Bjarmi - 01.07.1919, Page 9

BJARMI
113
Tók hann undir það, sem síra Hauk-
ur hafði sagt, að safnaðartilfinningin
og áhuginn þyrftu að vera svo lif-
andi að fólki jrrði ljóst, að það væru
söfnuðirnir, sem mest og best gætu
glætt og viðhaldið kristilegu starfi
inn á við og varið kirkjuna út á við
gegn öllum árásum.
En vjer höfum enga heimild til að
tala um söfnuði nema þar sem er
lifandi trú á Jesúm Krist og andi
hans fær að starfa. Einstaldingarnir
megna ekkert nema þeir sjeu í sam-
fjelagi við Krist og innbyrðis við
bræður sína í trúnni, í samfjelagi
heilagra.
Biskup þakkaði erindi Möllers
prests og sagði svo frá fyrstu til-
drögum að stofnun dansk-íslenska
fjelagsins, er þeir fundusl hann og
síra Þórður Tómasson. Las hann
svo kvæði til kirkju íslands frá síra
Þórði prentað í »Menighedsbladet«
8- f. m.
Kvæðið er 7 erindi. 1. og 6. er-
indið eru á þessa leið:
Bcr bygger en Kirke Ijernt bag Ilav,
íorgemt mellem stejle Fjelde,
kun lidet dens Spir,< og Væggen lav,
°g sagte Kilderne vælde.
^cn fast dcn hviler ])aa Klippens Grund,
°g Strommc og Storm saa mangclund
óen mægted end aldrig fælíe.
Her bygger en Kirkc fjernl bag Ilav, —
nu aabnes de stejle Fjelde,
Vl °jner dens Spir og Væggen Iav,
°g Hjærtekilderne vælde.
^ acr hilset, Soster, paa viet •Grund,
nu sluttés en Fagt med Haand og Mund;
Gud lade det naadig gælde!
Viðvikjandi framkvæmdum hafði
sjcrstaklega komið lil orða:
1. að prestar heimsæktu hvorir aðra
yfii' íslands ála,
“• að gefið yrði út sameiginlegt blað
eða tímarit á íslensku og dönsku,
3. að prestaefni vor færu fleiri en að
undanförnu til Danmerkur lil að
kynnást þar ýmsu safnaðastarfi,
4. að hingað kæmu merkustu prje-
dikarar Dana og ferðuðusl eitl-
hvað um.
Biskup tók það skýrt fram, að
hann teldi mikilsvert að prestaefni
vor gætu farið utan og gælu sjeð
þar hvernig farið er að vera prest-
ur. Það væri ekki eingöngu vegna
staðhálta, hvað hjer væri lítið safn-
aðarlíf. Prestum væri yfirleilt of ó-
kunnugt um, hvernig komið yrði við
ýmsu safnaðastarfi, sem altítt er er-
lendis. Bjóst hann við að þessi sam-
dráttur yrði beinlínis og óbeinlínis
lyftistöng fyrir kirkju vora.
Síra Sig. Sívertsen prófessor var
sammála um að prestaefni vor
þyrftu að kynnast kirkjulífi erlendis,
og Ijet vel yfir þessari nýju hreyíingu.
I’að hefir verið talað um hjer á
synodus að fá ferðaprest til að styðja
presta vora, en væri ekki fyrirtak að
fá hingað danskan ferðapresl? sagði
hann.
Síra Guðm. Einarsson kvað menn
vera fúsa til að skrafa og ráðgera,
en það yrði minna úr framkvæmd-
um. Allir hefðu undanfarin ár tekið
vel í þá tillögu sína, að fá fastan
ferðaprest, og líklega hefði máll úl-
vega honum föst laun úr landssjóði,
en þó ekki orðið neitt úr neinu, og
hætt við að svo færi um margt af
því, sem hjer væri verið að ráðgera,
enda þótt málefnið væri gott og
mikilsverl að til framkvæmda kæmi.
En muna mættum vjer allir, að
safnaðarlífi kæmum vjer' ekki af slað
nema lif væri í oss sjálfum.
Síra Eggert Pálsson kvaðst sjá
greinilega, að ekki vekti annað en
golt eitl fyrir forgöngumönnum þessa
máls, og því æltu þeir þakkir skilið,
en betra væri að byrja smátt en