Bjarmi - 15.10.1910, Síða 7

B JARMI
159
Giftusamleg ósamkvæmni.1)
Mortensen-Larsen segir »Þrátt fyrir
alla biblíukrítik er liægt að finna Krist
í ritningunni og með ritningunni. Það
veit ég af dýrkeyptri reynslu; með
því hefir Guð gefið mér frið gagnvart
biblíukritikinni, svo hún kvelur mig
ekki framar. Samt er ekki þar með
sagt, að ég hafi kvatt hann. Eg sagði:
»Eg get það ekki, — heldur hefir guð
gefið mér svæði, þar sem stormar
liennar hrekja inig ekki, örugga sjón-
arhæð, þar sem sjá má stormana æða
um hafið.
Það er trúarviljinn sem bygt hefir
múrvegginn. Jafnskjólt og sá vilji
(hjálpræðisþráin) dofnar, jafnskjótt og
ég gleymi valinu helga, er ég kaus
inér Krist, kross lians og upprisu —
jafnskjótt sekkur múrinn í jörðu niður
og stormarkrítíkurinnar þjóta um helgi-
dóminn. Því að þegar um kritiska
skynsemi eina er að ræða, er það jafn-
an rétt sem að framan er sagt (bls.
49); gagnvarl henni er alt á reiki,
ekkert unigert svæði í biblíunni, eða
réttara sagt, hún ein fer um alla ritn-
inguna jafnt með eilífri óánægðri leit.
En þar sem Guð hefir vakið hjá mér
hjálpræðis og trúarviljann, hefir hann
um leið sett múrvegg um helgidóminn.
Um leið og ég tileinka mér hin
þrjú miklu höfuðsannindi fagnaðar-
erindisins (Kristur guðsson, krossfest-
ur, upprisinn), stend ég í hinu allra
helgasta. Það er hvast í forgarðinum
og þar er ef til vill slæm visl í ill-
veðrum biblíukrítikurinnar.
En hér í hinu allra helgasta er ég
í skjóli fyrir storminum, livenær sem
ég vil.
Ég get boðið krítikur storminum
byrginn, er hann ætlar einnig að æða
1) Svo neí'ndi ég í erindi rnínu á Ilóla-
fundinum afstöðu M. L. gagnvart krítik-
inni og þykir mér þvi sanngjart að láta
hann sjálfan lýsa henni.
um þetta svæði, því að þótt ég geli
ekki færl vísindaleg rök fyrir höfuð-
sannindum fagnaðarerindisins, þágetn
lieldur engin nisindi tekið þau frá méra.
(Tro og Tvivl bls. 23G og 237).
Úr ýmsum áttum.
Aldingarðurtnn Edcn, Fyrir nokkru
siðan lól Tyrkjastjórn frægum fornmenja-
fræðing William Willcocks að gjöra á-
ætlanir um áveitu um Mesópótamíu. —
Við þetta starf hefir Willcocks gjört marg-
ar mikilsverðar athuganir viðvikjandí
legu ýmsra borga, er gamla testamentið
getur um. Segir vísindamaður þessi, að
miðbik Mesópótamíu sé ótæmandi upp-
spretta til skýringar og sönnunar gömlu
sögum Ilebreanna.
Meðal annars kvaöst liann hafa fundið
nákvæmlega staðinn, þar sem Paradís var,
er það í héraði, er Hairlak heitir um 250
km. fyrir norðan Bagdad. Par er enn i
dag skrúðgrænn, frjósamur hlettur, en
eyðimörk umhverfis. Evfrat liðast þar
fram um skuggsæla skógarlundi, og þar
kvíslasl ár Paradísar. Döðlupálminn,
lífstré biblíunnar, ber af öllum hinum
trjánum.
Willcock þykist geta fullyrt viðvikjandi
syndafióðinu það, sem liér segir: »Flóð-
garðarnir niiklu við Eufrat og Tigris
hrundu við óvenjulega vatnavexti, svo að
árnar ilæddu yfir landið, og sjö metra dýpi
varð á sléttlendinu eins og hiblían segir,
svo að allir ibúar landsins drukknuðu.
Nói hafðitekið eftir nógu snemma, livað
llóðgörðunum leið og bygt örkina, sem
ilóðið bar svo niður að persneska
fióanum. En örkin lenti siðar á lítilli
hásléltu nálægt sjónum, sem enn i dag
lieitir Ararat. — Hann ætlar, að nafn fjalls-
ins alkunna, Ararat, sé miklu yngra.
(Úr K. og Hj.)
Jólakvedjii senda dönsk sunnudaga-
skólabörn íslenzkum börnum í vetur eins
og í fyrra. Lic. Ussing prestur við Jesú-
kirkju í Iímhöfn og ritstjóri »Indremissions
Börneblad« hefir safnað fé, til að gefa út
þetta jólakver, meðal lesanda blaðs síns;
ungfrú ingibjörg Ólafsson, sem kom frá
Danmörku í sumar eftir nokkurra ára