Bjarmi - 01.01.1918, Qupperneq 5

BJARMI
3
»Hvað þetta dæmi er þungt! Ó pabbi
minn,
vilt þú ei hjálpa mjer við reikninginn?«
Og þannig kem jeg, góði Guð til þín,
því gátur lífsins þungar reynast mjer,
og eríið líka eru dæmin mín
og ónóg svörin — styrk jeg bið frá þjer.
Sem barn jeg »spjaldið« fæ þjer, faðir
minn,
í fullu trausti að lagir reikninginn.
Sig. Jál. Jóhannesson ísl. (»Lögberg«).
Hirðisbrjef biskupsins.
Efnisríkt hirðisbrjef frá nýjum
biskup er kirkjulegur viðburður sem
Bjarmi telur sjer skylt að minnast
rækilega á, livað sem öllum stefnu-
mun líður, og vill ekki gjöra athuga-
semdir við fyr en lesendurnir hafa
kynt sjer aðalinnihald þess eftir föng-
um.
Sjálft er brjefið 2 arkir þjettprent-
aðar og því oflangt til þess að Bjarmi
geti flutt það alt en aðalatriði þess
skulu hjer rakin, og sum meginatriði
tekin orðrjett, jafnt þau sem Bjarmi
er sammála biskup og hin sem hann
er honum ósammála um.
í innganginum minnir biskup prest-
ana á að þeir sjeu þjónustumenn
Guðs og samverkamenn hvor annars
og samverkamenn Guðs, og bendir
svo á að horfurnar sjeu alvarlegar
bæði í tímanlegum efnum, vegna ó-
friðarins, og í andlegum efnum.
»Viðrjetting liins kirkjulega lífs
með þjóð vorri hefir nú rúma tvo
áratugi verið mitt Ijúfasta áhugamál
sem mest alt starf mitt hefir lotið að,
og fyrir þetta sama áhugamál vildi
jeg feginn lifa það sem er ólifað æfi
minnar, hvort sem það verður langt
eða skamt«, segir biskup (bls. 7).
Þar til telur liann starf sitt að því
að ryðja nýguðfræðinni braut með
þjóðinni, og tekur svo mjög ótvírætt
fram að liann sje sami nýguðfræð-
ingurinn eins og að undanförnu. Von-
ar þó að það þurfi ekki að spilla
samvinnu við prestana, því að hið
mikla meginatriði fyrir sjer liafi aldrei
verið guðfræðilegar skoðanir, heldur
afstaða hjartans til Guðs í Jesú
Kristi.
»Þar sem hjarta-afstaðan er hin
rjetta, þar getur á sama staðið hvort
guðfræðin er gömul eða ný. Þar
verða hinar guðfræðilegu skoðanir
aukaatriði. Því að hið mikla trúar-
andlag er hvorki gömul nje ný guð-
fræði, heldur Guð í Drottni vorum
Jesú Iíristi. Trúin er aðalatriðið; guð-
fræðin aukaatriði. Lífið í Guðs syni'
er aðalatriðið; útlistanir mannanna á
persónu lians og starfi aukaatriði.
»Dauður« nýguðfræðingur ermjer jafn-
ógeðfeld stærð og »dauður« gamal-
guðfræðingur« (bls. 9).
Prestar, sem fylgja gömlu guð-
fræðisstefnunni eiga að halda henni
hiklaust áfram, sjeu þeir sannfærðir
um að hún hafi orðið trúarlífi sjálfra
þeirra til blessunar og engin hindrun
verið þeim við starfið i söfnuðunum.
En haíi þeim ekki tekist að vinna
áheyrn safnaðanna, telur biskup skylt
að þeir alhugi hvort það stendur
ekki í einhverju sambandi við það
snið kenningarinnar og rökstuðningu
trúarstaðreyndanna sem þeir hafi
tamið sjer. Og því'meiri ástæða sje
til slíkra sjálfsprófana sem »eitt af
mestu meinum kirkjulffsins hjer hjá
oss á nálægum tíma er það, hve
söfnuðir víða um land afrækja kirkj- •
urnar« (bls. 10).
Telur hann svo þrjú atriði sem
öðru fremur þurfi að vinna að til að
koma í veg fyrir ókirkjurækni safn-
aðanna.