Bjarmi - 01.07.1919, Qupperneq 7

BJARM1
111
sýslu. Ymsar voru kirkjurnar einkar
myndarlegar, en sumar hinna voru
»mjög ófögur musteri«.
Otrúlega víða voru kirkjugarðar
mjög vanhirtir, beinlínis til minkun-
ar söfnuðunum. A prestsselrum voru
kirkjugarðar tiltölulega belur hirlir
en annarstaðar, en prestar ættu að
hafa meiri áhrif á kirkjuhaldara i
þessum efnum en þeir virðasl hafa
nú. —
Af frjálsri safnaðastarfsemi mintist
biskup sjerstaklega á K. F. U. M., og
kvað það sannfæringu sína, að »frá
engri hjerlendri starfsemi bærust þjóð
vorri hollari straumar á nálægum
tima«. —
Þegar bisltup hafði lokið ræðu
sinni, lók sira Haukur Gíslason frá
Kaupmannahöfn til máls.
Skýrði hann frá staríi sínu meðal
íslendinga í Höfn og flutti kveðju
frá »dansk-íslensku kirkjunefndinni í
Danmörku«.
Eins og mörgum er kunnugt, er
langt siðan farið var að tala um ís-
lenskar guðsþjónustur í Höfn. Síra
^lagnús Magnússon hafði ínikinn á-
bnga á því máli, en bjó of fjarri
Kaupmannahöfn til að geta komið
þeim við að staðaldri. En þegar síra
E- G. llultist til Hafnar, komst rek-
spölur á málið, enda þótl hann verði
að hafa það í hjáverkum.
Hann kvaðsl lialda ísl. guðsþjón-
nslu einu sinni í mánuði að vetrin-
nm og aðsóknin allgóð, um 100
manns að jafnaði, og nú orðið
margt sama fólkið, sem sækir.
Safnaðarstarf er byrjað. — Landar
' Höfn og á leið þangað liafa skotið
saman nokkuð á 2. þús. kr., sem
varið er til styrktar atvinnulausum
°8 sjúkuin íslendingum í nafni safn-
aðarins. Sjúklinga er vitjað. Biblíu-
lestrar eru byrjaðir með fáeinum ís-
lenskum slúdentum. Söngfjelag er
myndað við kirkjuna, og ef til vill
von á kristilegu æskumannafjelagi í
samvinnu við ungfrú Ingibjörgu Ólafs-
son. — Slaríið getur orðið blessunar-
ríkt bæði í þjóðlegu og kirkjulegu
tilliti.
það eru taldir oftast um 800 land-
ar í Höfn og þeir dreifðir mjög og
búa við ólík kjör. En við kirkjuna
geta bæði einstæðingar og nýkomnir
fundið landa sína og rifjað upp fyrir
sjer við guðsþjónusturnar bestu end-
urminningarnar að heiman, því að
enda þótt landar skilji dönsku og
geti hlotið gagn af dönskum ræðum,
er þó móðurmálið nálengdara trúar-
lilfinningum flestra.
»Dansk-ísIenska kirkjunefndin«, er
skoða má sern eina megingrein á
»Dansk-islandsk Samfund«, vinnur
að því að efla viðkynningu og sam-
úð með kirkjum beggja ríkja. í
nefndinni eru fulltrúar allra kirkju-
stefna í Danmörku, til að sýna, að
danska kirkjan öll stendur á bak
við, ekki til að drotna yfir trúar-
slefnum íslendinga, heldur bæði lil
að hvetja, vekja og styrkja þá kirkj-
una, sem einangruðust er af ölium
kirkjum Norðurlanda, og til þess
sjálf að læra af því, sem sjerkenni-
legast og best er hjá islenskri kristni
fyr og síðar.
Ræðumaður kvaðsl geta fullyrt, að
þeir menn, sem bera þessa hreyfingu
uppi í Danmörku, — og aðalmaður
í þeim lióp er síra Þórður Tómasson
í Horsens, — gerðu það af htyjum
hug og kærleika til íslands. Málinu
er lekið vel í Danmörku, hvar sem
á það er minst, og um 500 manns
með 1400 kr. árstillagi eru í fjelags-
skapnum. —
Fá las biskup upp
dagskrá prestaste/nunnar:
Kl. 5 síðd. Synodusmál (úthiulun
lil prestekkna).