Bjarmi - 15.07.1913, Side 1

BJARMI
= KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
VII. árg. Reykjavík, 15. júlí 1913. 15. tbl.
Hefir G ið ckki gert nð heimsku speki heimsins? 1. Kor. 1, 20.

Hver dirfist að deila við Guð?
ræða eftir Fr. Fr.
(Framli.)
Aldir liðu og hinum kristnu lof-
söngum fjölgaði stöðugl Hið volduga
»Te deum« (Þér mikli Guð sé mesli
prís) kom fram og var sungið um
alla kristnina og er enn. Fleiri og
íleiri sálmar bættust við og frá hinni
kaþólsku móðurkirkju höfum vér enn
i dag dýrðlegt safn af háfleygum lof-
söngvnm t. d. »Jesú, þín minning
mjög sæt er«, »Tunga mín af hjarta
hljóöi«, »Ó, höfuð dreyra drifið«, og
fleiri. — Kirkjuskilnaðurinn kom; hin
lútherska og reformerta kirkjudeild
tók til slarfa. Ekki þagnaði loísöng-
urinn fyrir það. Nei, þá margfaldað-
ist liann. í þýzkum sálmabókum á
17. öld voru 100,000 mismunandi
sálmar. I öllum löndum prótestanta
reis upp fjöldi sálmaskálda. í Dan-
mörku var liarpan slegin af prýði,
nema að eins um eitt skeið; því þeg-
ar nýja guðfræði þess tíma (kringum
1800) kom fram, þá urðu hljómarnir
hjáróma. Hér á íslandi var fjöldi
ortur af sálmum og lofsöngvum l)æði
í hinum gamla og nýja sið: Eysteinn
kvað »Lilju«, Jón Arason kvað »Ljóm-
urnar« og »Píslargrátinn«, og mær-
ingur allra íslenzkra sálmaslcálda, Hall-
grímur Pétursson, orti sína 50 Passiu-
sálma.
Reformerta kirkjan á líka ákaílega
stórl safn af lofsöngvum og alt af
bætist við. — Hvað er nú höfuð-
innihald allra þessara sálma og lof-
söngva? Meginþorri allra kristilegra
sálma lýtur að því að víðfrægja og
vegsama það verk Guðs, að hann gaf
sinn eingetinn son, lét hann birtast á
jörð sem sannan Guð og sannan mann,
getinn af heilögum anda, fæddan af
Maríu meyju, krossfestan, dáinn og
grafinn, upprisinn af dauða o. s. frv.
Um ekkert verk Guðs hefir eins
rnikið verið sungið af mönnum á jörð.
Þeir söngvar sem sungnir hafa verið
um hina undursamlegu fæðingu Krists,
um pínu hans og fórnardauða, um
upprisu hans og himnaför, um send-
ingu lians heilaga anda, um konungs-
tign hans og starf hans til hjálpræð-
is á öllum öldum og enn í dag, um
dýrðlega von kristninnar, um endur-
komu hans, það söngvasafn er svo
stórt og óviðjafnanlegt, að vel má
segja, að ekkert hafi verið kveðið eins
undan hjartarótum mannkynsins eins
og þetta; vel má heimfæra lil þess
orð tekstans: »Minstu þess, að þú
vegsamir verk hans, það sem menn-
irnir syngja um lofkvæði. Allir menn
liorfa með fögnuði á það. Dauðlegur
maðurinn lítur það úr fjarska«. —
Já, hinir dýrðleguslu menn, sem fram
hafa komið á jörðunni hafa horfl á
það Guðs verk með fögnuði, og því
nær sem þeir hafa kornist Guði, þess
meir hefir einmitt það fylt þá með
himneskum unaði. Það hefir verið