brúðkaups-
gjafir,“ spurði ég. Ef ég hefði gefið þeim
kanarífugl, hefði enginn sagt neitt. Hér
er aðcins um stærðarmun á gjöf að ræða.“
Bernice var æf og krafðist þess, að lag-
anna þjónar gerCu þegar í stað eitthvað
435.
krossgáta
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. duft. — 5. útbúnaS-
ur. — 8. eyða. •— 12.
birta. — 14. föt. — 15.
liðinn. — 16. blær. — 18.
mann. — 20. æfa. — 21.
læti. — 22. haugur. —
25. ending. — 26. bik. —
28. karlkyn. — 31. grein-
ir. — 32. dýr. — 34. dreií.
— 36. húsdýr. —- 37.
helgisiður. — 39. spara.—
40. kennd. — 41. lasleiki.
— 42. úrkomu. — 44.
ferðum. — 46. tímarit. —
48. for. — 50. sjaldgæfur.
— 51. fita. — 52. sopa. —
54. líkamshluta. — 56.
samhljóðar. — 57. frels-
un. — 60. eignast. — 62.
dýr. — 64. líka. — 65. gælunafn. — 66. atv.o. —
67. atv.o., þg.f. — 69. Verzlun í Rvík, þf. — 71.
kalla. — 72. skraut. — 73. hestur.
Lóðrétt skýring:
1. smáka. — 2. lán. — 3. flokkur. — 4. ryk.
— 6. tak. — 7. hljóðar. — 8. tvíhl. — 9. huggun.
— 10. karlm.kenning. — 11. á bát. — 13. fræ. —
14. þjáir. — 17. kv.nafn. — 19. hvíla. — 22. bær
á Tjömesi þg.f. — 23. Geymsla. — 24. kv.nafn.
— 27. tap í spilum. — 29. stækkuðu. — 30. galla.
— 32. hinnsta ferð. — 33. falleg. — 35. húsdýra.
— 37. varg. — 38. risa. — 43. úrkoma. — 45.
tal. — 47. blað. — 49. hestur. — 51. flýtur. —• 52.
stofnun. —- 53. dugleg. — 54. mæða. — 55. atv.o.
— 56. saumur. — 58. húsdýr. — 59. mannsn. e. f.
— 61. skyldi. — 63. forskeyti. — 66. bjuggu til. —
68. guð. — 70. forsetning.
Ráðning á 434. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. hrafnkel. — 6. háteig. — 9. kúta. —
10. læt. — 11. dolk. — 13. mjalta. — 15. and-
lausa. —; 17. roð. — 18. ítak. — 20. deildi. — 24.
pipur. — 25. auðara. — 27. barr. — 29. grams.
— 31. höfuð. — 32. lamb. — 33. hennar. — 35.
máske. — 37. afnoti. — 40. utan. — 41. enn. —
43. stakkana. — 46. bleikt. — 48. tran. — 49.
unz. — 50. inni. — 51. rauður. — 52. amboðinu.
Lóðrétt: 1. Hálend. — 2. altari. — 3. nudd. —
4. ekla. — 5. lúkur. — 6. hamaði. — 7. ell. —
8. grafkyrrð. — 12. oltið, — 14. Asíubörn. — 16.
sopann. — 19. traf. — 21. erra. — 22. lambánni.
— 23. dus. — 26. afhent. — 28. Rut. — 29. Glaum-
bær. — 30. amma. — 31. haf. — 34. naska. —
36. kestir. — 38. ofauki. — 39. illsku. — 42. natna.
— 44. Krim. — 45. Anno. — 47. em.
í málinu. Að lokurn varð það að samkomu-
lagi, ag ég skyldi leiða Edgar út úr hús-
inu.
Það var ekki svo auðvelt, að koma Ed-
gar greyinu út úr stofunni. Það var engu
betra en að aka bíl aftur á bak í öngstræti.
En út komumst við að lokum, og við lát-
um þess alls ekki getið, að það hafi kost-
að nokkra kristallsblómavasa. Þegar út
kom, settst ég á bak Edgari og reið beint
heim til Francese.
Þar stóð nokkuð einkennilega á. Hún
var sem sé að kyssa sjóliðann, rétt fyrir
utan húsið. Sjóliðinn stóð þannig, að ég
komst alveg aftan að honum, án þess að
hann yrði þess var. Ég stöðvaði klárinn
þannig, að hann stóð og góndi yfir öxl
sjóhetjunnar. Hann sneri sér við og sá
beint upp í Edgar gamla, sem orðinn var
syfjaður, og geyspaði sem mest hann
rnátti. Manninum brá svo við, að hann
stök marga metra upp í loftið og öskraði.
„Bert!“ æpti Francese.
Ég svipaðist um eftir sjóliðanum, því
að ég ætlaði að segja við hann nokkur orð.
Hann var þá aftur kominn til jarðar —
og flúinn.
Ég sté nú af baki og var hinn róleg-
asti. Francese tók nú enn að þusast um
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Olían er miklu dýrari en sjálfar sardínurnar.
2. Ólafs saga Tryggvasonar.
3. Amerískur leikritahöfundur, f. 1914.
4. 25. júlí 1943.
5. 55 ára gamall.
6. Önnur 1147, þriðja 1189.
7. Mexico City.
8. 35 milljónir.
9. Pæddur 1484, biskup á Hólum 1522, háls-
höggvinn í Skálholti 1550.
10. „Digurt og luralegt kvenskass".
það, að hún gæti aldrei kysst sjóliðann
sinn í friði fyrir mér. Spurði hún mig,
hverju það eiginlega sætti. Ég var ekki
fljótur til svars. En sannleikurinn var nú
raunar sá, að ég vildi heldur kyssa hana
sjálfur. En úr því að mér varð svarafátt,
valdi ég þá leiðina að sýna henni, hvað
ég ætti við.
„Francese.“ mælti ég, „Gætir þú ekki
hugsað þér að skrifa mér bréf við og við.
Það mundi gleðja mig, þótt ég hafi nú
gert mér Ijóst, að þú hefur fengið aldur
til að kyssa sjóliða?“
„Ég skal skrifa þér, Bert,“ sagði hún.
„Þú skalt ekki hafa neinar áhyggjur hvað
sjóliða snertir, — ekki miklar að minnsta
kosti. Annars hefur þú nú bara gott af
hæfilegum áhyggjum.“