Bjarmi - 01.07.1913, Side 1

BJARMI
KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ
VII. árg.
Reykjavík, 1. júlí 1913.
14. tbl.
Gœtið ijðar fyrir falsspámönnum er koma til yðar í sauðaklœðum. Matt. 7, 15.
Hver dirfíst að deila við Guð?
ræða eftir Fr. Fr.
Teksti: Jobsbák 36, 22—25:
Sjó, Guð er háleitur i framkvæmdum
máttar sins. Ilver er slíkur kennari sem
hann? Ilver heflr fyrirskipað honum veg
hans og liver dirflst að segja: Lú liefir
gert rangt? Minstu pess, að þú vegsamir
verk hans, það er mennirnir syngja um
lofkvæði. Allir menn horfa með tögnuði
á það, dauðlegur maðurinn litur á það
úr fjarska. —
Hvað er Guð? Hvílikur er Guð?
Hvernig er Guð? Hvað gerir hann?
Hví gerir hann þetta eða hitt?
Mennirnir spyrja ntargs og menn-
irnir hroka sér hátt og eru hreyknir
um stund af ímynduðu ágæli sínu,
krafti sínum og vizku. En þeir eru
þó hjóm, reykur, bóla, vindaský. En
Guð er alt, alt sem honum þóknast,
það gerir hann. Hann spyr engan til
ráða og hver hefir vald til að setja
honum takmörk og fyrirskipa honum
veg hans?
Mennirnir segja oft í óvizku sinni:
»Svo og svo hefði Guð átt að
gera«, eða: »Svo og svo er óhugsan-
legt að Guð hafi gerl«. En hver set-
urhonum takmörk, hinum almáttuga?
Ilver dirfist að útreikna vegi hans og
segja: »Svo og svo liefir Guð aldrei
getað fengið af sér að gera?« Slíkt
eru fávísleg 'orð. Hver getur bannað
Guði að gera það sem honum þókn-
ast? Ef Guð vill koma í sýnilegri
mynd til mannanna og birtast þeim
í mannslíki, hver þorir að segja, að
slíkt sé Guði ósæmilegl. Mundi hann
ekki geta lekið á sig manngerfi, hann
sem hefir skapað manninn? Mér íinst
ekkert ótrúlegt eða óeðlilegt í hinni
heilögu frásögu um Guð, er hann
heimsólti Abraham. Því skyldi hinn
takmarkalausi ekki geta takmarkað
sjálfan sig eins og liann vill og þeg-
ar hann vill? Hvað skyldi geta liaml-
að honum, ef liann vill grípa inn í
þá niðurröðun, sem hann sjálfur hefir
sett? Hvaða mátt'úr gelur haldið haf-
inu saman, ef Guð vill að það skift-
ist í sundur, svo að lýður hans geti
gengið þurrum fótum þar yfir? Hvað
skyldi hindra hann í því að leggja
mál í munn ösnu, ef hann vill að
hún skuli tala, og gera heimselskandi
spámanni kinnroða? »Eg segi j'ður,
að ef þessir (o: lærisveinarnir) þegðu,
mundu steinarnir lirópa«, sagði Jes-
ús. Eg sé ekkert ónállúrlegt í því
að Guð geti lagl mál i munn skepnu,
þótl annars sé hún mállaus, ef liann
vill svo vera lála. Hver selur Guði
lögþau, að liann verði að hlýða þeim?
Hver getur bannað honum að haga
frelsisráðstöfun sinni og dómum sín-
uin eins og honum sjálfum þóknast?
Ef hann vill velja þann veg að verða
maður og fæðast af mannlegri móð-
ur, hver skyldi þá geta reist skorður
við því? Er honum það ekki frjálst
eða skyldi honurn vera það ómáttugt?
Hann, sem liefir skapað manninn í
í öndverðu, niundi hann ekki gela