Bjarmi - 15.05.1907, Blaðsíða 2

66
B JARM I
orsök sundrungarmeinsins. Ilann
var einu sinni glöggsýnni.
Orsökina sjáum vér af orðum
postulans. Það heíir svo mikið
verið fengist við það hér á landi nú
á síðari árum, að byggja ofan á
grundvöllinn úr tré, heyi, hálmi,
því efni, sem slenzl ekki eldinn.
eld guðs heilaga anda. Því er
sundrungin. Sundrunginni veldur
sá mikli misskilningur, sem vér
köllum einu nafni vantrú. Þeir eru
svo margir, bæði prestar og leik-
menn, sem eru hæltir að trúa orð-
um Krists, nema þá að nokkru
leyti, og setja svo sínar hugmyndir
i staðinn og sina speki eða »vís-
indi« og trúa svo á það.
En nú er það ekki nema einn
andi, sem getur sameinað alla og
J)að er andi Krists, guðs heilagi
andi. En þegar trúin á Krisl hverf-
ur eða ruglasl hjá mönnum af ein-
hverjum orsökum, þá getur guðs
andi ekki unnið sitt einingar-verk,
nema með þvi eina móti, að kveykja
i trénu, heyinu, hálminum, sem
vantrúin undir »visinda« nafni hefir
bygl ofan á grundvöllinn, svo ekki
verði annað eftir en gullið, silfrið
og dýru steinarnir, sem standasl
eldinn. Og hvað er J)að, nema
sannleiksorð drottins voj-s og frels-
ara Jesú Krists.
»Ef J)ér elskið mig, J)á munuð
J)ér halda I)oðorð min«, sagði hann.
Ef allir gerðu það, þá yrðu líka all-
ir með einum anda einn líkami.
Þetta er læknis-ráð Jesú og posl-
ula hans við allri sundrung i kyrkj-
unni.
Ekkert annað ráð dugír en það,
sem cjefið er af yuði. Mannleg ráð
eru fánýt. Eða munu mennirnir
geta gefið rétta trú á Krist með »vís-
indum«, ei' guð getur það ekki með
sverði síns anda, sínu heilaga máttar-
orði?
Guð ei/iii vinnur verkið með orði
sínu; það verður til falls eða við-
reisnar eftir J)vi, hvort menn trúa
því eða trúa því ekki. Vort hlut-
verk er ekki annað en að tlytja
oi'ðið; vér sáum, en guð einn gefur
vöxtinn.
Smámunir, sem ilokkunum bej' á
milli? Oss furðar á þvi orði.
Jesús gerir þó ráð fyrir því i enda
fjalli'æðunnar, að ekki séu allir for-
sjálir heyrendur, heldur þeir einir,
sem heyra hans orð og — breyta
e/tir þvi. Ekkert er fjarri sönnu en
J)að, að gjöra ráð fyrir J)vi, að allir
séu i rauninni forsjálir, hvort sem
þeir halda boðorð Kiisls eða ekki.
»Trúið á guð og trúið á mig«
segir Jesús, en þó furðar presturinn
sig á þvi, að vér, sem trúum águð-
dóm Iírists, skulum ekki samlaga
oss únítörum!
Orð postulans eru sönn. Alt, sem
drottinn byggir ekki, h|.ýtur að
brenna. Katólska kyrkjan brann
og hrundi að grunni hjá möj'gum
J)jóðum á fáum árum, þegar siðbót-
in hófst, og leiðtogi þjóðanna vai ð
aftur einn, eins og upphailega haiði
verið, samkvæmt oiði Krists:
»Einn er yðar leiðtogi, sem er
Ki'istur«.
Til þess að leiðloginn verði cinn
og sönn eining komist á, þarf eldur
guðs anda að kveykja í pllu þvi
»vísindalega« hrófatildi'i, sem bygt
hefir verið ofan á grundvöllinn af
vantrú. Og vér berum enga heit-
ari þrá í brjósti en þá, að svo
mælti verða sem fyrst. Vér óskum
þess, að hver einasti íslendingur,
sem rækt ber í brjósti til J)jóðar
sinnar og einhvern neista hefir af
réttri trú, að hann láti nú þann
neistann hrökkva í tréið, heyið og