Bjarmi - 15.11.1915, Page 1

BJARMI
KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ
IX. árg.
Reykjavík, 15. nóv. 1915.
22. tbl.
»Pér munuð sjá himininn opinn og engla Guðs sliga upp og stíga niður yftr
manns-soninn. Jóh. 1, 52.
„Sjá, Guðs lambið“.
(Ræða haldin í dómkírkjunni 19. s.d.
e. trinití af síra Bjarna Jónssyni).
»Hann horfði á Jesúm, þar sem
hann var á gangi, og segir: Sjá,
Guðs lamhið! Og lærisveinarnir
tveir heyrðu hann tala þetta, og
fóru á eftir Jesú«. (Jóli. 1. 35—52).
Nú erum við orðin svo vön að
heyra þessi orð. En því betur sem við
lesum þau, þess smærri verðum við
og þess hærri verður Jóhannes skírari.
Hann hafðist við úti í óbygðunum
og prjedikaði og fólkið streymdi lil
hans. Hann þuríti ekki að fara inn
til Jerúsalem til þess að fá fólk á
samkomur, það þyrplist lil hans úti
í óbygðinni. Það þoldi að heyra
sannleikann. Nú mjmdu margir reið-
ast, ef þeir hlustuðu á slíkar aftur-
hvarfsprédikanir og harðar ræður,
og eg held, að menn myndu ekki
ganga margar mílur út fyrir bæinn
til þess að hlusta á slíkar áminning-
ar. — En Jóhannes sá mikinn árang-
ur. Hann sá ekki einungis hlustandi
mannfjölda, hann mætti spyrjandi
mönnum: »Hvað eigum vjer þá að
gjöra!« En nú er sannleikurinn sá,
að fólkinu, sem hlustaði á Jóhannes,
fækkaði. Hann varð meir og meir
einmana. Annar var kominn og hann
prédikaði einnig: »Gjörið iðrun, þvi
að himnaríki er nálægl«. Og Iæri-
sveinarnir komu til Jóhannesar og
sögðu við hann: »Rabbí, sá sem
var með þér hinumegin Jórdanar,
hann sem þú vitnaðir um, sjá, hann
skírir, og allir koma til hans«. — En
nú kemur það i ljós, að í Jóhannesi
býr liið himneska afl. Hann segir: »Sá
sem á brúðina liann er brúðguminn«.
»Sá sem að ofan kemur er yfir öll-
um«. Hann sá tign Jesú Krists. Hann
sá hann koma og ganga eftir Jór-
danarbökkum og hann benti þeim,
sem lengst voru koninir og vaknað
höfðu til æðra lífs: »Sjá, Guðs
lamhið!« Hann sagði ekki: »Sjá
þarna kemur keppinauturinn«. En
nú benti hann beztu vinum sínum
til Jesú. »Er þetta ekki eðlilegt?«
segir þú. En hefir þú hugsað um,
að þá var Jesús í lægingarstöðu,
timbursmiðurinn frá Nazaret, og hann
var ekki dýrlegur orðinn og ekki
tignaður af kynslóðum kynslóða?
Auk þess voru þeir jafnaldrar og það
gat hugsast, að holdi og blóði hefði
veitst erfitt að beygja sig. En nú sjest
hið fagra. Jóhannes afhendir Jesú
vini sína. Eg er aðeins rödd. Eg er
aðeins þjónn. Nú hefir rödd mín
hljómað og þjónsstarfi mínu er lokið.
Nú getur þjónninn horfið, því að nú
er konungurinn kominn: »Sjá Guðs
lambið, er ber synd heimsins«. Svo
hátt var Jóhannes kominn. En hann
benti ekki vinum sínum út í óvissuna.
Hann þekti þann sem hann, talaði um.
Hann vissi hvað hann gerði, er hann
benti hinum ungu mönnuin. Hann
hafði sjálfur mætt Jesú og heyrt