Bjarmi - 07.03.1916, Qupperneq 7

B J A R M I
31
mæna ætíð til þín, Drotlinn, því Iiann
greiðir fól minn úr snörunni (Davs.
26, 15).
Miðföstu-sunnudagurinn nefndist:
Laetare (Gleð þig), af ritningarorðinu:
Gleðjist með Jerúsalem og fagnið yfir
lienni, allir þér, sem elskið hana;
kætist með henni, allir þér, sem hrygg-
ist yfir henni (Jes. 66,10).
Fimti sunnudagur nefndist: Judica
(Dæm mig), af ritningarorðinu: Dœm
mig, ó, Guð, og iaklu að þér mál-
efni mitt gegn ómildu fólki (Dvs. 43,1,
sbr. »Lál mig ná rétli mínum, Guð«,
í yngri þýðingunni).
í þessum ritningarorðuni er alvara
föstutímans fólgin, lieilög, gleðil)land-
in alvara, því að á bak við all felst
fullvissan um þetta cina, að Drottinn
sé mönnunum vígi og verndarbjarg,
samkvæmt fyrirheiti sínu um l)æn-
heyrsluna. Hrygðin mun snúast í ei-
lífan fögnuð og frið.
Smávegis.
Trúarpróf.
Bræður! Vér höfum ekki tíunda
partinn af þeirri trú, sem vér höld-
um að vér höfum. En þó trú vor
sé lílil, þá verður hún að ganga und-
ir próf. Guð byggir aldrei skip, sem
liann lætur ekki í haf. Spurgeon.
Til þess að líkjasl Krisli, og það
ælti að vera metnaður hvers kristins
manns, þá verðum vér að lemja oss
að vera mcð Guði. John R. Mott.
Einrúmið, bænaherhergið er for-
slofa Drottins; vér þurfum eigi nema
að slíga eitt spor, og þá erum vér
koinnir inn þangað, sem hann cr
sjálfur. Londar.
Hvað er helgun?
Því hefir Nikulás Herman svarað
með þessum fáu, einföldu orðum:
Helgun vor er ekki fólgin í því,
að vér förum að hafast að eitlhvað
annað, heldur í því, að vér gerum
það Guðs vegna, sem vér að öllum
jafnaði gerum vegna sjálfra vor.
Hvað er hlýðni við Guð?
Venjulega er þeirri spurningu svar-
að á þá leið, að það sé að lilýða
Guði, að gera það, sem hann hefir
hoðið og lála ógert það, sem hann
hefir bannað. En þetla svar er ekki
nógu víðtækl. Það kemur svo margl
fyrir í daglegu lífi, sem ekki er hægt
að finna skýlausa skipun Drottins
fyrir.
Og þegar þú hefir enga beina skip-
un frá Drotni um það, hvað þú eigir
að gera í því og því efni, hvernig
gelurðu þá hlýtt honum?
Lestu eftirfarandi orð og hugfeslu
þau, og prófaðu hlýðni þína með
þeim:
Pad er hlgðni, að hjarta vort aj-
sali scr öllu, sem vér finnum að eigi
leiðir oss lil Guðs.
Fjórða boðorðið.
Einu sinni sá hershöfðingi ungan
hermann vera að leita að einhverju,
sem hann hafði týnt.
»Hverju hatið þér glatað«?
»Það var verðlaunapeningur ásamt
hárlokk af honum föður mínum«.
Ilershöfðinginn fór þá að leita með
hinum unga manni, og var svo hepp-
inn að finna þenna týnda grip.
Hinn ungi maður tók við henni
og vildi vera fljótur að fela hana, en
hershöfðinginn varð þess vís, að ný-
liði þessi hafði úrfesti, en hann álti
ekki úrið.
»Komdu með mér«, sagði hershöfð-