Bjarmi - 15.10.1910, Qupperneq 3

B J A K M I
155
Þin heilög ástarhéit
í lieimi gjöra bjart,
eg ekkert annaö veit,
sem eyðir myrkríð svart;
þín loforð lýsa mér,
og Iýsa dímman heim,
og bjartsýnn enginn er,
sem ekki trúir þeim.
Kærleikurinn þolir alt.
Maður nokkur var svo drykkfeldur,
að hann elskaði veitingahúsið meira
en heimili sitt. Kona hans var trúuð
og bar hún þessa mæðu með þögulli
sorg. Hún bað guð að gefa sér krafta
til þess, að bera þessa mæðu með
þolgæði til enda, til þess hún gæti
dregið mann sinn af barmi glötunar-
innar. Eitt kvöld á veitingahúsinu
töluðu drykkjubræður hans um kon-
ur sínar. Maðurinn fullyrti við þá,
að konan sin gerði alt, sem hann
beiddi, og ef þeir færu nú með sér
heim til sín, þá myndi hún möglun-
arlaust fara á fætur, búa til mat handa
þeim og veita þeim bezta beina. Þeir
veðjuðu um þetta. Konan myndi
ekki taka þeim svo vel. En konan
reyndist öldungis eins og maðurinn
hafði sagt. Þelta gekk nú næst um
því yfir manninn, og þegar hinir voru
farnir, þá spurði hann konu sína,
hvaðan hún fengi krafta til þess, að
vera sér svo eftirlát og undirgefin.
Hún svaraði: »Þitt líf er veraldar-
líferni, en heimurinn ferst með öllum
lystingum hans; en á bak við líferni
þitt Iiggur vansæl eilífð, eins og ligg-
ur fyrir öllum iðrunarlausum mönn-
um. Þess vegna vildi eg gjarna gjöra
hin fáu ár, sem við lifum saman,
eins þægileg fyrir þig og eg get. Þess
vegna er eg þér eftirlát í öllu, sem ég
get skaðlaust fyrir sáluhjálp mína,
og drottinn gefur mér krafta til þess«.
Maðurinn fór að hugsa um breylni
sína og sálulijálp og varð annar
maður eftir þetta.
Zophonías Ilalldórsson þýddi.
Guðs bók.
íMamma! sko, hvað eg fann þarna
efst upp á hyllu. Það er gömul og
rykug bók«.
»Hvað er þetta, barn, það er bibl-
ian; farðu varlega með hana, það er
guðs bók«.
»Guðs bók?« hafði drengurinn upp
efttr henni, alveg forviða. »Það er
þá víst bezt, að við skilum guði lienni
aftur, áður en við týnum henni, þvi
eins og þú veizt, mamma, þá lesum
við aldrei í henni hvort sem er!«
* * * * * *
¥ ¥ ¥
Lifðu svo, að þín verði saknað.
Söugvísa til Krists.
Lag scm við Syrophænicæ hólmganga.
(Sbr. Ein kanversk kona.)
Mig slyðji mæt þin
miskunsemin, Jesú, sáim. 57 og 145.
geym þú og gæl mín,
gæzkuríki Jesú; Sálm. 25.
mína sál þvo þú
með þínu blóði, Jesú, 1. Jóh. 1.
mjög hælt er særð sú,
því syndgað hefi eg, Jesú; Sálm. 38.
kom hér, eg kalla,
kvitla þú mig, Jesú, Opinb. 22.
afmá þú alla,
illgjörð mína, Jesú. Sálm. 51.
Syndin er mörg mín
mig sem angrar, Jesú, Sálm. 40.
enn meiri er þín
ást og miskunn, Jesú; Hóm. 5.
hjarla mitt huggar
þitt heilagt auglit, Jesú; Sálm. 80.