Bjarmi - 01.02.1921, Page 4

ÖJAftMÍ

M
Leyfið mjer að segja yður, að jeg j
fer innan fárra daga frá Reykjavík,
eftir tveggja mánaða dvöl, og tek jeg
með mjer margar fagrar endurminn-
ingar, sem jeg mun varðveita til elli-
ára. En fegursla endúrminningin staf-
ar frá fundarkveldi í K. F. U. M. Það
var fermingardrengjahátíð og salurinn
var fullur unglinga. Vjer höfðum sung-
ið sálm, sem endaði á nokkrum orð-
um um Jesúm og helgan kross hans.
Þegar vjer litum upp úr sálmabókinni,
stóð síra Friðrik í ræðustóinum með
krossmark í höndum sjer. Hann þagði
nokkrar mínúlur, en loks mæltihann:
»Með þessu muntu sigra«. —Já, með
því hefi jeg einnig unnið sigra í lífi
mínu. En það er engin guðmannleg
vera í mjer. — Og að þvi er snertir
þessa góðu og guðhræddu menn, sem
vitnað er til, þá þætti mjer gaman að
spyrja »únítarismann« einnar spurn-
ingar: Hefir yður hepnast að fá nokk-
uð að vita um Guð, sem vjer vissum
ekki áður? Spyr þú Buddha, — þú
færð margt fagurt og salt að vita hjá
honum um manninn, — en ekkert um
Guð. Spyr Sókrates, — það er þess
verl að spyrja hann margra hlula —,
en það, sem hann segir þjer um Guð,
er lítils virði að vita. SpyrMúhamed,
— ílest það, sem hann segir, hlýlur
þú að vona að sje rangt. Og þannig
gæti jeg haldið áfram að telja. — Þú
veizt t. d., hvernig guðspekin spyr
allskonar menn ráða. En eigi hefir
henni tekist að bæla við nokkrum
nýjum drætti í þá mynd, sem Jesús
frá Nazaret hefir gefið oss. — Jú, ein-
um: — að Guð sje meinlaus (»skik-
kelig«). En það er eigi Guð Krists eða
kristinnar kirkju. Guð Jesú Krisls og
Guð kristinnar lcirkju er heilagur Guð,
voldugur og óltalegur Guð. . . . Spyr
þú Jesúm! Orðin hans »i dag« eru
enn í gildi. Þegar hann kom, varð
vegurinn greiður lil Guðs. »Enginn
þekkir föðurinn nema sonurinn«, segir
hann, og þau orð eru sönn enn i dag.
Síðasta kvöldið báðu þeir hann: »Sýn
oss föðurinn . . .« og Jesús svaraði:
»Hver, sem hefir sjeð mig, hefir sjeð
föðurinn«. Má jeg spyrja þig? Vjer
munum allir telja sjálfsagt, að sje Guð
til, þá hljóti hann að vera kærleikur.
En hvaðan er þjer komin sú vissa?
— Frá norðurljósunum? Frá guð-
spekinni? — Nei, eingöngu frá Jesú.
Ef guðspekin veit það, stafar sú þekk-
ing frá Jesú. Jesús var sjálfur kær-
leikurinn. Það er auðfundið, hverjum
sem um hann les, að sá, sem hefir
sjeð hann, hefir sjeð föðurinn. Þess
vegna er faðirinn, er Guð, kærleikur.
Og þannig má halda áfram. Mynd
Guðs í meðvitund vorri er í raun og
veru eiginlegleikar Jesú, sem vjer til-
einkum óþektum Guði.
Hvernig er þessu varið? Það er
leyndardómurinn, sem kristindómur-
inn hvílir á, trúin á Jesúm sem Guð
af Guði, ljós af ljósi, sannan Guð af
sönnum Guði. Vjer komumst eigi að
dýpslu rótum leyndardómsins, því að
vjer ströndum á þeirri mikilvægu
hugsun, að eins og engir þekkir föð-
urinn nema sonurinn, eins þekkir
enginn soninn nema faðirinn. Það er
ráðgáta, sem vjer ráðum ekki, en trú
vor haggasl ekki: Hann er vegurinn,
eini vegurinn til Guðs. Þessi trú verð-
ur eigi sönnuð, en þrátt fyrir það er
hugsun hennar góð og gild; um það
talaði jeg seinast er jeg prjedikaði
hjer. Jeg talaði um krossinn og meðal
annars um vizku krossins, — því
ætla jeg eigi að endurtaka það.
En hvernig líður þessari trú nú á
dögum? Jesús sagði við Filippus:
»Suo langa stund hefi jeg verið með
gður, og þii Filippus, þekkir mig ekkF-
Skyldi hann eigi hugsa svipað um
mannkynið á vorum dögum? — »*
1900 ár hefi jeg verið meðal yðar,