Bjarmi - 01.10.1919, Blaðsíða 3

BJARMI
155
liræddur og nú kominn úr aðalhættu
að sinni, en honum var órótt út af
]?ví, að það var eins og einliver innri
rödd væri að skiþa honum að breyta
stefnu skipsins.
Hann vildi ekki láta undan þess-
um „keipum“, þar sem hann vissi,
að stefnan var alveg rjett.
pá kom stýrimaður til lians og
spyr, aldrei þessu vant: „Eigum við
ekki að breyta stefnu skipsins?"
Skyldi hann vera að hugsa um það
sama og jeg? flaug i hug skipstjói’a,
og segir því að vörmu spori:
„Jú, það er best að beygja suður
á við um 5 áttavitalínur."
Jafnskjótt var sem þungu fargi
væri ljctt af skipstjóranum, og hann
varð jafn-rólegur og hann átti vanda
til.
Eftir tveggja stunda ferð hrópaði
varðmaður:
„Ljós framundan!“
það var snemma morguns og ekki
orðið fullbjart, en rjett á eftir sáust
greinilega ljósker fest við möstur
tveggja báta. það var svo sem auð-
vitað, að þeir voru hjálpar þurfa úti
á rúmsjó.
Skipið har brátt að bátunum og
það var auðsjeð, að bátverjar, 30 að
tölu, urðu þvi fegnir, enda voru
þeir sumir svo að fram komnir af
sjóvolki, að þeir kæmust ekki hjálp-
orlausl upp skipsstigann.
það má nærri geta, að skipstjór-
anum þótti vænt um, að Guð slcyldi
senda hann til að bjarga svo mörgum
Uiönnum. „Guði sje lof, að jeg dauf-
lieyrðist ekki, þegar mjer var bent
að breyta stefnu,“ liugsaði liann.
Nú voru allir bátverjar komnir um
^orð, og gekk þá skipstjóri þeirra
hans og þakkaði honum innilega
fyrir hjálpina. En liann svaraði:
Nú sje jeg livers vegna það var,
skipseigendur simuðu mjer að
leggja tafarlaust af stað frá Englandi,
og hvers vegna mjer fanst í morgun
jeg mega til að breyta stefnu. þið
hafið beðið Drottinn, og hann hefir
lieyrt það, jafnvel áður en þið báðuð.
Bátverjar hrestust skjótt, og innan
stundar gat skipstjóri þeirra sagt
sögu sína.
Hún hljóðaði á þessa leið:
Jeg var skipstjóri á stóru sænsku
seglskipi, er lijet „Hugo Hamilton“,
og var á leið frá Valparaiso til Gauta-
borgar, en þýskur kafbátur sökti
skipinu og skipshöfnin varð að flýta
sjer í bátana. ]?að var hvast og mik-
ill sjór, svo vjer báðum kafbátinn
að di’aga báta vora nær landi, en
hann neitaði því. Vjer liöfðum setið
18 stundir í bátunum og útlilið var
hörmulegt, fjarri landi, illa útbúnir
að vistum og fötum, og liávetur.
Jeg bjóst við að varpa þeim út-
byrðis, sem dæu í mínum bát, og
mjer var þungt í skaiii að liugía um
það, þvi að alt benti lil ,að sonur
minn, 15 ára gamall, yrði sá fyrsti,
honum var orðið svo kalt, og svefn
sótti að honum.
En nú erum vjer úr hættu, Guði
sje lof.
Uisknpiun »vísiteraði« i Skagafirði í
ágúst í sumar sem leið. Eru alls 8
prestaköll með 21 kirkju í því prófasts-
dæmi, og prjedikaði biskup í 17 þeirra
ýmist á helgum eða virkum dögum. í
Fljótum var svo mikið iilveður og snjór
í Stiflu þótt miðsumars væri, að hann
hjelt þar engar guðsþjónustur.
I’ingsályktiuiartiilngan um aðskilnað
ríkis og kirkju var samþykt í neðri deild
10. sept. eftir langar umræður (þrisvar
sinnum) greiddu 12 þingmenn henni at-
kvæði, en 10 á moti, — hinir fjarverandi.
í efri deild fjell tillagan með 8 atkvæð-
um gegn 3.