Menntamál - 01.01.1933, Qupperneq 19

MENNTAMÁL
i9
jafnvel ekki óskaðlegt, að þvinga mat í þau, nývöknuð og lystar-
laus. Þykja rannsóknir dr. Schiötz hafa leitt þa'Ö ótvírætt í ljós,a<S
þau börn,er slíka morgunhressingu hafa fengið, hafi orði'ð heilsu-
ibetri og þróttmeiri. Og þess vegna hefir því stórvirki veriS af
staÖ hrundiÖ, að Oslóarborg býður öllum skólabörnum sínum
fjörefnaríka morgunhressingu, sem er 300—500 gr. mjólk, 2
rúgbrauðssneiðar og ein gulrófa eða eitt epli eða einn banan.
Börnin neyta þessarar máltíðar saman í hópum, undir umsjón
hjúkrunarkonu, um kl. 9 á morgnana. GríÖar stór auglýsinga-
spjöld hanga á veggjum borðstofunnar: Sittu beinn meðan þú
borðar. Borðaðu hægt. Drekktu ekki með mat í munninum, o. fl.
reglur eru þar skráðar með stóru letri.
Fyrstu árin neyttu þessarar máltiðar aðeins þriðjungur barn-
anna, vegna allskonar misskilnings, en s.l. vetur yíir % allra
skólabarna borgarinnar.
Margir aðstandendur borga þennan mat, og ríkir menn hafa
gefið fé til styrktar, en auðvitað lendir allur þungi gjaldanna
á hænum. En svo sannfærðir eru horgarbúar um ágæti þessara
matgjafa, að jafnvel hinir örðugu tímar megna ekki að kyrkja
þetta framtak, sem svo mörg önnur. Og borgarstjórnin lýsir
yfir því, að þessi útgjöld muni verða með því síðasta er hún
leggi til, að spöruð verði. Forráðamenn þessara mála segia, að
þegar vísindaleg sönnun sé fengin fyrir því, að með því að
verja 20—30—40 aurum á dag í slíka matargjöf handa hverju
barni á vissu aldursskeiði, sé mjög aukin heilbrigði þess og lífs-
þrótturinn magnaður að verulegum mun, þá sé hag einstaklings
og heildar liest horgið með því, að spara ekki þetta fé, sem m. a.
miðar að því, að fækka sjúkrahúsum og lyfjabúðum í framtíð-
inni, og á þann hátt spara eitthvað af ])vi feikna fé, sem nú
rennur ])ar út í sandinn. Og nú hafa tvær aðrar borgir í Noregi
tekið þessa matgjöf upp, og Svíar eru að byrja líka.
Hér á landi hefir þessum málum litið verið sinnt. Þó byrjaði
Reykjavík í fyrravetur á mjólkursölu og mjólkurgjöf í öðrum
barnaskólanum þar. Og kennarar og aðstandendur barnanna
fullyrða, að börnin hafi haft nijög gott af þvi, að þeim hafi