Vorið - 01.09.1949, Síða 26

104
VORIÐ
/ lesstofunni.
„Hvað eigum við að gjöra við
fötin hans?“ spurði mamma hans.
„Við verðum að senda þau til
bæjarins og láta gera við ]rau“
sagði pabbi. „Og svo verður hann
að fá önnur ný. Jens er í rauninni
bezti drengur, hann er aðeins dálít-
ið hugsunarlaus. Drengir eru nú
einu sinni drengir," sagði hann að
síðustu.
„Heyrðu, Lísa,“ sagði Jens, þegar
Lísa stuttu seinna kom inn til hans.
„Vertu ekki reið við mig vegna þess
að ég var svona vondur við þig úti í
skýlinu, og þótt ég veiddi fuglana."
„Nei, nei, Jens, ég er ekki reið —
ekki núna.“
„Ef ég hefði bara hlustað á þig,
þá hefði þetta ekki komið fyrir.
Veslings fuglarnir, sem urðu að láta
lífið fyrir mínar gjörðir. Já, ég hef
verið vondur. Og svo þegar ég hugsa
um fallegu fötin mín og nýju
skóna.“
„Þetta lagast allt saman aftur,
Jens,“ sagði Lísa. „Ég heyrði, að
pabbi sagði við mömmu, að það ætti
að senda fötin til bæjarins og gera
við þau, og svo færðu víst líka ný
föt. Pabbi sagði líka, að þú hefðir
iðrast eftir að hafa gert svona ljótt,
og þá værir þú í rauninni góður
drengur.”
Aður en Jens sofnaði þetta kvöld,
þakkaði hann guði fyrir, hvað liann
væri sér. góður. „Fyrirgefðu mér
góði guð, ég skal aldrei veiða fallegu
fuglana okkar oftar.“
(J. S. þýddi).