Bjarmi - 01.08.1915, Side 3

BJARMI
115
brimöldur hafsins.sem velta að strönd-
um lands vors, bera vott um storm-
inn, sem úli fyrir geisar, eins leita
afleiðingar hins yfirstandandi lieims-
ófriðar á oss í óheilbrigðu og óhag-
stæðu viðskiftalífi. Fyrir því má segja,
að nú kaili að oss tvöföld skylda
að vaka og vinna sem bezt að hinni
sameiginlegu heill lands og þjóðar.
Látum oss því alla leitast við eftir
mætti að rækja þá skyldu vora.
Eyðum hvorki tíma né kröftum í
einkisvert þras og hégómlegar þrátt-
anir. Leitumst við að láta bæði í orð-
um og athöfnum Ieiðast af þeirri frum-
reglu, »að gera alt, hvað helzt sem
vér vinnum, af einlægu geði, eins og
það sé fyrir Drottin«, og segjum svo
hver um sig biðjandi með skáldinu:
Blessa þú, Drottinn, lýð og láð,
svo ljósgeislum verði hver mannssál stráð.
Still ólguna í ófriðarbárum!
því landið mitt liggur í sárum.
Amen!
Kærleikur Krists er fullkominn.
Einu sinni lá guðrækinn prestur
hættulega veikur. Vinir lians komu
margir að sótlarsæng hans og báðu
Drottinn að gera hann aftur heilan
heilsu. í bænum sínum mintust þeir
meðal annars á trúlyndi prestsins og
áliuga hans á því að gæta lamba
safnaðarins og höfðu þetta að orð-
tæki: »Drottinn, þú veist, hversu
hann hefir elskað þig«.
Sjúklingurinn heyrði þessi bænarorð
og mælti: »Ó, vinir, hiðjið ekki
svona! t'egar þær María og Marta
sendu á fund Jesú sögðu þær ekki:
»Drottinn, sá sem elskar þig, er veik-
ur«, heldur lélu þær segja: Sá, sem
þú elskar, er veikur«. Það er ekki
minn ó/ullkomni kærleikur til Jesú,
sem er huggun mín, heldur liinn full-
komni kærleikur hans til mín. »Ótti
er ekki í elskunni, heldur rekur hin
fuljkómna elska óttann út«, en það
er ekki elska mín til Krists, sem
rekur út óttann, því að hún er ófull-
komin, heldur ást hans á mér, því
liún er fullkomin.
Þrenns konar þjónar.
Guð á sér þrenns konar þjóna hér
í heimi:
Fyrstur er þrœllinn, sem hlýðir af
ótta fyrir liegningu, þar næst þjónn-
inn, sem þjónar honum eingöngu
launanna vegna, og loks barnið, sem
hlýðir af kærleika. Hvers konar þjónn
ert þú? Ertu þræll, þjónn eða barn?
Drottinn, kendu oss að bið]a!
Jesús mat bœnina meira en að
kenna og lœkua (Lúk. 5, 15. 16), og
hann mat hana meira en hvild (Mark.
1, 35), og meira en svefn (Lúk. 6,
12). Starf sitt hér í heimi byrjaði
hann og endaði með bæn (Lúk. 3,
21; Lúk. 23, 34). Bæn hans virðist
að vera mikilvægari en öll önnur
þjónusta hans (Hebr. 7, 25), og loks
taldi hann postulunum það meira á-
ríðandi að kunna að biðja en að
kunna að prédika. Þess vegna kendi
hann þeim að biðja (Matt. 6, 5—15),
en hvergi er þess getið, að hann liafi
kent þeim að prédika.
Viljirðu irúa, þá gerðu Guðs vilja;4
Viljirðu elska, þá leitaðu mikillar
fyrirgefningar.