Bjarmi - 15.11.1912, Side 1

BJARMI
E KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
VI. árg. Ileykjavík, 15. nóv. 1912. 22. thl.
»Það er guðs vcrk, að pér Irúið á pann, sem hann sendi.a Jóh. 6, 29.

Trúin ein freisar,
Páll postuli kennir skýláust, að það
sé trúin ein, sem réttlætir oss synd-
uga menn fyrir heilögum guði. Aldrei
liefir neinn getað fundið annan veg til
sáluhjálpar, þó leitað hafi verið öld
eftir öld.
En nú kann einhver að spyrja:
Ef svo er, að trúin ein réttlætir
manninn, hví minnist Kristur þá svo
lítið á trú í fjallræðunni?
Ástæðan til þess, að hann gjörir
það, er sú, að maðurinn verður að
fullnægja tilteknum skilyrðum, sem
frelsari vor setur. Trúin er náðargjöf
guðs. Það nægir ekki, að maðurinn
trúi því einu, sem hann getur séð
og þreifað á.
Ef þú átt vin, og sá vinur trúir
þér að eins þegar þú segir lionum
eitthvað, sem daglega hendir alla
menn, þá muntu fyr eða síðar kom-
ast að þeirri niðurstöðu, að sá liinn
sami sé ekki sannur vinur þinn. Til
þess að vér getum öðlasl sannfær-
ingu um himneska hluti, þá hlutij
sem vor »skammsýn eigi skilur önd«,
þá þurfum vér að hlýða hoðum frels-
arans eftir megni. Ef vér gætum að
öllu breytt, eins og liann kendi, þá
væri það bezt af öllu. Þau boðorð
hans, sem mestu varða, er oss um
fram alt skylt að geyma í hjarta voru.
Þó er það eigi svo að skilja, að vér
eigum skilið hið minsta af guði fyrir
það, þó að vér breýtum eftir hoðum
hans.
En ef vér rækjum boð frelsarans,
þá fylgja óverðskulduð náðarlaun
hverju hoðorði, þegar í þessu lííi.
Iðrunin, það boðorðið, sem orð guðs
telur mestu varða, hefir sína huggun
í för með sér (Matt. 5, 4). Hrein-
hjartaðir fá ljósa þekkingu á guði
í sálu sína. Eins er því varið um
liina hógværu; sá, sem er lílillátur,
líkist sáðkorninu, sem hverfur í mold-
ina, en verður síðan fögur ])lanla.
Líka er oss skylt að elska óvini vora.
Af sálmum Davíðs sjáum vér Ijós-
lega, að guð leiðir sérhvern þann,
sem elskar vandlætingu, í grænt hag-
lendi sálar-róseminnar. Hverju hoð-
orði guðs fylgja náðarlaun lians, ef
þau eru rækt í réttum anda.
Nú eru nærfelt 1900 ár síðan frels-
ari vor fiutti þessa kenningu sína á
fjallinu. Það hefir enginn komið fram
enn og vitnað: Eg liefi breytt eftir
kenningum frelsarans, en fundið að
þær voru lítilvægar; hann hefir dregið
mig á tálar. Eg breylti eins og hann
sagði mér að breyta, en launin hefi eg
aldrei fengið.
Það eru ekki nema sárfáir rnenn,
sem hafa dirfst að kenna eins og
frelsarinn kendi, að láta heityrði um
ákveðin laun fylgja liverri hfsreglu,
sem þeir hafa kent. En hafi þær lífs-
reglur eigi verið teknar af orði guðs,
þá hafa þær dregið alla á tálar, meira
og minna; launin hafa ekki fylgt þeim,