Bjarmi - 01.03.1912, Síða 2

34
BJARMI
mesta stund lagði hann á íslenzka
fræði, því að hann var hverjum
manni þjóðræknari, enda liggur mjög
mikið eftir hann af rilgjörðum, er
snerta ísl. sögu og fornfræði, því að
hann var iðjumaður mikill. Ljúft
var honum að leiðheina þeim, sem
eitthvað vildu vita um sögu Islands
að fornu og nýju, og hvalti marga
námgjarna unglinga til náms, og
sluddi aðra, ef hann hugði, að þeir
gætu orðið fósturjörðunni lil gagns
og sóma.
Séra Valdimar jafnar honum lil
Eggerls skálds Ólafssonar í minning-
arljóði sínu:
»Hann liét eftir hinum eldri
og honum likur var...........
Ilann líktist lionum i öllu ei
og ci var honum jatn,
en bar þó meö sæmd og sóma
hið sama iræga natn«.
Frú Ragnhildur Þorsteinsdóttir Briem
var dóttir séra Þorsteins prests að
Kálfafellsstað (d. 1870), Einarssonar,
Högnasonar stúdents i Ytri-Skógum
undir Eyjafjöllum. Kona Einars stúd-
ents var Ragnhildur dóttir séra Sig-
urðar Jónssonar á Reyni (d. 1786)
og Sigríðar dóttur Jóns próf. Stein-
grímssonar á Prestsbakka á Síðu (d.
1791) og er hans áður minst í þessu
blaði. Guðríður móðir frú Ragnhild-
ar var Torfadóltir prests í Hruna (d.
1834), Jónssonar prests samastaðar
(d. 1810), Finnssonar biskups (d.1789),
Jónssonar próf. Halldórssonar hins
fróða í Hítardal (d. 1756). Hún var
alsystir frú Torfhildar Þ. Hólm
skáldkonu.
Frú Ragnhildur var fædd á Kálfa-
fellsstað 7. júní 1842 og ólsl þar upp
hjá foreldrum sínum og naut góðs
uppeldis og var vel mentuð kona.
Hún var hjá foreldrum sínum til þess
er faðir hennar dó, en síðar giftist
hún séra Eggerl Ó. Briem. Þeim
varð eigi barna auðið, en þau tóku
að sér fátæk börn lil menningar, og
sýndu þeim síðan mikla rækt og
trygð.
Frú Ragnhildur var um margt lík
manni sínum; hispurslaus var hún
og hreinskilin, hver sem í hlut átti
og trygglynd þeim, sem hún feldi
traust til, en lnín var vinavönd. Vin-
um sínum reyndist hún jafnan hjálp-
fús. Þjóðrækin var hún og fastheld-
in við forna íslenzka siði, og fyrirleit
alt nýtízku-tildur og tepruskap, og
þólti það vera dauðamörk á islenzku
þjóðlífi. Trúrækin var hún og unni
mjög hinum gamla, þjóðlega kristin-
dómi, sem átti upplök sín að rekja
til hins andlega líís, sem vaknaði
með siðabótinni hér sem annarsstað-
ar, og allri endurvakningu trúar-
lífs unni hún af alhuga og studdi
með ráðum og dáð. Hún ánafnaði
K. F. U. M. og K. F. U. K., trúboðs-
félagi kvenna hér í Reykjavik og
Bjarma 1300 kr. í fasteign, öllum til
samans. Hún liafði og mikið yndi
af að lesa um kristniboð meðal heið-
ingja. Hún var flestirm glöggskygn-
ari á allar sértrúarskoðanir og ný-
tízku-kenningar i trúarefnum, og var
sannfærð um að ísl. kyrkju myndi
óheill ein af því standa.
Á síðustu árum var það hennar
mesla yndi að lesa í heilagri ritningu
og tala um það við vini sína, sem
lokist hafði upp fyrir henni við lest-
urinn. Hún dó 10. marz 1910 eftir
Ianga og þunga sjúkdómsþraut, og
bar sjúkdóminn með kristilegu þreki.
Sá, sem þetta ritar, -minnist hennar
með söknuði og þakklátum liuga fyrir
innilega samhygð á þungum reynslu-
tima.