Bjarmi - 01.10.1919, Síða 2

154
BJARMl
hennar fyr og síðar. — Undarlegt að
nokkur prestur skuli búast við því
ofurmagni áhrifaleysisins, að kristin-
dómur þjóðarinnar standi og falli
með þessum fátæklega fjestyrk ríkis-
ins.
En jafnframt því sem fyrnefnd á-
kvörðun er tekin, fara kirkjumál að
verða málefrii safnaðanna alment, þar
sem áhugamenn fá færi á að njóta
sín og koma á ýmiskonar safnaðar-
starfsemi. Söfnuðir, sem sömu hafa
trúarjátningu í öllum aðalatriðum,
mynda sameiginlega fríkirkju og hún
slyrkir fátæka söfnuði til að géta not-
ið að minsta kosti eins mikillar prests-
þjónustu og nú er títt, ekki úr háum
söðli að detta þótt misbrestur yrði á
því fyrst í stað.
Bjarmi vonar að svoná muni fara
yfirleitt þegar aðskilnaður verður og
telur það framfarir frá því sem nú
er, og kunnugt er honum um að
sumir afskiftasamir stjórnmálamenn
eru á sömu skoðun um það, en eru
pess vegna andvigir aðskilnaði, þykir
þjóðkirkjan nú »mátulega« fjörmikil.
»Meira niegi það ekki vera«!
Gallalaus verður þó fríkirkjan ekki,
enda fremur fátt um gallalausan fje-
lagsskap á jörðu vorri. Og engum
steinum mun Bjarmi varpa að þeim
vinum sínum, sem hræddir eru við
aðskilnaðinn; skilur einnig vel hina,
sem »sjá ekki eftir þjóðkirkjunnift,
að styðja enn um hríð fjárhagslega
starfsemi andatrúar og guðspeki og
vilja ewgan aðskilnað fyr en þær
stefnur eru orðnar útbreiddari en nú
er. En Bjanni vísar öllum þröngsýn-
isaðdróltunuin heim í föðurgarð, þólt
hann telji sanngjarnara að hver búi
að sínu út af fyrir sig, og furðar sig
ekkert á |)ótt lionum yrði ekki vel
fagnað í guðspekisdeildinni eða sálar-
rannsóknarfjelaginu, ef hann sækti
þar um inngöngu með óbreyttar lút-
erskar skoðanir sínar. (
En hvað sem öllu þessu líður má
það umfram alt aldrei gleymast að
fyrirkomulagið er aldrei aðalatriðið,
heldur lifandi trú á Krist. Reynslan
hefir greinilega sýnt að hún getur
þrifist sæmilega: í*ar sem þjóðkirkjan
er afarháð ríkinu, eins og í Norvegi
og Danmörku, allsjálfstæð gagnvart
því, eins og í Svíþjóð og Englandi,
hliðstæð öflugri fríkirkju eins og í
Skotlandi eða þar sem engin þjóð-
kirkja er, eins og t. d. í Bandaríkj-
um. — Samt má enginn gleyma því,
að í þjóðkirkjulöndum er það frjálsa
og óháða kristindómsstaríið, presta
og leikmanna, sem langmestan árang-
ur virðist bera; og reglulegir leikprje-
dikarar, sem verið er að hræða fólk
vort með, eru tiltölulega miklu fjöl-
mennari í þjóðkirkjum Norðurlanda
en í mörgum fríkirkjum.
Látum aldrei, góðir bræður, skoð-
anamun um »búninginn« spilla sam-
vinnu um aðalatriðið, eflingu lifandi
trúar á frelsara vorn, Jesúm Krist.
Æðri leiðbeining.
Norska gufuskipið „Rio de la
Plata“ var fyrir skömmu lagt af
stað frá Englandi til Buenos Aires
og var komið heilu og höldnu út fyr-
ir hættusvæðið.
Skipstjóri gekk um gólf á efra þil-
fari, og var órótt innanbrjósts. Hann
hafði viljað losast við að fara þessa
ferð, vildi ekki þurfa að mæta hlífð-
arlausum kafbátum og vera sjálfur
varnárlaus og máttíaus gagnvart
árásum þeirra. — En útgerðarfjelag-
ið hafði skorast undan að veita hon-
um hvíld. Annars var hann ekki líf-