Bjarmi - 01.11.1919, Blaðsíða 3

BJARMI
171
Jesú, sem fjell betur við kenningar
Faríseanna en boðskap Jesú.........
Og því endaði það með því að meiri
hluti fólksins gekk í lið með Farí-
seunum og skynsemistrú þeirra og
höfnuðu Kristi að lokum: »Kross-
festu, krossfestu!«
Eins og lesendurnir munu sjá, eru
ýmsar pessar fullyröingar sem Christen-
sen kennir við skynsemskuna, algengar
Vor á meðal hjá »nýju stefnunum«, og
því er hætt við að hefði J. C. Christen-
sen setið á alþingi íslendinga í sumar
sem leið, hefði hann allrækilega andmælt
borsteini Jónssyni, þingmanni Norðmýl-
inga, þegar hann var að skjalla þessar
»nýju stefnur« á alþingi og vildi halda í
Þjóðkirkjuna, svo að þær fengju sem best
að njóta sín.
En annars er meir en mál til komið
að truaðir leikmenn skifti sjer meira af
Þessu stefnuleysi í ræðu og riti en verið
hefir. Ritstj. Bjarma.
f==-.....
Heimilið.
Deild þessa annast Guðrún Lárusdóttlr.
Fátækt.
Saga eftir Guðrúnu Lárusdótlur.
Framh.
Sumarsólin hafði farið mjúkri kær-
leiksmund um bera, gróðurlitla fold-
ina, og vakið lil Hfs alt, sem lifnað
8at. Svipþungt hraunið hafði jafnvel
tekið stakkaskiftum, grængresi gægð-
lst nú út um liverja smugu þess, og
fagurgrænir lyngtoppar prýddu það
hjer og hvar og báru ljósan votl um
Slgursælt starf sólar og sumars.
»Jeg held nærri því að sólin sje
fai'in að lita vangann á þjer, Gudda
|°ln«. sagði Þórunn einhverju sinni
1 gamni við fóstursystur sína.
»Ætli það ekki?« svaraði Guðríður
hrosandi. »Sólin eða þú, F'órunn mín.
Nýmjólkin, sem þú gefur mjer altaf,
ætti að hafa góð áhrif á mig«.
Yfirbragð Guðríðar var töluvert
hressara nú, heldur en þegar hún
kom að Hrauni, það var auðsjeð.
Fað var komið undir fráfærur og
annríkið byrjað fyrir alvöru. Egill
bóndi á Hrauni ætlaði að færa frá
ánum sínum þetla vor. Hann hafði
ekki gjört það í nokkur ár vegna
þess að hann vantaði smala.
»En nú eru systkinin orðin svo
stálpuð, að þau geta sem best setið
hjá ánum í hvömmunum hjerna inn
með hrauninu«, sagði hann við konu
sina, er þau hjónin áttu tal með sjer
um búskapinn.
»Og svo býst jeg við að það yrði
einna hentugast starf handa Guðríði
í sumar, að rölta eitthvað í kringum
ærnar með börnunum«, bætti hann
við.
Guðríði þótti vænt um þegar Þór-
unn bað hana um að sitja lömbin.
Henni var óvenjulega ljett í skapi á
meðan hún var að gjöra sjer smala-
skóna. Hún var stundum þunglynd
yfir því hvað lítið hún þóttist geta
gjört til gagns á þessu heimili, sem
veitti henni allar lífsþarfir hennar
af fátækt sinni, og einkis framar ósk-
aði hún en þess, að geta sýnt þakk-
læti sitt í verkinu.
Fráfærnadagurinn er sorgardagur
barnanna i sv.eitinni. Þau taka svo
innilegan þátt í kjörum jarmandi
móðurleysingjanna, enda hefir margt
glitrandi tár fallið af barnsauga frá-
færnadaginn.
Ærnar voru reknar upp í hvamm-
ana, þegar búið var að færa frá, en
lömbin voru setin í lyngmóum rjett
við túnið; þar átti Guðríður að gæta
þeirra; til varúðar voru þau öll höfð
í hafti. Fyrst i stað jörmuðu þau
ákaft og tóku all snarpa spretti, en
liöftin töfðu fyrir og hungrið svarf